صاغر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[صاغر در قرآن]] - [[صاغر در حدیث]] - [[صاغر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = صاغر (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
از "صغر" به معنای کوچکی و [[حقارت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.</ref>، در مقابل "کبر"<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.</ref>. [[صاغر]] در معنای مقابل "استکبار"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.</ref> و نیز به معنای به [[خواری]] راضی شدن و تن دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.</ref>. | از "صغر" به معنای کوچکی و [[حقارت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.</ref>، در مقابل "کبر"<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.</ref>. [[صاغر]] در معنای مقابل "استکبار"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.</ref> و نیز به معنای به [[خواری]] راضی شدن و تن دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.</ref>. | ||
{{متن قرآن|حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری | {{متن قرآن|حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.</ref>. | ||
عده‌ای از [[مفسران]] اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] را که طبق [[قرارداد]] [[ذمّه]] در [[امان]] [[حکومت اسلامی]] قرار می‌گیرند، با حالت [[تحقیر]]، [[اهانت]] و [[تمسخر]] [[تفسیر]] کرده‌اند {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}}؛ امّا برخی [[مفسران]] بر این اعتقادند که {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}} به این معنا نیست؛ بلکه به معنای [[گردن‌نهادن]] آنان به [[سنت‌ها]] و [[قوانین اسلامی]] و [[حکومت دینی]] [[عادل]] در [[جامعه اسلامی]] است و شرطِ اینکه دیگر با [[مسلمانان]] به [[ستیزه]] برنخیزند و در [[جامعه اسلامی]] به عنوان [[شخصیت]] مستقل و [[جامعه]] مستقل به اشاعه و تبلیغِ [[آیین]] و [[رسوم]] [[فاسد]] و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.</ref>. | عده‌ای از [[مفسران]] اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] را که طبق [[قرارداد]] [[ذمّه]] در [[امان]] [[حکومت اسلامی]] قرار می‌گیرند، با حالت [[تحقیر]]، [[اهانت]] و [[تمسخر]] [[تفسیر]] کرده‌اند {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}}؛ امّا برخی [[مفسران]] بر این اعتقادند که {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}} به این معنا نیست؛ بلکه به معنای [[گردن‌نهادن]] آنان به [[سنت‌ها]] و [[قوانین اسلامی]] و [[حکومت دینی]] [[عادل]] در [[جامعه اسلامی]] است و شرطِ اینکه دیگر با [[مسلمانان]] به [[ستیزه]] برنخیزند و در [[جامعه اسلامی]] به عنوان [[شخصیت]] مستقل و [[جامعه]] مستقل به اشاعه و تبلیغِ [[آیین]] و [[رسوم]] [[فاسد]] و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.</ref>. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۰: | ||
[[حقوق]] اقلیت‌ها در [[جامعه اسلامی]] به شکل [[حفظ]] [[اموال]] و [[ناموس]] و آبروی آنان، در قالب [[قرارداد]] [[ذمّه]] به رسمیت شناخته شده است؛ ولی [[خضوع]] آنها و تن‌دردادن به [[قوانین اسلامی]] در اداره [[امور اجتماعی]] و همچنین نداشتن [[اذن]] برای [[ترویج دین]] و اعتقاداتشان، نوعی [[فروتنی]] و [[احساس]] کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، [[روحیه]] [[استکبار]] و تهاجمی قبل از [[عهد]] و [[عقد]] [[ذمّه]] در [[صدر اسلام]] بوده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۲-۳۸۳.</ref> | [[حقوق]] اقلیت‌ها در [[جامعه اسلامی]] به شکل [[حفظ]] [[اموال]] و [[ناموس]] و آبروی آنان، در قالب [[قرارداد]] [[ذمّه]] به رسمیت شناخته شده است؛ ولی [[خضوع]] آنها و تن‌دردادن به [[قوانین اسلامی]] در اداره [[امور اجتماعی]] و همچنین نداشتن [[اذن]] برای [[ترویج دین]] و اعتقاداتشان، نوعی [[فروتنی]] و [[احساس]] کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، [[روحیه]] [[استکبار]] و تهاجمی قبل از [[عهد]] و [[عقد]] [[ذمّه]] در [[صدر اسلام]] بوده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۲-۳۸۳.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
==جستارهای وابسته== | {{پایان منابع}} | ||
{{ | |||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[پیروان ادیان آسمانی]] | * [[پیروان ادیان آسمانی]] | ||
* [[اهل کتاب]] | * [[اهل کتاب]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۴: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:صاغر]] | [[رده:صاغر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۴
صاغر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: صاغر در قرآن - صاغر در حدیث - صاغر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
از "صغر" به معنای کوچکی و حقارت[۱]، در مقابل "کبر"[۲]. صاغر در معنای مقابل "استکبار"[۳] و نیز به معنای به خواری راضی شدن و تن دادن[۴].
﴿حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾[۵].
عده‌ای از مفسران اخذ جزیه از اهل کتاب را که طبق قرارداد ذمّه در امان حکومت اسلامی قرار می‌گیرند، با حالت تحقیر، اهانت و تمسخر تفسیر کرده‌اند ﴿وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾؛ امّا برخی مفسران بر این اعتقادند که ﴿وَهُمْ صَاغِرُونَ﴾ به این معنا نیست؛ بلکه به معنای گردن‌نهادن آنان به سنت‌ها و قوانین اسلامی و حکومت دینی عادل در جامعه اسلامی است و شرطِ اینکه دیگر با مسلمانان به ستیزه برنخیزند و در جامعه اسلامی به عنوان شخصیت مستقل و جامعه مستقل به اشاعه و تبلیغِ آیین و رسوم فاسد و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند[۶].
حقوق اقلیت‌ها در جامعه اسلامی به شکل حفظ اموال و ناموس و آبروی آنان، در قالب قرارداد ذمّه به رسمیت شناخته شده است؛ ولی خضوع آنها و تن‌دردادن به قوانین اسلامی در اداره امور اجتماعی و همچنین نداشتن اذن برای ترویج دین و اعتقاداتشان، نوعی فروتنی و احساس کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، روحیه استکبار و تهاجمی قبل از عهد و عقد ذمّه در صدر اسلام بوده است.[۷]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.
- ↑ «با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۸۲-۳۸۳.