نامه‌های نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
نهج البلاغه شامل ۷۹ [[نامه]] است. این [[نامه‌ها]] با توجه به زمان کتابتشان و هم‌زمانی با دوران | نهج البلاغه شامل ۷۹ [[نامه]] است. این [[نامه‌ها]] با توجه به زمان کتابتشان و هم‌زمانی با دوران خلافت امام {{ع}}، بیشتر ناظر به مسائل [[حکومتی]] و [[مدیریتی]] هستند یا خطاب به معاندان و [[دشمنان]] نوشته شده‌اند. در این میان، چند [[نامه]] بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. | ||
# [[نامۀ ۳ نهج البلاغه]]: به [[شریح قاضی]]، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد. | # [[نامۀ ۳ نهج البلاغه]]: به [[شریح قاضی]]، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد. | ||
# [[نامۀ ۳۱ نهج البلاغه]]: [[امام]] {{ع}} از طریق فرزندشان، [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[فرزندان]] معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل [[تربیتی]] و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند. | # [[نامۀ ۳۱ نهج البلاغه]]: [[امام]] {{ع}} از طریق فرزندشان، [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} [[فرزندان]] معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل [[تربیتی]] و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند. | ||
# [[نامۀ ۴۵ نهج البلاغه]]: خطاب به [[عثمان بن حنیف]] از ارادتمندان [[امام]] و [[کارگزار]] [[امام]] در [[بصره]]، آن‌گاه که به [[امام]] خبر رسید در مهمانی اشراف، که [[فقرا]] و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است. | # [[نامۀ ۴۵ نهج البلاغه]]: خطاب به [[عثمان بن حنیف]] از ارادتمندان [[امام]] و [[کارگزار]] [[امام]] در [[بصره]]، آن‌گاه که به [[امام]] خبر رسید در مهمانی اشراف، که [[فقرا]] و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است. | ||
# [[نامۀ ۴۷ نهج البلاغه]]: [[وصیت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در بستر [[شهادت]]. این [[نامه]] از مهم‌ترین | # [[نامۀ ۴۷ نهج البلاغه]]: [[وصیت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در بستر [[شهادت]]. این [[نامه]] از مهم‌ترین نامه‌های امام و حاوی مطالب مهم است. | ||
# [[نامۀ ۵۳ نهج البلاغه]]: خطاب به [[مالک اشتر]] در [[آیین]] [[حکومت‌داری]] و [[مدیریت]] [[اسلامی]] و نخستین | # [[نامۀ ۵۳ نهج البلاغه]]: خطاب به [[مالک اشتر]] در [[آیین]] [[حکومت‌داری]] و [[مدیریت]] [[اسلامی]] و نخستین سند [[حکومت‌داری]] و یکی از فصول درخشان نهج البلاغه است. | ||
[[نامه‌های نهج البلاغه]] در موضوع‌های زیر قابل تقسیم‌اند: | [[نامه‌های نهج البلاغه]] در موضوع‌های زیر قابل تقسیم‌اند: | ||
# '''[[نامه]] به [[کارگزاران]] و فرمان‌های [[حکومتی]]:''' ۱۸ – ۱۹ – ۲۷ – ۳۴ – ۴۶ – ۵۲ – ۵۹ – ۶۷ – ۷۰ – ۷۶ – ۷۸. | # '''[[نامه]] به [[کارگزاران]] و فرمان‌های [[حکومتی]]:''' ۱۸ – ۱۹ – ۲۷ – ۳۴ – ۴۶ – ۵۲ – ۵۹ – ۶۷ – ۷۰ – ۷۶ – ۷۸. | ||
# '''[[نامه]] به مأموران دولتی و | # '''[[نامه]] به مأموران دولتی و کارگزاران اقتصادی:''' ۲۵ – ۲۶ – ۵۱ – ۶۰. | ||
# '''[[نامه]] به | # '''[[نامه]] به سپاهیان:''' ۴ – ۱۱ – ۱۲ – ۱۳ – ۱۴ – ۱۵ – ۱۶ – ۵۰ – ۶۰ – ۷۹. | ||
# '''[[نامه]] به [[دشمنان]] یا پاسخ به نامه‌های آن‌ها:''' ۶ – ۷ – ۹ – ۱۰ – ۱۷ – ۲۸ – ۳۰ – ۳۲ – ۳۷ – ۳۹ – ۴۸ – ۴۹ – ۵۵ – ۶۴ – ۶۵ – ۷۳. | # '''[[نامه]] به [[دشمنان]] یا پاسخ به نامه‌های آن‌ها:''' ۶ – ۷ – ۹ – ۱۰ – ۱۷ – ۲۸ – ۳۰ – ۳۲ – ۳۷ – ۳۹ – ۴۸ – ۴۹ – ۵۵ – ۶۴ – ۶۵ – ۷۳. | ||
# '''[[نامه]] به [[مردم]]:''' ۱ – ۲ – ۲۹ – ۳۸ – ۵۷ – ۵۸ – ۶۲. | # '''[[نامه]] به [[مردم]]:''' ۱ – ۲ – ۲۹ – ۳۸ – ۵۷ – ۵۸ – ۶۲. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲
مقدمه
نهج البلاغه شامل ۷۹ نامه است. این نامه‌ها با توجه به زمان کتابتشان و هم‌زمانی با دوران خلافت امام (ع)، بیشتر ناظر به مسائل حکومتی و مدیریتی هستند یا خطاب به معاندان و دشمنان نوشته شده‌اند. در این میان، چند نامه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
- نامۀ ۳ نهج البلاغه: به شریح قاضی، آن‌گاه که خانه‌ای اشرافی و گران‌قیمت برای خود تهیه کرد.
- نامۀ ۳۱ نهج البلاغه: امام (ع) از طریق فرزندشان، امام حسن مجتبی (ع) فرزندان معنوی خویش را مخاطب قرار داده و نسبت به مسائل تربیتی و آموزشی و شیوه‌های آن سخن گفته‌اند.
- نامۀ ۴۵ نهج البلاغه: خطاب به عثمان بن حنیف از ارادتمندان امام و کارگزار امام در بصره، آن‌گاه که به امام خبر رسید در مهمانی اشراف، که فقرا و افراد عادی در آن راهی نداشتند، شرکت کرده است.
- نامۀ ۴۷ نهج البلاغه: وصیت امیرمؤمنان (ع) در بستر شهادت. این نامه از مهم‌ترین نامه‌های امام و حاوی مطالب مهم است.
- نامۀ ۵۳ نهج البلاغه: خطاب به مالک اشتر در آیین حکومت‌داری و مدیریت اسلامی و نخستین سند حکومت‌داری و یکی از فصول درخشان نهج البلاغه است.
نامه‌های نهج البلاغه در موضوع‌های زیر قابل تقسیم‌اند:
- نامه به کارگزاران و فرمان‌های حکومتی: ۱۸ – ۱۹ – ۲۷ – ۳۴ – ۴۶ – ۵۲ – ۵۹ – ۶۷ – ۷۰ – ۷۶ – ۷۸.
- نامه به مأموران دولتی و کارگزاران اقتصادی: ۲۵ – ۲۶ – ۵۱ – ۶۰.
- نامه به سپاهیان: ۴ – ۱۱ – ۱۲ – ۱۳ – ۱۴ – ۱۵ – ۱۶ – ۵۰ – ۶۰ – ۷۹.
- نامه به دشمنان یا پاسخ به نامه‌های آن‌ها: ۶ – ۷ – ۹ – ۱۰ – ۱۷ – ۲۸ – ۳۰ – ۳۲ – ۳۷ – ۳۹ – ۴۸ – ۴۹ – ۵۵ – ۶۴ – ۶۵ – ۷۳.
- نامه به مردم: ۱ – ۲ – ۲۹ – ۳۸ – ۵۷ – ۵۸ – ۶۲.
- نامه به کارگزاران و استیضاح یا انذار آن‌ها: ۳ – ۵ – ۲۰ – ۲۱ – ۳۳ – ۴۰ – ۴۱ – ۴۳ – ۴۵ – ۶۱ – ۶۳ – ۷۱ – ۷۵.
- سفارش‌ها، نصایح و نامه‌های متفرقه: ۸ – ۲۲ – ۲۳ – ۲۴ – ۳۱ – ۳۴ – ۳۵ – ۳۶ – ۴۲ – ۴۷ – ۵۶ – ۶۶ – ۶۶ – ۶۸ – ۶۹ – ۷۲ – ۷۷.
- پیمان و معاهده: ۷۴[۱].
منابع
پانویس
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص ۸۴۶ ـ ۸۴۷.