غلب در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = غلب | |||
| عنوان مدخل = [[غلب]] | |||
| مداخل مرتبط = [[غلب در قرآن]] - [[غلب در حدیث]] - [[غلب در فقه سیاسی]] | |||
| پرسش مرتبط = غلب (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
چیره شدن، [[پیروز]] شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۸۱.</ref>. [[قدرت]]، [[قهر]] و شدّت<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۳۸۸.</ref> و تفوّق با قدرت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۴۸.</ref>. | چیره شدن، [[پیروز]] شدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۸۱.</ref>. [[قدرت]]، [[قهر]] و شدّت<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۳۸۸.</ref> و تفوّق با قدرت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۴۸.</ref>. | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
[[غلبه]] به دلیل [[طبیعت]] [[ایمان به خدا]] و رسولش امری تحقق یافتنی است؛ زیرا کسی که در [[راه خدا]] در مقابل باطل می‌جنگد، کشتن و کشته شدن را [[سعادت]] می‌داند و [[دفاع]] او جانانه است و هیچ‌گاه عقب نمی‌نشیند؛ امّا کسی که برای مقاصد [[دنیایی]] می‌جنگد، زمانی که خود را در معرض [[هلاکت]] یا خطر ببیند، عقب می‌نشیند؛ زیرا [[منافع]] دنیایی در صورت [[مرگ]] و هلاکت [[انسان]] به او [[وفا]] نخواهد کرد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۱۹۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۳۲-۴۳۳.</ref> | [[غلبه]] به دلیل [[طبیعت]] [[ایمان به خدا]] و رسولش امری تحقق یافتنی است؛ زیرا کسی که در [[راه خدا]] در مقابل باطل می‌جنگد، کشتن و کشته شدن را [[سعادت]] می‌داند و [[دفاع]] او جانانه است و هیچ‌گاه عقب نمی‌نشیند؛ امّا کسی که برای مقاصد [[دنیایی]] می‌جنگد، زمانی که خود را در معرض [[هلاکت]] یا خطر ببیند، عقب می‌نشیند؛ زیرا [[منافع]] دنیایی در صورت [[مرگ]] و هلاکت [[انسان]] به او [[وفا]] نخواهد کرد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۱۹۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۳۲-۴۳۳.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:غلب]] | [[رده:غلب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث غلب است. غلب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: غلب در قرآن - غلب در حدیث - غلب در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
چیره شدن، پیروز شدن[۱]. قدرت، قهر و شدّت[۲] و تفوّق با قدرت[۳].
﴿فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ﴾[۴].
پیروزی انبیای الهی بر دشمنان و تشکیل امّت و حکومت از سنن الهی است و این سنت الهی جهت اقتداربخشی به بندگان برگزیده و جوامع نمونه است: ﴿كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي﴾[۵].
خداوند وعده کرده است، حق را بر باطل پیروز گرداند و برای تضمین این پیروزی امدادهای غیبی نازل نماید. بلایا و عذاب‌هایی که بر امت‌های پیشین، به دلیل تکذیب رسولان الهی نازل فرموده، مؤید این امدادهای غیبی است.
غلبه به دلیل طبیعت ایمان به خدا و رسولش امری تحقق یافتنی است؛ زیرا کسی که در راه خدا در مقابل باطل می‌جنگد، کشتن و کشته شدن را سعادت می‌داند و دفاع او جانانه است و هیچ‌گاه عقب نمی‌نشیند؛ امّا کسی که برای مقاصد دنیایی می‌جنگد، زمانی که خود را در معرض هلاکت یا خطر ببیند، عقب می‌نشیند؛ زیرا منافع دنیایی در صورت مرگ و هلاکت انسان به او وفا نخواهد کرد[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۸۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۳۸۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۴۸.
- ↑ «بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.
- ↑ «خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد؛ بی‌گمان خداوند توانایی پیروزمند است» سوره مجادله، آیه ۲۱.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۱۹۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۳۲-۴۳۳.