فرجام شیطان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←منابع) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از آنجایی که نقش [[شیطان]] در [[دشمنی]] با | از آنجایی که نقش [[شیطان]] در [[دشمنی]] با [[حضرت مهدی]]{{ع}}، قابل توجه است و می‌توان او را دشمن‌ترین فرد با حضرت و [[قیام]] او دانست؛ در اینجا به فعالیت‌ها و [[سرنوشت]] او اشاره می‌شود. [[روایات]] درباره سرانجام شیطان، متفاوت است؛ اما در بعضی آمده است نابودی وی به دست [[حضرت مهدی]]{{ع}} خواهد بود<ref>در جلد پایانی این مجموعه به برخی پرسش‌ها در این‌باره اشاره خواهد شد.</ref>. از وهب بن جمیع نقل شده که گفت: از [[حضرت صادق]]{{ع}} درباره این گفته [[ابلیس]] پرسیدم که: {{متن قرآن|قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ * قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ * إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}<ref>گفت: "پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد مهلت ده." فرمود: "تو از مهلت یافتگانی، تا روز [و] وقت معلوم."حجر آیات ۳۶ ۳۸.</ref>؛ آن، چه روزی خواهد بود؟ [[امام]] فرمود: {{متن حدیث|یا وَهْبُ أَ تَحْسَبُ أَنهُ یوْمُ یبْعَثُ اللهُ الناسَ لا وَ لَکِن اللهَ عَز وَ جَل أَنْظَرَهُ إِلَی یوْمِ یبْعَثُ اللهُ قَائِمَنَا فَیأْخُذُ بِنَاصِیتِهِ فَیضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِکَ الْیوْمُ هُوَ الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ}}<ref>عیاشی، تفسیر عیاشی، ج۲، ص۲۴۲؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۰.</ref>؛ آیا [[گمان]] می‌کنی آن [[روز]] رستاخیز بزرگ است؟ هرگز! بلکه خداوندعزوجل او را تا روزی که [[قائم]] ما قیام کند، فرصت داده است. آن گاه (قائم ما) او را از پیشانی‌اش گرفته، گردنش را خواهد زد. آن هنگام روز [[وقت معلوم]] است. ممکن است مقصود از [[روایت]]، این باشد که با روشن شدن [[حقایق]] در عصر ظهور و [[رشد]] بسیار بالای [[عقلانی]] در آن عصر، دیگر مجالی برای اغوای شیطان باقی نخواهد ماند و او عملاً خلع سلاح و نابود می‌شود و این، پایان مهلت او است<ref>نک: صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۲، ح۵؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۶؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ص۱۵.</ref>. البته در برخی روایات، هلاکت شیطان به دست [[پیامبر اکرم]]{{صل}} دانسته شده است<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۶۰، ص۲۴۴، ح۹۶.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]]، ص۱۹۹، ۲۰۰ و [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۳۵۷ - ۳۵۸.</ref> | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:136865.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|'''درسنامه مهدویت ج۳''']] | # [[پرونده:136865.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|'''درسنامه مهدویت ج۳''']] | ||
# [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مهدویت''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۰
مقدمه
از آنجایی که نقش شیطان در دشمنی با حضرت مهدی(ع)، قابل توجه است و می‌توان او را دشمن‌ترین فرد با حضرت و قیام او دانست؛ در اینجا به فعالیت‌ها و سرنوشت او اشاره می‌شود. روایات درباره سرانجام شیطان، متفاوت است؛ اما در بعضی آمده است نابودی وی به دست حضرت مهدی(ع) خواهد بود[۱]. از وهب بن جمیع نقل شده که گفت: از حضرت صادق(ع) درباره این گفته ابلیس پرسیدم که: 
قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ * قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ * إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ
[۲]؛ آن، چه روزی خواهد بود؟ امام فرمود: «یا وَهْبُ أَ تَحْسَبُ أَنهُ یوْمُ یبْعَثُ اللهُ الناسَ لا وَ لَکِن اللهَ عَز وَ جَل أَنْظَرَهُ إِلَی یوْمِ یبْعَثُ اللهُ قَائِمَنَا فَیأْخُذُ بِنَاصِیتِهِ فَیضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِکَ الْیوْمُ هُوَ الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ»[۳]؛ آیا گمان می‌کنی آن روز رستاخیز بزرگ است؟ هرگز! بلکه خداوندعزوجل او را تا روزی که قائم ما قیام کند، فرصت داده است. آن گاه (قائم ما) او را از پیشانی‌اش گرفته، گردنش را خواهد زد. آن هنگام روز وقت معلوم است. ممکن است مقصود از روایت، این باشد که با روشن شدن حقایق در عصر ظهور و رشد بسیار بالای عقلانی در آن عصر، دیگر مجالی برای اغوای شیطان باقی نخواهد ماند و او عملاً خلع سلاح و نابود می‌شود و این، پایان مهلت او است[۴]. البته در برخی روایات، هلاکت شیطان به دست پیامبر اکرم(ص) دانسته شده است[۵].[۶]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ در جلد پایانی این مجموعه به برخی پرسش‌ها در این‌باره اشاره خواهد شد.
- ↑ گفت: "پروردگارا، پس مرا تا روزی که برانگیخته خواهند شد مهلت ده." فرمود: "تو از مهلت یافتگانی، تا روز [و] وقت معلوم."حجر آیات ۳۶ ۳۸.
- ↑ عیاشی، تفسیر عیاشی، ج۲، ص۲۴۲؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۰.
- ↑ نک: صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۴۲، ح۵؛ طبری، دلائل الامامه، ص۲۴۶؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ص۱۵.
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۶۰، ص۲۴۴، ح۹۶.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳، ص۱۹۹، ۲۰۰ و فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۳۵۷ - ۳۵۸.