لقب نفس زکیه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
(←مقدمه) |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نفس زکیه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
اکثر روایاتی که ابعاد مختلف کشته شدن [[نفس زکیه]] را شرح دادهاند، برای اشاره به این شخصیت از [[لقب]] او ([[نفس زکیه]]) بهره گرفتهاند، نه نام واقعی وی. برای مثال، [[امام صادق]] {{ع}} در پاسخ به این که سخن [[امام باقر]] {{ع}} پیوسته میفرمود [[خروج سفیانی]] از [[نشانههای حتمی]] است، فرمودهاند: {{متن حدیث|" نَعَمْ وَ اخْتِلَافُ وُلْدِ الْعَبَّاسِ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ {{ع}} مِنَ الْمَحْتُومِ "}}<ref>بلی، اختلاف فرزندان عباس و کشته شدن [[نفس زکیه]] حتمی است و خروج [[قائم]] {{ع}} نیز حتمی به شمار میآید؛ کمالالدین، ص۶۵۲ باب۵۷، ح۱۴. (برای اعتبار این حدیث نک: [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص۳۱)</ref>. [[پیشوایان دینی]] برای اشاره به [[نفس زکیه]]، از واژههای دیگری نیز استفاده کردهاند، گرچه ممکن است در اصطلاح به آنها [[لقب]] گفته نشود. واژههای یاد شده، بدین قرارند: | |||
#'''النفس:''' [[امام صادق]] {{ع}} در [[حدیث]] معتبری فرمودند: {{متن حدیث|"أَمْسِكْ بِيَدِكَ هَلَاكَ الْفُلَانِيِّ وَ خُرُوجَ السُّفْيَانِيِّ وَ قَتْلَ النَّفْسِ وَ جَيْشَ الْخَسْفِ وَ الصَّوْتَ قُلْتُ وَ مَا الصَّوْت"}}<ref>هلاکت فلانی و خروج [[سفیانی]] و کشته شدن نفس و سپاهی که در زمین فرو میرود و ندا را را با دستت بشمار؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۶. سند این حدیث چنین است:«أخبرنا احمد بن محمد بن سعید، عن علی بن الحسن، عن علی بن مهزیار، عن حماد بن عیسی، عن حسین بن المختار، عن ابنابییعفور، عن اباعبدالله(قال:...» برای اعتبار احمد بن محمد بن سعید، نک: رجال النجاشی، ص۹۴. برای اعتبار علی بن الحسن، نک: همان، ص۲۵۷. برای اعتبار علی بن مهزیار، نک: همان، ص۲۵۳. برای اعتبار حماد بن عیسی، نک: همان، ص۱۴۲. برای اعتبارحسین بن المختار نک: معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۹۳. برای اعتبار ابن ابییعفور نک: رجال النجاشی ص۲۱۳.</ref>. به نظر میرسد، به قرینه دیگر روایاتی که کشته شدن [[نفس زکیه]] را در کنار [[خروج سفیانی]]، [[ندای آسمانی]] و [[خسف بیداء]] آوردهاند، "[[نفس]]" در این [[روایت]] نیز همان [[نفس زکیه]] است. | # '''النفس:''' [[امام صادق]] {{ع}} در [[حدیث]] معتبری فرمودند: {{متن حدیث|"أَمْسِكْ بِيَدِكَ هَلَاكَ الْفُلَانِيِّ وَ خُرُوجَ السُّفْيَانِيِّ وَ قَتْلَ النَّفْسِ وَ جَيْشَ الْخَسْفِ وَ الصَّوْتَ قُلْتُ وَ مَا الصَّوْت"}}<ref>هلاکت فلانی و خروج [[سفیانی]] و کشته شدن نفس و سپاهی که در زمین فرو میرود و ندا را را با دستت بشمار؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۶. سند این حدیث چنین است: «أخبرنا احمد بن محمد بن سعید، عن علی بن الحسن، عن علی بن مهزیار، عن حماد بن عیسی، عن حسین بن المختار، عن ابنابییعفور، عن اباعبدالله(قال:...» برای اعتبار احمد بن محمد بن سعید، نک: رجال النجاشی، ص۹۴. برای اعتبار علی بن الحسن، نک: همان، ص۲۵۷. برای اعتبار علی بن مهزیار، نک: همان، ص۲۵۳. برای اعتبار حماد بن عیسی، نک: همان، ص۱۴۲. برای اعتبارحسین بن المختار نک: معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۹۳. برای اعتبار ابن ابییعفور نک: رجال النجاشی ص۲۱۳.</ref>. به نظر میرسد، به قرینه دیگر روایاتی که کشته شدن [[نفس زکیه]] را در کنار [[خروج سفیانی]]، [[ندای آسمانی]] و [[خسف بیداء]] آوردهاند، "[[نفس]]" در این [[روایت]] نیز همان [[نفس زکیه]] است. | ||
#''' | # '''نفس حرام:''' [[امام علی]] {{ع}} فرمودهاند: {{متن حدیث|" أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِآخِرِ مُلْكِ بَنِي فُلَانٍ قُلْنَا بَلَى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ قَتْلُ نَفْسٍ حَرَامٍ فِي يَوْمٍ حَرَامٍ فِي بَلَدٍ حَرَامٍ عَنْ قَوْمٍ مِنْ قُرَيْشٍ "}}<ref>آیا شما را از زمان به پایان رسیدن حکومت خاندان فلان خبر ندهم؟ گفتیم بله یا [[امیرالمؤمنین]]. حضرت فرمود: هنگام کشته شدن نفسی حرام در روزی حرام در سرزمینی حرام از تیره قریش؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۷.</ref>؛ | ||
#'''النفس الطیبه الزکیه:''' [[امام صادق]] {{ع}} از [[سلمان]] چنین [[روایت]] میکند: {{متن حدیث|" أَمَا إِنِّي سَأُحَدِّثُكُمْ بِالنَّفْسِ الطَّيِّبَةِ الزَّكِيَّةِ وَ تَضْرِيحِ دَمِهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ "}}<ref>آگاه باشید! من شما را از نفس پاک و بیگناه و کشته شدن او میان رکن و مقام خبر میدهم؛ اختیار معرفةالرجال، ص۹۲.</ref>. | # '''النفس الطیبه الزکیه:''' [[امام صادق]] {{ع}} از [[سلمان]] چنین [[روایت]] میکند: {{متن حدیث|" أَمَا إِنِّي سَأُحَدِّثُكُمْ بِالنَّفْسِ الطَّيِّبَةِ الزَّكِيَّةِ وَ تَضْرِيحِ دَمِهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ "}}<ref>آگاه باشید! من شما را از نفس پاک و بیگناه و کشته شدن او میان رکن و مقام خبر میدهم؛ اختیار معرفةالرجال، ص۹۲.</ref>. | ||
#'''[[غلام]] من آل [[محمد]] {{صل}}:''' [[امام باقر]] {{ع}} در اینباره فرمودند: {{متن حدیث|"وَ قَتْلُ غُلَامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ "}}<ref>[از [[علائم ظهور]]] کشته شدن نوجوانی از خاندان [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} در میان رکن و مقام است که نامش محمد بن حسن، [[نفس زکیه]] است؛ کمالالدین، ص۳۳۰، باب۳۲، ح۱۶.</ref>. | # '''[[غلام]] من آل [[محمد]] {{صل}}:''' [[امام باقر]] {{ع}} در اینباره فرمودند: {{متن حدیث|"وَ قَتْلُ غُلَامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ "}}<ref>[از [[علائم ظهور]]] کشته شدن نوجوانی از خاندان [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} در میان رکن و مقام است که نامش محمد بن حسن، [[نفس زکیه]] است؛ کمالالدین، ص۳۳۰، باب۳۲، ح۱۶.</ref>. | ||
#''' | # '''الدم الحرام:''' [[امام علی]] {{ع}} دراینباره فرمودند: {{متن حدیث|" لَا يُطَهِّرُ اللَّهُ الْأَرْضَ مِنَ الظَّالِمِينَ حَتَّى يُسْفَكَ الدَّمُ الْحَرَامُ "}}<ref>خداوند زمین را از ظالمان پاک نمیگرداند، مگر اینکه خون حرام ریخته شود؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۸۳، باب۱۴، ح۵۵.</ref>. | ||
در این [[روایت]] به [[نفس زکیه]] تصریح نشده، اما به نظر میرسد با توجه به دیگر روایاتی که در مقام شمارش [[علائم]] پیش از [[ظهور]] از کشته شدن تنها یک شخصیت مهم گزارش دادهاند، [[خون]] [[حرام]] در این [[روایت]]، همان [[نفس زکیه]] است»<ref>[[نصرتالله آیتی|آیتی، نصرتالله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص۲۲۸ - ۲۳۱.</ref>. | |||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
خط ۲۱: | خط ۲۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:151895.jpg|22px]] [[نصرتالله آیتی|آیتی، نصرتالله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|'''تأملی در نشانههای حتمی ظهور''']] | |||
# [[پرونده:151959.jpg|22px]] [[سید اسدالله هاشمی شهیدی|هاشمی شهیدی، سید اسدالله]]، [[زمینهسازان انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|'''زمینهسازان انقلاب جهانی حضرت مهدی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۷: | خط ۳۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:نفس زکیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۹
مقدمه
اکثر روایاتی که ابعاد مختلف کشته شدن نفس زکیه را شرح دادهاند، برای اشاره به این شخصیت از لقب او (نفس زکیه) بهره گرفتهاند، نه نام واقعی وی. برای مثال، امام صادق (ع) در پاسخ به این که سخن امام باقر (ع) پیوسته میفرمود خروج سفیانی از نشانههای حتمی است، فرمودهاند: «" نَعَمْ وَ اخْتِلَافُ وُلْدِ الْعَبَّاسِ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ خُرُوجُ الْقَائِمِ (ع) مِنَ الْمَحْتُومِ "»[۱]. پیشوایان دینی برای اشاره به نفس زکیه، از واژههای دیگری نیز استفاده کردهاند، گرچه ممکن است در اصطلاح به آنها لقب گفته نشود. واژههای یاد شده، بدین قرارند:
- النفس: امام صادق (ع) در حدیث معتبری فرمودند: «"أَمْسِكْ بِيَدِكَ هَلَاكَ الْفُلَانِيِّ وَ خُرُوجَ السُّفْيَانِيِّ وَ قَتْلَ النَّفْسِ وَ جَيْشَ الْخَسْفِ وَ الصَّوْتَ قُلْتُ وَ مَا الصَّوْت"»[۲]. به نظر میرسد، به قرینه دیگر روایاتی که کشته شدن نفس زکیه را در کنار خروج سفیانی، ندای آسمانی و خسف بیداء آوردهاند، "نفس" در این روایت نیز همان نفس زکیه است.
- نفس حرام: امام علی (ع) فرمودهاند: «" أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِآخِرِ مُلْكِ بَنِي فُلَانٍ قُلْنَا بَلَى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ قَتْلُ نَفْسٍ حَرَامٍ فِي يَوْمٍ حَرَامٍ فِي بَلَدٍ حَرَامٍ عَنْ قَوْمٍ مِنْ قُرَيْشٍ "»[۳]؛
- النفس الطیبه الزکیه: امام صادق (ع) از سلمان چنین روایت میکند: «" أَمَا إِنِّي سَأُحَدِّثُكُمْ بِالنَّفْسِ الطَّيِّبَةِ الزَّكِيَّةِ وَ تَضْرِيحِ دَمِهِ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ "»[۴].
- غلام من آل محمد (ص): امام باقر (ع) در اینباره فرمودند: «"وَ قَتْلُ غُلَامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ "»[۵].
- الدم الحرام: امام علی (ع) دراینباره فرمودند: «" لَا يُطَهِّرُ اللَّهُ الْأَرْضَ مِنَ الظَّالِمِينَ حَتَّى يُسْفَكَ الدَّمُ الْحَرَامُ "»[۶].
در این روایت به نفس زکیه تصریح نشده، اما به نظر میرسد با توجه به دیگر روایاتی که در مقام شمارش علائم پیش از ظهور از کشته شدن تنها یک شخصیت مهم گزارش دادهاند، خون حرام در این روایت، همان نفس زکیه است»[۷].
پرسشهای وابسته
- آیا قتل نفس زکیه از نشانههای حتمی ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
- آیا قتل محمد پسر عموی نفس زکیه از نشانههای ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
- نفس زکیه که قتلش از نشانههای حتمی ظهور است کیست؟ (پرسش)
- معنای نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- منظور از قتل نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- آیا ماجرای قتل نفس زکیه اتفاق افتاده است؟ (پرسش)
- اهداف نفس زکیه چیست؟ (پرسش)
- قتل نفس زکیه در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)
- آیا برخی نفس زکیه را مهدی موعود نامیدهاند؟ (پرسش)
مدخلهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ بلی، اختلاف فرزندان عباس و کشته شدن نفس زکیه حتمی است و خروج قائم (ع) نیز حتمی به شمار میآید؛ کمالالدین، ص۶۵۲ باب۵۷، ح۱۴. (برای اعتبار این حدیث نک: تأملی در نشانههای حتمی ظهور، ص۳۱)
- ↑ هلاکت فلانی و خروج سفیانی و کشته شدن نفس و سپاهی که در زمین فرو میرود و ندا را را با دستت بشمار؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۶. سند این حدیث چنین است: «أخبرنا احمد بن محمد بن سعید، عن علی بن الحسن، عن علی بن مهزیار، عن حماد بن عیسی، عن حسین بن المختار، عن ابنابییعفور، عن اباعبدالله(قال:...» برای اعتبار احمد بن محمد بن سعید، نک: رجال النجاشی، ص۹۴. برای اعتبار علی بن الحسن، نک: همان، ص۲۵۷. برای اعتبار علی بن مهزیار، نک: همان، ص۲۵۳. برای اعتبار حماد بن عیسی، نک: همان، ص۱۴۲. برای اعتبارحسین بن المختار نک: معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۹۳. برای اعتبار ابن ابییعفور نک: رجال النجاشی ص۲۱۳.
- ↑ آیا شما را از زمان به پایان رسیدن حکومت خاندان فلان خبر ندهم؟ گفتیم بله یا امیرالمؤمنین. حضرت فرمود: هنگام کشته شدن نفسی حرام در روزی حرام در سرزمینی حرام از تیره قریش؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۷.
- ↑ آگاه باشید! من شما را از نفس پاک و بیگناه و کشته شدن او میان رکن و مقام خبر میدهم؛ اختیار معرفةالرجال، ص۹۲.
- ↑ [از علائم ظهور] کشته شدن نوجوانی از خاندان پیامبر (ص) در میان رکن و مقام است که نامش محمد بن حسن، نفس زکیه است؛ کمالالدین، ص۳۳۰، باب۳۲، ح۱۶.
- ↑ خداوند زمین را از ظالمان پاک نمیگرداند، مگر اینکه خون حرام ریخته شود؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۸۳، باب۱۴، ح۵۵.
- ↑ آیتی، نصرتالله، تأملی در نشانههای حتمی ظهور، ص۲۲۸ - ۲۳۱.