صاغر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس}} +== پانویس == {{پانویس}}))
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[صاغر در قرآن]] - [[صاغر در حدیث]] - [[صاغر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = صاغر (پرسش)}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[صاغر در قرآن]] - [[صاغر در حدیث]] - [[صاغر در فقه سیاسی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[صاغر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
 
==مقدمه==
از "صغر" به معنای کوچکی و [[حقارت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.</ref>، در مقابل "کبر"<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.</ref>. [[صاغر]] در معنای مقابل "استکبار"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.</ref> و نیز به معنای به [[خواری]] راضی‌ شدن و تن‌ دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.</ref>.
از "صغر" به معنای کوچکی و [[حقارت]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.</ref>، در مقابل "کبر"<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.</ref>. [[صاغر]] در معنای مقابل "استکبار"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.</ref> و نیز به معنای به [[خواری]] راضی‌ شدن و تن‌ دادن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.</ref>.


{{متن قرآن|حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.</ref>.
{{متن قرآن|حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ}}<ref>«با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.</ref>.


عده‌ای از [[مفسران]] اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] را که طبق [[قرارداد]] [[ذمّه]] در [[امان]] [[حکومت اسلامی]] قرار می‌گیرند، با حالت [[تحقیر]]، [[اهانت]] و [[تمسخر]] [[تفسیر]] کرده‌اند {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}}؛ امّا برخی [[مفسران]] بر این اعتقادند که {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}} به این معنا نیست؛ بلکه به معنای [[گردن‌نهادن]] آنان به [[سنت‌ها]] و [[قوانین اسلامی]] و [[حکومت دینی]] [[عادل]] در [[جامعه اسلامی]] است و شرطِ اینکه دیگر با [[مسلمانان]] به [[ستیزه]] برنخیزند و در [[جامعه اسلامی]] به عنوان [[شخصیت]] مستقل و [[جامعه]] مستقل به اشاعه و تبلیغِ [[آیین]] و [[رسوم]] [[فاسد]] و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.</ref>.
عده‌ای از [[مفسران]] اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] را که طبق [[قرارداد]] [[ذمّه]] در [[امان]] [[حکومت اسلامی]] قرار می‌گیرند، با حالت [[تحقیر]]، [[اهانت]] و [[تمسخر]] [[تفسیر]] کرده‌اند {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}}؛ امّا برخی [[مفسران]] بر این اعتقادند که {{متن قرآن|وَهُمْ صَاغِرُونَ}} به این معنا نیست؛ بلکه به معنای [[گردن‌نهادن]] آنان به [[سنت‌ها]] و [[قوانین اسلامی]] و [[حکومت دینی]] [[عادل]] در [[جامعه اسلامی]] است و شرطِ اینکه دیگر با [[مسلمانان]] به [[ستیزه]] برنخیزند و در [[جامعه اسلامی]] به عنوان [[شخصیت]] مستقل و [[جامعه]] مستقل به اشاعه و تبلیغِ [[آیین]] و [[رسوم]] [[فاسد]] و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.</ref>.
خط ۱۴: خط ۱۰:
[[حقوق]] اقلیت‌ها در [[جامعه اسلامی]] به شکل [[حفظ]] [[اموال]] و [[ناموس]] و آبروی آنان، در قالب [[قرارداد]] [[ذمّه]] به رسمیت شناخته شده است؛ ولی [[خضوع]] آنها و تن‌دردادن به [[قوانین اسلامی]] در اداره [[امور اجتماعی]] و همچنین نداشتن [[اذن]] برای [[ترویج دین]] و اعتقاداتشان، نوعی [[فروتنی]] و [[احساس]] کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، [[روحیه]] [[استکبار]] و تهاجمی قبل از [[عهد]] و [[عقد]] [[ذمّه]] در [[صدر اسلام]] بوده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۲-۳۸۳.</ref>
[[حقوق]] اقلیت‌ها در [[جامعه اسلامی]] به شکل [[حفظ]] [[اموال]] و [[ناموس]] و آبروی آنان، در قالب [[قرارداد]] [[ذمّه]] به رسمیت شناخته شده است؛ ولی [[خضوع]] آنها و تن‌دردادن به [[قوانین اسلامی]] در اداره [[امور اجتماعی]] و همچنین نداشتن [[اذن]] برای [[ترویج دین]] و اعتقاداتشان، نوعی [[فروتنی]] و [[احساس]] کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، [[روحیه]] [[استکبار]] و تهاجمی قبل از [[عهد]] و [[عقد]] [[ذمّه]] در [[صدر اسلام]] بوده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۸۲-۳۸۳.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌های وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[پیروان ادیان آسمانی]]
* [[پیروان ادیان آسمانی]]
* [[اهل کتاب]]
* [[اهل کتاب]]
خط ۳۷: خط ۳۶:
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:صاغر]]
[[رده:صاغر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۴

مقدمه

از "صغر" به معنای کوچکی و حقارت[۱]، در مقابل "کبر"[۲]. صاغر در معنای مقابل "استکبار"[۳] و نیز به معنای به خواری راضی‌ شدن و تن‌ دادن[۴].

﴿حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ[۵].

عده‌ای از مفسران اخذ جزیه از اهل کتاب را که طبق قرارداد ذمّه در امان حکومت اسلامی قرار می‌گیرند، با حالت تحقیر، اهانت و تمسخر تفسیر کرده‌اند ﴿وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ امّا برخی مفسران بر این اعتقادند که ﴿وَهُمْ صَاغِرُونَ به این معنا نیست؛ بلکه به معنای گردن‌نهادن آنان به سنت‌ها و قوانین اسلامی و حکومت دینی عادل در جامعه اسلامی است و شرطِ اینکه دیگر با مسلمانان به ستیزه برنخیزند و در جامعه اسلامی به عنوان شخصیت مستقل و جامعه مستقل به اشاعه و تبلیغِ آیین و رسوم فاسد و تحریف‌شده خود مبادرت نکنند[۶].

حقوق اقلیت‌ها در جامعه اسلامی به شکل حفظ اموال و ناموس و آبروی آنان، در قالب قرارداد ذمّه به رسمیت شناخته شده است؛ ولی خضوع آنها و تن‌دردادن به قوانین اسلامی در اداره امور اجتماعی و همچنین نداشتن اذن برای ترویج دین و اعتقاداتشان، نوعی فروتنی و احساس کوچکی را در آنان ایجاد می‌کند که در مقابل آن، روحیه استکبار و تهاجمی قبل از عهد و عقد ذمّه در صدر اسلام بوده است.[۷]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۹۰.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۵۸.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۴۴.
  4. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۳۷۲.
  5. «با آن دسته از اهل کتاب که به خداوند و به روز بازپسین ایمان نمی‌آورند و آنچه را خداوند و پیامبرش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و به دین حق نمی‌گروند جنگ کنید تا به دست خود با خواری جزیه بپردازند» سوره توبه، آیه ۲۹.
  6. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۴۲.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۸۲-۳۸۳.