علم معصوم به حاجات و نیازهای مردم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
{{ | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا علم به حاجات و نیازهای مردم علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟ (پرسش)|آیا علم به حاجات و نیازهای مردم علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟]]'''{{پایان}} | ||
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[علم معصوم (پرسش)|(پرسمان علم معصوم)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F۸FBF۹| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | |||
[[امام]]{{ع}} به جمیع اموری که [[بندگان]] در امر معاش یا در امر [[معاد]] بدو محتاجند عالم است، چون بنا بفرض، امام{{ع}} [[نفوس]] را از [[ملکوت]] آنان [[هدایت]] بحق میکند، و آنان را به کمال خود میرساند، بنابراین چگونه ممکن است که خود او نسبت به مایحتاج عباد در امور تکاملی آنها [[جاهل]] باشد، و این [[خاصه]] نیز از [[آیات قرآن]] که یهدون بامرنا، و [[افضلیت]] [[مقام امامت]] از [[نبوت]] طبق مفاد خطاب [[حضرت حق]] به [[ابراهیم خلیل]] روشن شد و علاوه چون فعل و قول امام{{ع}} منطبق بر [[حق]] به تمام معنی الکلمه است، و در [[مقام عبودیت]] و [[تقرب]]، امام{{ع}} پا به مرحلهای گذارده، که خود [[خدا]] در وجود او آمر و ناهی خواهد بود، و فعل امام{{ع}} عین [[وحی]] خداست، بنابراین همانطور که بر خدا مایحتاج عباد پوشیده نیست، بر امام{{ع}} که مجلای اتم و مجرای کامله افاضات حضرت [[احدیت]] به موجودات است، این امر مخفی نیست، بلکه [[علم امام]]{{ع}} عین [[علم خدا]] بوده و تفاوتی در اصل معنی وجود ندارد<ref>[[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]].</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:000086.jpg|22px]] [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۴
مقدمه
امام(ع) به جمیع اموری که بندگان در امر معاش یا در امر معاد بدو محتاجند عالم است، چون بنا بفرض، امام(ع) نفوس را از ملکوت آنان هدایت بحق میکند، و آنان را به کمال خود میرساند، بنابراین چگونه ممکن است که خود او نسبت به مایحتاج عباد در امور تکاملی آنها جاهل باشد، و این خاصه نیز از آیات قرآن که یهدون بامرنا، و افضلیت مقام امامت از نبوت طبق مفاد خطاب حضرت حق به ابراهیم خلیل روشن شد و علاوه چون فعل و قول امام(ع) منطبق بر حق به تمام معنی الکلمه است، و در مقام عبودیت و تقرب، امام(ع) پا به مرحلهای گذارده، که خود خدا در وجود او آمر و ناهی خواهد بود، و فعل امام(ع) عین وحی خداست، بنابراین همانطور که بر خدا مایحتاج عباد پوشیده نیست، بر امام(ع) که مجلای اتم و مجرای کامله افاضات حضرت احدیت به موجودات است، این امر مخفی نیست، بلکه علم امام(ع) عین علم خدا بوده و تفاوتی در اصل معنی وجود ندارد[۱].
