وحی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۹

مقدمه

"وحی" در لغت به‌معنای اشاره سریع، سخن پنهانی، الهام و اعلام رمزی است. قرآن کریم این کلمه را در برخی موارد به همان معنای لغوی به‌کار برده است^[۱].

با نگاهی به کاربرد وحی در قرآن کریم آشکار می‌شود که استعمال این واژه در قرآن گسترده است. قرآن از وحی خداوند به مخلوقاتش از جمله: به آسمان^[۲]؛ به زنبور عسل^[۳]؛ به فرشتگان^[۴]؛ به بندگان صالح^[۵]؛ و نیز به پیامبران، در آیات متعدد، خبر داده است. وی در هر موجودی متناسب با آن موجود است.

از این رو وحی به حیوانات همان هدایت غریزی و وحی به افراد صالح، الهام قلبی است. بر این اساس وحی به پیامبران عالی‌ترین درجه وحی و مختص به ایشان است و مقصود از وحی در اصطلاح همین وحی است: ﴿إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ﴾^[۶].

امام سجاد (ع) در دعای خویش که شامل درود بر فرشتگان است درخواست می‌کند: «خداوندا بر ایشان درود بفرست و... و بر آنان (فرشتگانی) که امینان وحی تواند»^[۷]. هم‌چنین بر جبرئیل به‌طور خاص درود می‌فرستد: «بار خدایا درود بفرست بر جبرئیل، آن فرشته‌ای که امین وحی توست»^[۸].

حق بزرگ پیامبر در رساندن وحی الهی، امام را بر آن می‌دارد که درود الهی را برای وی درخواست نماید: «اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ‏ عَلَى‏ وَحْيِكَ‏»^[۹]؛ «بار خدایا بر محمد که امین وحی توست درود بفرست». هم‌چنین قرآن را وحی الهی بر پیامبرش اعلام می‌کند^[۱۰].^[۱۱].^[۱۲]

جستارهای وابسته

منابع

شیرزاد، امیر، مقاله «وحی»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ ﴿فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴾ «آنگاه از محراب به سوی قوم خود بیرون شد و به آنان اشاره کرد که: پگاهان و در پایان روز (خداوند را) به پاکی بستأیید» سوره مریم، آیه ۱۱؛ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ﴾ «و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.
↑ ﴿فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ﴾ «آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.
↑ ﴿وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ﴾ «و پروردگارت به زنبور عسل الهام کرد که بر کوه‌ها و بر درخت و بر داربست‌هایی که (مردم) می‌سازند لانه گزین!» سوره نحل، آیه ۶۸.
↑ ﴿إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا...﴾ «(یاد کن) آنگاه را که پروردگارتان به فرشتگان وحی می‌فرمود که من با شمایم پس مؤمنان را استوار دارید.».. سوره انفال، آیه ۱۲.
↑ ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾ «و به مادر موسی الهام کردیم که به او شیر بده و اگر بر (جان) او ترسیدی او را (در صندوقی بنه و) به دریا فکن و مهراس و اندوهگین مباش! ما او را به تو باز می‌گردانیم و او را از پیامبران خواهیم کرد» سوره قصص، آیه ۷.
↑ «ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی وحی فرستادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.
↑ نیایش سوم.
↑ نیایش سوم.
↑ دعای ۲.
↑ نیایش چهل‌ودوم.
↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
↑ شیرزاد، امیر، مقاله «وحی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۵۲۴.

[1] ﴿فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴾ «آنگاه از محراب به سوی قوم خود بیرون شد و به آنان اشاره کرد که: پگاهان و در پایان روز (خداوند را) به پاکی بستأیید» سوره مریم، آیه ۱۱؛ ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ﴾ «و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.

[2] ﴿فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ﴾ «آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.

[3] ﴿وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ﴾ «و پروردگارت به زنبور عسل الهام کرد که بر کوه‌ها و بر درخت و بر داربست‌هایی که (مردم) می‌سازند لانه گزین!» سوره نحل، آیه ۶۸.

[4] ﴿إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا...﴾ «(یاد کن) آنگاه را که پروردگارتان به فرشتگان وحی می‌فرمود که من با شمایم پس مؤمنان را استوار دارید.».. سوره انفال، آیه ۱۲.

[5] ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ﴾ «و به مادر موسی الهام کردیم که به او شیر بده و اگر بر (جان) او ترسیدی او را (در صندوقی بنه و) به دریا فکن و مهراس و اندوهگین مباش! ما او را به تو باز می‌گردانیم و او را از پیامبران خواهیم کرد» سوره قصص، آیه ۷.

[6] «ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی وحی فرستادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.

[7] نیایش سوم.

[8] نیایش سوم.

[9] دعای ۲.

[10] نیایش چهل‌ودوم.

[11] صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.

[12] شیرزاد، امیر، مقاله «وحی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۵۲۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{ویرایش غیرنهایی}}
+{{مدخل مرتبط
-{{امامت}}
+| موضوع مرتبط = وحی
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+| عنوان مدخل  = وحی
-: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[وحی]]''' است. "'''[[وحی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+| مداخل مرتبط = [[وحی در لغت]] - [[وحی در قرآن]] - [[وحی در حدیث]] - [[وحی در کلام اسلامی]] - [[وحی در عرفان اسلامی]] - [[وحی در فلسفه اسلامی]] - [[وحی در معارف دعا و زیارات]] - [[وحی در معارف و سیره سجادی]] - [[وحی از دیدگاه ادیان]] - [[وحی از دیدگاه برون‌دینی]]
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
+| پرسش مرتبط  = وحی (پرسش)
-: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[وحی در قرآن]] | [[وحی در حدیث]] | [[وحی در کلام اسلامی]] | [[وحی در فلسفه اسلامی]] | [[وحی در عرفان اسلامی]] | [[وحی از دیدگاه برون‌دینی]] | [[وحی در معارف دعا و زیارات]] | [[وحی در معارف و سیره سجادی]] | [[وحی در معارف و سیره رضوی]]</div>
+}}
-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
-: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[وحی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
+== مقدمه ==
-<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
+"[[وحی]]" در لغت به‌معنای اشاره سریع، [[سخن]] پنهانی، [[الهام]] و اعلام رمزی است. [[قرآن کریم]] این کلمه را در برخی موارد به همان معنای لغوی به‌کار برده است<ref>{{متن قرآن|فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا}} «آنگاه از محراب به سوی قوم خود بیرون شد و به آنان اشاره کرد که: پگاهان و در پایان روز (خداوند را) به پاکی بستأیید» سوره مریم، آیه ۱۱؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ}} «و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref>.
-==مقدمه==
-"[[وحی]]" در لغت به‌معنای اشاره سریع، [[سخن]] [[پنهانی]]، [[الهام]] و اعلام رمزی است. [[قرآن کریم]] این کلمه را در برخی موارد به همان معنای لغوی به‌کار [[برده]] است<ref>{{متن قرآن|فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا}} «آنگاه از محراب به سوی قوم خود بیرون شد و به آنان اشاره کرد که: پگاهان و در پایان روز (خداوند را) به پاکی بستأیید» سوره مریم، آیه ۱۱؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ}} «و بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های آدمی و پری قرار دادیم که برخی به برخی دیگر یکدیگر، به فریب سخنان آراسته الهام می‌کنند و اگر پروردگار تو می‌خواست آن (کار) را نمی‌کردند پس آنان را با دروغی که می‌بافند واگذار» سوره انعام، آیه ۱۱۲.</ref>.
 با نگاهی به کاربرد [[وحی در قرآن]] [[کریم]] آشکار می‌شود که استعمال این واژه در [[قرآن]] گسترده است. قرآن از وحی [[خداوند]] به مخلوقاتش از جمله: به [[آسمان]]<ref>{{متن قرآن|فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ}} «آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.</ref>؛ به [[زنبور عسل]]<ref>{{متن قرآن|وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ}} «و پروردگارت به زنبور عسل الهام کرد که بر کوه‌ها و بر درخت و بر داربست‌هایی که (مردم) می‌سازند لانه گزین!» سوره نحل، آیه ۶۸.</ref>؛ به [[فرشتگان]]<ref>{{متن قرآن|إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا...}} «(یاد کن) آنگاه را که پروردگارتان به فرشتگان وحی می‌فرمود که من با شمایم پس مؤمنان را استوار دارید.».. سوره انفال، آیه ۱۲.</ref>؛ به [[بندگان]] [[صالح]]<ref>{{متن قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِيهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ}} «و به مادر موسی الهام کردیم که به او شیر بده و اگر بر (جان) او ترسیدی او را (در صندوقی بنه و) به دریا فکن و مهراس و اندوهگین مباش! ما او را به تو باز می‌گردانیم و او را از پیامبران خواهیم کرد» سوره قصص، آیه ۷.</ref>؛ و نیز به [[پیامبران]]، در [[آیات]] متعدد، خبر داده است. وی در هر موجودی متناسب با آن موجود است.
 از این رو [[وحی]] به حیوانات همان [[هدایت]] غریزی و وحی به افراد صالح، [[الهام]] [[قلبی]] است. بر این اساس وحی به پیامبران عالی‌ترین [[درجه]] وحی و مختص به ایشان است و مقصود از وحی در اصطلاح همین وحی است: {{متن قرآن|إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ}}<ref>«ما به تو همان‌گونه وحی فرستادیم که به نوح و پیامبران پس از وی وحی فرستادیم» سوره نساء، آیه ۱۶۳.</ref>.
-[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای خویش که شامل [[درود]] بر [[فرشتگان]] است درخواست می‌کند: «خداوندا بر ایشان درود بفرست و... و بر آنان (فرشتگانی) که امینان وحی تواند»<ref>نیایش سوم.</ref>. هم‌چنین بر [[جبرئیل]] به‌طور خاص درود می‌فرستد: «بار خدایا درود بفرست بر جبرئیل، آن فرشته‌ای که [[امین وحی]] توست»<ref>نیایش سوم.</ref>.
+[[امام سجاد]] {{ع}} در دعای خویش که شامل [[درود]] بر [[فرشتگان]] است درخواست می‌کند: «خداوندا بر ایشان درود بفرست و... و بر آنان (فرشتگانی) که امینان وحی تواند»<ref>نیایش سوم.</ref>. هم‌چنین بر [[جبرئیل]] به‌طور خاص درود می‌فرستد: «بار خدایا درود بفرست بر جبرئیل، آن فرشته‌ای که [[امین وحی]] توست»<ref>نیایش سوم.</ref>.
 [[حق]] بزرگ [[پیامبر]] در رساندن [[وحی الهی]]، [[امام]] را بر آن می‌دارد که درود [[الهی]] را برای وی درخواست نماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ‏ عَلَى‏ وَحْيِكَ‏}}<ref>دعای ۲.</ref>؛ «بار خدایا بر [[محمد]] که امین وحی توست درود بفرست». هم‌چنین [[قرآن]] را وحی الهی بر پیامبرش اعلام می‌کند<ref>نیایش چهل‌ودوم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «وحی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۲۴.</ref>
 == جستارهای وابسته ==
+{{مدخل وابسته}}
+* [[وحی در قرآن]]
+* [[وحی در حدیث]]
+* [[وحی در کلام اسلامی]]
+* [[وحی در حکمت اسلامی]]
+* [[وحی در عرفان اسلامی]]
+* [[وحی از دیدگاه برون‌دینی]]
+* [[ارتباط رسول با پروردگار]]
+* [[اشراق]]
+* [[الهام]]
+* [[انکشاف]]
+* [[پدیدارگری]]
+* [[تجلی]]
+* [[تجلیگری]]
+* [[تنزیل]]
+* [[سمع]]
+* [[کشف]]
+* [[شهود]]
+* [[مکاشفه]]
+* [[نص]]
+* [[نقل]]
+* [[القای الهی]]
+* [[وحی الهی]]
+* [[وحی به اسباط]]
+* [[وحی تشریعی]]
+* [[وحی تکوینی]]
+* [[وحی تبلیغی]]
+* [[احادیث قدسی]]
+* [[اساس شرایع]]
+* [[القای وحی]]
+* [[القائات شیطانی]]
+* [[اولیای وحی الهی]]
+* [[تجربه روحی خواب مصنوعی]]
+* [[جبرئیل]]
+* [[ضرورت وحی]]
+* [[عصر وحی]]
+* [[عصمت وحی]]
+* [[قوام رسالت]]
+* [[کاتبان وحی]]
+* [[کلام خفی]]
+* [[محتوای وحی]]
+* [[مرحله اخذ وحی]]
+* [[مرحله تبلیغ وحی]]
+* [[مرحله حفظ وحی]]
+* [[نزول جبرئیل]]
+* [[وحی غیرمباشری]]
+* [[وحی مباشری]]
+* [[احادیث وحی]]
+* [[امکان وحی]]
+* [[انقطاع وحی]]
+* [[کاتبان وحی]]
+* [[انکار وحی]]
+* [[دوره فترت وحی]]
+* [[زبان وحی]]
+* [[صوت وحی]]
+* [[فرشته وحی]]
+* [[مواقع وحی]]
+* [[نزول وحی]]
+* [[حدیث ورقة بن نوفل]]
+* [[حقیقت وحی]]
+* [[خواب مصنوعی]]
+* [[کتابت قرآن]]
+* [[نزول قرآن]]
+* [[تجربه دینی]]
+{{پایان مدخل وابسته}}
-==منابع==
+== منابع ==
+{{منابع}}
 # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «وحی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
+{{پایان منابع}}
-==پانویس==
+== پانویس ==
-{{پانویس2}}
+{{پانویس}}
-[[رده:وحی در معارف دعا و زیارات]]
+[[رده:وحی]]
-[[رده:مدخل]]