امانت در منابع اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-s...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امانت | |||
| عنوان مدخل = امانت | |||
| مداخل مرتبط = [[امانت در لغت]] - [[امانت در قرآن]] - [[امانت در حدیث]] - [[امانت در فقه اسلامی]] - [[امانت در فقه سیاسی]] - [[امانت در نهج البلاغه]] - [[امانت در معارف و سیره نبوی]] - [[امانت در معارف دعا و زیارات]] - [[امانت در معارف و سیره سجادی]] - [[امانت در معارف و سیره رضوی]] - [[امانت در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[امانت در فلسفه اسلامی]] - [[امانت در منابع اهل سنت]] - [[امانت در سیره معصوم]] - [[امانت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در [[تفاسیر]] و [[نصوص]] [[روایی]] عامّه، [[امانت]] در [[آیه]] به [[دین]] و [[احکام]] و [[حدود الهی]] [[تفسیر]] شده است؛ چنان که [[بیضاوی]] و [[زمخشری]] آن را به [[اطاعت]] از [[اوامر الهی]] معنا می‌کنند<ref>أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ج۴، ص۲۴۰؛ الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۵۶۴.</ref>. | در [[تفاسیر]] و [[نصوص]] [[روایی]] عامّه، [[امانت]] در [[آیه]] به [[دین]] و [[احکام]] و [[حدود الهی]] [[تفسیر]] شده است؛ چنان که [[بیضاوی]] و [[زمخشری]] آن را به [[اطاعت]] از [[اوامر الهی]] معنا می‌کنند<ref>أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ج۴، ص۲۴۰؛ الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۵۶۴.</ref>. | ||
[[سیوطی]] در تفسیر خود، وجوه مختلفی از معانی امانت را بنا بر [[روایات]] وارده ذکر می‌کند که به برخی از آنها اشاره می‌گردد: | [[سیوطی]] در تفسیر خود، وجوه مختلفی از معانی امانت را بنا بر [[روایات]] وارده ذکر می‌کند که به برخی از آنها اشاره می‌گردد: | ||
#امانت، [[واجبات]] [[دینی]] است: {{ | # امانت، [[واجبات]] [[دینی]] است: {{عربی|أخرج ابْن جرير وَابْن الْمُنْذر وَابْن أبي حَاتِم وَابْن الْأَنْبَارِي فِي كتاب الأضداد عَن ابْن عَبَّاس رَضِي الله عَنْهُمَا فِي قَوْله: {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ...}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم» سوره احزاب، آیه ۷۲.</ref> قَالَ: الامانة الْفَرَائِض عرضهَا [[الله]] على السَّمَوَات وَالْأَرْض وَالْجِبَال}}. | ||
#امانت، دین و حدود الهی است: {{ | # امانت، دین و حدود الهی است: {{عربی|أخرج ابْن جرير عَن قَتَادَة رَضِي الله عَنهُ {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم» سوره احزاب، آیه ۷۲.</ref> قَالَ: يَعْنِي بِهِ الدّين والفرائض وَالْحُدُود}}. {{عربی|أخرج الْبَيْهَقِيّ فِي شعب الإِيمان عَن ابْن عَمْرو رَضِي الله عَنهُ قَالَ: من تَضْييع الْأَمَانَة: النّظر فِي الحجرات والدور}}. | ||
#در برخی روایات، بر اهمّ | # در برخی روایات، بر اهمّ احکام دینی، عنوان “امانت” اطلاق شده است؛ مانند روایات ذیل: {{عربی|عَن زيد بن أسلم رَضِي الله عَنهُ قَالَ: قَالَ رَسُول الله {{صل}}: الْأَمَانَة ثَلَاث الصَّلَاة وَالصِّيَام وَالْغسْل من الْجَنَابَة}}. | ||
#امانت، جوارح و [[نعمت‌های الهی]] به [[انسان]] است: {{ | # امانت، جوارح و [[نعمت‌های الهی]] به [[انسان]] است: {{عربی|أخرج التِّرْمِذِيّ عَن عبد الله بن عَمْرو قَالَ: أول مَا خلق الله من الإِنسان فرجه ثمَّ قَالَ: هَذِه أمانتي عنْدك فَلَا تضيعها إِلَّا فِي حَقّهَا فالفرج أَمَانَة والسمع أَمَانَة وَالْبَصَر أَمَانَة}}<ref>همه روایات از: الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج۵، ص۲۲۶.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش، محمد تقی]] و [[فرید محسنی|محسنی، فرید]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲]]، ص ۱۲۶.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379150.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش، محمد تقی]] و [[فرید محسنی|محسنی، فرید]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲''']] | # [[پرونده:1379150.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش، محمد تقی]] و [[فرید محسنی|محسنی، فرید]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امانت]] | [[رده:امانت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امانت است. امانت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امانت در لغت - امانت در قرآن - امانت در حدیث - امانت در فقه اسلامی - امانت در فقه سیاسی - امانت در نهج البلاغه - امانت در معارف و سیره نبوی - امانت در معارف دعا و زیارات - امانت در معارف و سیره سجادی - امانت در معارف و سیره رضوی - امانت در جامعه‌شناسی اسلامی - امانت در فلسفه اسلامی - امانت در منابع اهل سنت - امانت در سیره معصوم - امانت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
در تفاسیر و نصوص روایی عامّه، امانت در آیه به دین و احکام و حدود الهی تفسیر شده است؛ چنان که بیضاوی و زمخشری آن را به اطاعت از اوامر الهی معنا می‌کنند[۱].
سیوطی در تفسیر خود، وجوه مختلفی از معانی امانت را بنا بر روایات وارده ذکر می‌کند که به برخی از آنها اشاره می‌گردد:
- امانت، واجبات دینی است: أخرج ابْن جرير وَابْن الْمُنْذر وَابْن أبي حَاتِم وَابْن الْأَنْبَارِي فِي كتاب الأضداد عَن ابْن عَبَّاس رَضِي الله عَنْهُمَا فِي قَوْله: ﴿إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ...﴾[۲] قَالَ: الامانة الْفَرَائِض عرضهَا الله على السَّمَوَات وَالْأَرْض وَالْجِبَال.
- امانت، دین و حدود الهی است: أخرج ابْن جرير عَن قَتَادَة رَضِي الله عَنهُ ﴿إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ﴾[۳] قَالَ: يَعْنِي بِهِ الدّين والفرائض وَالْحُدُود. أخرج الْبَيْهَقِيّ فِي شعب الإِيمان عَن ابْن عَمْرو رَضِي الله عَنهُ قَالَ: من تَضْييع الْأَمَانَة: النّظر فِي الحجرات والدور.
- در برخی روایات، بر اهمّ احکام دینی، عنوان “امانت” اطلاق شده است؛ مانند روایات ذیل: عَن زيد بن أسلم رَضِي الله عَنهُ قَالَ: قَالَ رَسُول الله (ص): الْأَمَانَة ثَلَاث الصَّلَاة وَالصِّيَام وَالْغسْل من الْجَنَابَة.
- امانت، جوارح و نعمت‌های الهی به انسان است: أخرج التِّرْمِذِيّ عَن عبد الله بن عَمْرو قَالَ: أول مَا خلق الله من الإِنسان فرجه ثمَّ قَالَ: هَذِه أمانتي عنْدك فَلَا تضيعها إِلَّا فِي حَقّهَا فالفرج أَمَانَة والسمع أَمَانَة وَالْبَصَر أَمَانَة[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ج۴، ص۲۴۰؛ الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۵۶۴.
- ↑ «ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم» سوره احزاب، آیه ۷۲.
- ↑ «ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم» سوره احزاب، آیه ۷۲.
- ↑ همه روایات از: الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج۵، ص۲۲۶.
- ↑ فیاض‌بخش، محمد تقی و محسنی، فرید، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۲، ص ۱۲۶.