بحث:انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'صعود' به 'صعود') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''انجیل'''، نام [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] است. این کتاب، دارای چهار بخش است: انجیل متّی، انجیل [[مرقس]]، [[انجیل لوقا]] و انجیل [[یوحنّا]]. در این انجیل‌ها مطالبی از شرح [[زندگی]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[تعالیم]] او و حوادث آن دوران است. آنچه به نام انجیل از سوی [[خدا]] بر [[حضرت عیسی]] نازل شده بود، غیر از این انجیل‌های چهارگانه است که سال‌ها پس از [[حضرت عیسی]] به دست این چهار نفر از [[شاگردان]] و [[پیروان]] او نگاشته شده است و معتقدیم که در [[تورات]] و انجیل، [[تحریف]] به وجود آمده است. به انجیل، "[[عهد جدید]]" هم گفته می‌شود، در مقابل "[[عهد قدیم]]" که به [[تورات]] می‌گویند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۵.</ref>. | '''انجیل'''، نام [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] است. این کتاب، دارای چهار بخش است: انجیل متّی، انجیل [[مرقس]]، [[انجیل لوقا]] و انجیل [[یوحنّا]]. در این انجیل‌ها مطالبی از شرح [[زندگی]] [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[تعالیم]] او و حوادث آن دوران است. آنچه به نام انجیل از سوی [[خدا]] بر [[حضرت عیسی]] نازل شده بود، غیر از این انجیل‌های چهارگانه است که سال‌ها پس از [[حضرت عیسی]] به دست این چهار نفر از [[شاگردان]] و [[پیروان]] او نگاشته شده است و معتقدیم که در [[تورات]] و انجیل، [[تحریف]] به وجود آمده است. به انجیل، "[[عهد جدید]]" هم گفته می‌شود، در مقابل "[[عهد قدیم]]" که به [[تورات]] می‌گویند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۵.</ref>. | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
*[[قرآن]] [[دوازده]] بار کلمه "انجیل" را به کار برده و به برخی ویژگی‌های این [[کتاب آسمانی]] اشارت برده است؛ از آن جمله اینکه انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} احکامی را در خود داشته است<ref>{{متن قرآن| لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ }}؛ سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>. [[احکام شرعی]] انجیل، آسان‌تر از [[احکام شریعت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} بوده است<ref>{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُون أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>. | *[[قرآن]] [[دوازده]] بار کلمه "انجیل" را به کار برده و به برخی ویژگی‌های این [[کتاب آسمانی]] اشارت برده است؛ از آن جمله اینکه انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} احکامی را در خود داشته است<ref>{{متن قرآن| لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ }}؛ سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>. [[احکام شرعی]] انجیل، آسان‌تر از [[احکام شریعت]] [[حضرت موسی]]{{ع}} بوده است<ref>{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُون أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ }}؛ سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>. | ||
*[[قرآن کریم]]، از انجیل به [[نیکی]] و بزرگی یاد کرده و آن را سراسر [[نور]]، [[هدایت]] و موعظت دانسته که [[تورات]] را نیز [[تصدیق]] می‌کند<ref>{{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ}}؛ سوره مائده، آیه ۴۶ و {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ آیه ۱۱۰.</ref>. نیز فرموده است که اگر [[اهل کتاب]] به [[تورات]] و انجیل عمل می‌کردند، [[خداوند]] از [[زمین]] و [[آسمان]] بدانان روزی می‌دهد؛ اما تنها شماری اندک به آن پایبندند<ref>{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأَكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاء مَا يَعْمَلُونَ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>. رهبانیتی که [[راهبان]] [[نصارا]] خویش را بدان ملزم کرده‌اند، در انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} روا نیست<ref>{{متن قرآن| ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلاَّ ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ}}؛ | *[[قرآن کریم]]، از انجیل به [[نیکی]] و بزرگی یاد کرده و آن را سراسر [[نور]]، [[هدایت]] و موعظت دانسته که [[تورات]] را نیز [[تصدیق]] می‌کند<ref>{{متن قرآن|وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ}}؛ سوره مائده، آیه ۴۶ و {{متن قرآن|إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ آیه ۱۱۰.</ref>. نیز فرموده است که اگر [[اهل کتاب]] به [[تورات]] و انجیل عمل می‌کردند، [[خداوند]] از [[زمین]] و [[آسمان]] بدانان روزی می‌دهد؛ اما تنها شماری اندک به آن پایبندند<ref>{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأَكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاء مَا يَعْمَلُونَ}}؛ سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>. رهبانیتی که [[راهبان]] [[نصارا]] خویش را بدان ملزم کرده‌اند، در انجیل [[حضرت عیسی]]{{ع}} روا نیست<ref>{{متن قرآن| ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلاَّ ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ}}؛ | ||
سوره حدید، آیه ۲۷.</ref>. بنابر [[آیات قرآنی]]، در انجیل از [[پیامبر]] [[مسلمانان]] [[حضرت محمد]]{{صل}} یاد شده و از نشانه‌های او و نامش، [[احمد]]، سخن رفته است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ سوره صف، آیه ۶.</ref>. نیز گفته است که او [[پیامبر]] امی است<ref>{{متن قرآن|وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۶.</ref>. | سوره حدید، آیه ۲۷.</ref>. بنابر [[آیات قرآنی]]، در انجیل از [[پیامبر]] [[مسلمانان]] [[حضرت محمد]]{{صل}} یاد شده و از نشانه‌های او و نامش، [[احمد]]، سخن رفته است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ}}؛ سوره صف، آیه ۶.</ref>. نیز گفته است که او [[پیامبر]] امی است<ref>{{متن قرآن|وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ}}؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۶.</ref>. وصف [[پیروان]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} نیز در آن آمده است<ref>{{متن قرآن|مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}؛ سوره فتح، آیه ۲۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>. | ||
==[[کتاب مقدس]]== | ==[[کتاب مقدس]]== | ||
*انجیلی که امروزه در دسترس است، در [[حقیقت]] چهار کتاب است و میان مجموعه کتاب مقدس جای گرفته است. [[کتاب مقدس]]، مجموعه [[عهد]] عتیق ([[تورات]]) و [[عهد جدید]] است. [[عهد عتیق]] را [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] معتبر و [[مقدس]] می‌شمارند؛ اما [[یهودیان]] [[اعتقادی]] به [[عهد جدید]] ندارند. در [[عهد جدید]] [[احکام شرعی]] یافته نمی‌شود و [[مسیحیان]] ناچارند در این باره به [[عهد عتیق]] [[رجوع]] کنند<ref>آشنایی با تاریخ ادیان، ۱۵۵.</ref>. [[عهد جدید]]، شامل ۲۷ کتاب است که شورای کارتاژ در سال ۳۹۷ م. به آنها رسمیت بخشیده‌اند<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۵.</ref>. [[مسیحیان]] معتقدند که [[چهل]] نویسنده در مدتی بیش از ۱۵۰۰ سال مجموعه [[کتاب مقدس]] را نگاشته‌اند<ref>همان، ۳۷.</ref>. همچنین معتقدند که [[خداوند]] به انسان‌هایی [[الهام]] کرده و آنان از این گذر، [[کتاب مقدس]] را نگاشته‌اند. بدین‌سان [[مسیحیان]] [[کتاب مقدس]] را کتابی آسمانی می‌پندارند هر چند نویسندگان آن، زمینی‌اند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>. | *انجیلی که امروزه در دسترس است، در [[حقیقت]] چهار کتاب است و میان مجموعه کتاب مقدس جای گرفته است. [[کتاب مقدس]]، مجموعه [[عهد]] عتیق ([[تورات]]) و [[عهد جدید]] است. [[عهد عتیق]] را [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] معتبر و [[مقدس]] می‌شمارند؛ اما [[یهودیان]] [[اعتقادی]] به [[عهد جدید]] ندارند. در [[عهد جدید]] [[احکام شرعی]] یافته نمی‌شود و [[مسیحیان]] ناچارند در این باره به [[عهد عتیق]] [[رجوع]] کنند<ref>آشنایی با تاریخ ادیان، ۱۵۵.</ref>. [[عهد جدید]]، شامل ۲۷ کتاب است که شورای کارتاژ در سال ۳۹۷ م. به آنها رسمیت بخشیده‌اند<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۵.</ref>. [[مسیحیان]] معتقدند که [[چهل]] نویسنده در مدتی بیش از ۱۵۰۰ سال مجموعه [[کتاب مقدس]] را نگاشته‌اند<ref>همان، ۳۷.</ref>. همچنین معتقدند که [[خداوند]] به انسان‌هایی [[الهام]] کرده و آنان از این گذر، [[کتاب مقدس]] را نگاشته‌اند. بدین‌سان [[مسیحیان]] [[کتاب مقدس]] را کتابی آسمانی می‌پندارند هر چند نویسندگان آن، زمینی‌اند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 138.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
*بنابر تحقیقات محققان [[مسلمان]]، نزدیک‌ترین انجیل به آموزه‌های [[قرآن]]، انجیل [[برنابا]] است که بر اثر [[تعصب]] آباء [[کلیسا]] کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به [[پیامبر آخرالزمان]] و [[جهانی بودن]] [[دین]] او آمده است. این انجیل را [[حیدر]] قلی خان سردار کابلی به [[فارسی]] برگرانیده است<ref>همان؛ معارف و معاریف، ۱/ ۲۷۸.</ref>. زمان تدوین اناجیل اربعه میان سال‌های ۷۰ تا ۱۱۰ م. است<ref>عهدین، قرآن و علم، ۸۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>. | *بنابر تحقیقات محققان [[مسلمان]]، نزدیک‌ترین انجیل به آموزه‌های [[قرآن]]، انجیل [[برنابا]] است که بر اثر [[تعصب]] آباء [[کلیسا]] کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به [[پیامبر آخرالزمان]] و [[جهانی بودن]] [[دین]] او آمده است. این انجیل را [[حیدر]] قلی خان سردار کابلی به [[فارسی]] برگرانیده است<ref>همان؛ معارف و معاریف، ۱/ ۲۷۸.</ref>. زمان تدوین اناجیل اربعه میان سال‌های ۷۰ تا ۱۱۰ م. است<ref>عهدین، قرآن و علم، ۸۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>. | ||
*[[مسیحیان]] بر آن‌اند که اناجیل، تنها زندگی‌نامه و سخنان [[حضرت]] مسیح‌اند که چهار تن به نام [[متی]]، [[مرقس]]، [[لوقا]] و [[یوحنا]] آنها را نگاشته‌اند. سه انجیل [[متی]]، [[مرقس]] و [[لوقا]] بسیار به یکدیگر شبیه‌اند و از این رو، آنها را "اناجیل همنظر" می‌خوانند. بنابر تحقیقات انجام شده، ۹۱ درصد انجیل [[مرقس]] در انجیل [[متی]] و ۵۳ درصد آن در [[انجیل لوقا]] تکرار شده است<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷.</ref>. اناجیل همنظر شرح مختصری از [[زندگی]] و [[تعالیم]] [[مسیح]]{{ع}} پیش می‌کشند؛ اما انجیل [[یوحنا]] مختصری است از رویدادهای مهم [[زندگی]] [[مسیح]]{{ع}} و تعلیمات [[روحانی]] و [[اوامر]] او. این انجیل موضوع [[الوهیت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} را برجسته‌تر می‌نماید؛ اما مطالبی همچون میلاد و صعود او و عشای ربانی را وانهاده است. محققین این [[اختلاف]] را دلیلی بر تأخر زمانی انجیل [[یوحنا]] می‌دانند؛ زیرا نویسنده از اناجیل دیگر [[آگاهی]] داشته و نخواسته است آنها را تکرار کند. در این میان، انجیل [[مرقس]] پیش از دیگر اناجیل نگاشته شده است<ref>قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>. | *[[مسیحیان]] بر آن‌اند که اناجیل، تنها زندگی‌نامه و سخنان [[حضرت]] مسیح‌اند که چهار تن به نام [[متی]]، [[مرقس]]، [[لوقا]] و [[یوحنا]] آنها را نگاشته‌اند. سه انجیل [[متی]]، [[مرقس]] و [[لوقا]] بسیار به یکدیگر شبیه‌اند و از این رو، آنها را "اناجیل همنظر" می‌خوانند. بنابر تحقیقات انجام شده، ۹۱ درصد انجیل [[مرقس]] در انجیل [[متی]] و ۵۳ درصد آن در [[انجیل لوقا]] تکرار شده است<ref>دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷.</ref>. اناجیل همنظر شرح مختصری از [[زندگی]] و [[تعالیم]] [[مسیح]]{{ع}} پیش می‌کشند؛ اما انجیل [[یوحنا]] مختصری است از رویدادهای مهم [[زندگی]] [[مسیح]]{{ع}} و تعلیمات [[روحانی]] و [[اوامر]] او. این انجیل موضوع [[الوهیت]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} را برجسته‌تر می‌نماید؛ اما مطالبی همچون میلاد و صعود او و عشای ربانی را وانهاده است. محققین این [[اختلاف]] را دلیلی بر تأخر زمانی انجیل [[یوحنا]] می‌دانند؛ زیرا نویسنده از اناجیل دیگر [[آگاهی]] داشته و نخواسته است آنها را تکرار کند. در این میان، انجیل [[مرقس]] پیش از دیگر اناجیل نگاشته شده است<ref>قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 139.</ref>. | ||
*[[قرآن کریم]]، هیچ گاه از کلمه "اناجیل" استفاده نکرده است؛ بلکه از "انجیل" یاد می‌کند و از [[آیات قرآنی]] برمی‌آید که [[کتاب آسمانی]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} دستخوش [[تحریف]] شده است<ref>{{متن قرآن|أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۷۵؛ {{متن قرآن| وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره آل عمران،آیه ۷۸؛ {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ}}؛ سوره مائده/ ۱۳ و ۱۴؛ المیزان/ ۳/ ۸ و ۹.</ref>. اینکه اناجیل فعلی پس از زمان [[حضرت عیسی]]{{ع}} و حتی پس از [[حواریون]] پدید آمده‌اند، [[گواهی]] روشن بر این [[حقیقت]] است<ref>اعلام القرآن، ۲۳۰؛ تحقیقی در دین مسیح، ۲۵- ۳۰.</ref>. نویسندگان برای تألیف اناجیل از دو منبع سود جسته‌اند: یکی [[سنن]] شفاهی [[جماعت]] نخستین [[مسیحی]] که بی [[گمان]] ذهنیات شخصی و تخیلات به این منبع راه یافته است به ویژه اندیشه‌های [[پولس]] که برخی [[ | *[[قرآن کریم]]، هیچ گاه از کلمه "اناجیل" استفاده نکرده است؛ بلکه از "انجیل" یاد می‌کند و از [[آیات قرآنی]] برمی‌آید که [[کتاب آسمانی]] [[حضرت مسیح]]{{ع}} دستخوش [[تحریف]] شده است<ref>{{متن قرآن|أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره بقره، آیه ۷۵؛ {{متن قرآن| وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ}}؛ سوره آل عمران،آیه ۷۸؛ {{متن قرآن|فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ}}؛ سوره مائده/ ۱۳ و ۱۴؛ المیزان/ ۳/ ۸ و ۹.</ref>. اینکه اناجیل فعلی پس از زمان [[حضرت عیسی]]{{ع}} و حتی پس از [[حواریون]] پدید آمده‌اند، [[گواهی]] روشن بر این [[حقیقت]] است<ref>اعلام القرآن، ۲۳۰؛ تحقیقی در دین مسیح، ۲۵- ۳۰.</ref>. نویسندگان برای تألیف اناجیل از دو منبع سود جسته‌اند: یکی [[سنن]] شفاهی [[جماعت]] نخستین [[مسیحی]] که بی [[گمان]] ذهنیات شخصی و تخیلات به این منبع راه یافته است به ویژه اندیشه‌های [[پولس]] که برخی [[صاحب‌نظران]] او را معمار [[مسیحیت]] کنونی می‌دانند<ref>آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۲۴، ۱۲۵ و ۱۴۷؛ بحارالانوار، ۸/ ۳۱۱.</ref>. از اناجیل تنها انجیل [[متی]] به زبان عبری- زبان [[حضرت عیسی]]{{ع}}- بوده که آن نیز در قرن ۱۱ م. مفقود شده است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 140-141.</ref>. | ||
==تحریف‌های [[آشکار]] اناجیل== | ==تحریف‌های [[آشکار]] اناجیل== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۸
انجیل، نام کتاب مقدس مسیحیان است. این کتاب، دارای چهار بخش است: انجیل متّی، انجیل مرقس، انجیل لوقا و انجیل یوحنّا. در این انجیل‌ها مطالبی از شرح زندگی حضرت عیسی(ع) و تعالیم او و حوادث آن دوران است. آنچه به نام انجیل از سوی خدا بر حضرت عیسی نازل شده بود، غیر از این انجیل‌های چهارگانه است که سال‌ها پس از حضرت عیسی به دست این چهار نفر از شاگردان و پیروان او نگاشته شده است و معتقدیم که در تورات و انجیل، تحریف به وجود آمده است. به انجیل، "عهد جدید" هم گفته می‌شود، در مقابل "عهد قدیم" که به تورات می‌گویند[۱].
مقدمه
- کلمه "انجیل" از ریشه عبرانی یا سریانی، همان کتابی است که بر حضرت عیسی(ع) نازل گشت[۲]. برخی صاحب‌نظران این کلمه را یونانی دانسته‌اند به معنای بشارت[۳][۴].
- قرآن دوازده بار کلمه "انجیل" را به کار برده و به برخی ویژگی‌های این کتاب آسمانی اشارت برده است؛ از آن جمله اینکه انجیل حضرت عیسی(ع) احکامی را در خود داشته است[۵]. احکام شرعی انجیل، آسان‌تر از احکام شریعت حضرت موسی(ع) بوده است[۶][۷].
- قرآن کریم، از انجیل به نیکی و بزرگی یاد کرده و آن را سراسر نور، هدایت و موعظت دانسته که تورات را نیز تصدیق می‌کند[۸]. نیز فرموده است که اگر اهل کتاب به تورات و انجیل عمل می‌کردند، خداوند از زمین و آسمان بدانان روزی می‌دهد؛ اما تنها شماری اندک به آن پایبندند[۹]. رهبانیتی که راهبان نصارا خویش را بدان ملزم کرده‌اند، در انجیل حضرت عیسی(ع) روا نیست[۱۰]. بنابر آیات قرآنی، در انجیل از پیامبر مسلمانان حضرت محمد(ص) یاد شده و از نشانه‌های او و نامش، احمد، سخن رفته است[۱۱]. نیز گفته است که او پیامبر امی است[۱۲]. وصف پیروان پیامبر اسلام(ص) نیز در آن آمده است[۱۳][۱۴].
کتاب مقدس
- انجیلی که امروزه در دسترس است، در حقیقت چهار کتاب است و میان مجموعه کتاب مقدس جای گرفته است. کتاب مقدس، مجموعه عهد عتیق (تورات) و عهد جدید است. عهد عتیق را یهودیان و مسیحیان معتبر و مقدس می‌شمارند؛ اما یهودیان اعتقادی به عهد جدید ندارند. در عهد جدید احکام شرعی یافته نمی‌شود و مسیحیان ناچارند در این باره به عهد عتیق رجوع کنند[۱۵]. عهد جدید، شامل ۲۷ کتاب است که شورای کارتاژ در سال ۳۹۷ م. به آنها رسمیت بخشیده‌اند[۱۶]. مسیحیان معتقدند که چهل نویسنده در مدتی بیش از ۱۵۰۰ سال مجموعه کتاب مقدس را نگاشته‌اند[۱۷]. همچنین معتقدند که خداوند به انسان‌هایی الهام کرده و آنان از این گذر، کتاب مقدس را نگاشته‌اند. بدین‌سان مسیحیان کتاب مقدس را کتابی آسمانی می‌پندارند هر چند نویسندگان آن، زمینی‌اند[۱۸][۱۹].
تاریخچه
- پس از حضرت عیسی(ع) یهودیان نسخه‌های انجیل را از میان بردند و مسیحیان، سال‌های بسیار بی کتاب بودند. سرانجام برخی بزرگان دینی آنان تصمیم گرفتند بنابر محفوظات و شنیده‌های خویش، کتابی برای مردم فراهم سازند[۲۰]. بدین‌سان، بسیاری کسان برای نوشتن سخنان و وقایع زندگی حضرت عیسی(ع) دست به قلم شدند و آثاری آفریدند و شمار این اناجیل به ۶۶ رسید؛ اما در فاصله میان ۴۹۲ تا ۴۹۶ م. پاپ ژیلاسیوس همه آنها را جز چهار انجیل مردود خواند[۲۱][۲۲].
- بنابر تحقیقات محققان مسلمان، نزدیک‌ترین انجیل به آموزه‌های قرآن، انجیل برنابا است که بر اثر تعصب آباء کلیسا کنار نهاده شد. در این انجیل اشاراتی به پیامبر آخرالزمان و جهانی بودن دین او آمده است. این انجیل را حیدر قلی خان سردار کابلی به فارسی برگرانیده است[۲۳]. زمان تدوین اناجیل اربعه میان سال‌های ۷۰ تا ۱۱۰ م. است[۲۴][۲۵].
- مسیحیان بر آن‌اند که اناجیل، تنها زندگی‌نامه و سخنان حضرت مسیح‌اند که چهار تن به نام متی، مرقس، لوقا و یوحنا آنها را نگاشته‌اند. سه انجیل متی، مرقس و لوقا بسیار به یکدیگر شبیه‌اند و از این رو، آنها را "اناجیل همنظر" می‌خوانند. بنابر تحقیقات انجام شده، ۹۱ درصد انجیل مرقس در انجیل متی و ۵۳ درصد آن در انجیل لوقا تکرار شده است[۲۶]. اناجیل همنظر شرح مختصری از زندگی و تعالیم مسیح(ع) پیش می‌کشند؛ اما انجیل یوحنا مختصری است از رویدادهای مهم زندگی مسیح(ع) و تعلیمات روحانی و اوامر او. این انجیل موضوع الوهیت حضرت مسیح(ع) را برجسته‌تر می‌نماید؛ اما مطالبی همچون میلاد و صعود او و عشای ربانی را وانهاده است. محققین این اختلاف را دلیلی بر تأخر زمانی انجیل یوحنا می‌دانند؛ زیرا نویسنده از اناجیل دیگر آگاهی داشته و نخواسته است آنها را تکرار کند. در این میان، انجیل مرقس پیش از دیگر اناجیل نگاشته شده است[۲۷][۲۸].
- قرآن کریم، هیچ گاه از کلمه "اناجیل" استفاده نکرده است؛ بلکه از "انجیل" یاد می‌کند و از آیات قرآنی برمی‌آید که کتاب آسمانی حضرت مسیح(ع) دستخوش تحریف شده است[۲۹]. اینکه اناجیل فعلی پس از زمان حضرت عیسی(ع) و حتی پس از حواریون پدید آمده‌اند، گواهی روشن بر این حقیقت است[۳۰]. نویسندگان برای تألیف اناجیل از دو منبع سود جسته‌اند: یکی سنن شفاهی جماعت نخستین مسیحی که بی گمان ذهنیات شخصی و تخیلات به این منبع راه یافته است به ویژه اندیشه‌های پولس که برخی صاحب‌نظران او را معمار مسیحیت کنونی می‌دانند[۳۱]. از اناجیل تنها انجیل متی به زبان عبری- زبان حضرت عیسی(ع)- بوده که آن نیز در قرن ۱۱ م. مفقود شده است[۳۲].
تحریف‌های آشکار اناجیل
- به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی(ع)[۳۳]. قرآن چنین رویدادی را نمی‌پذیرد و تصریح دارد که خداوند، حضرت عیسی(ع) را به سوی خود برده است[۳۴].
- صاحب کتاب نبودن حضرت عیسی[۳۵] بنابر باور مسیحیان- که برگرفته از اناجیل است- حضرت عیسی(ع) کتابی به نام انجیل نداشته است؛ اما قرآن بیان می‌دارد که خداوند، انجیل را بر این پیامبر الهی(ع) نازل کرده است[۳۶].
- تثلیث؛ یعنی الوهیت حضرت مسیح(ع) و روح القدس در کنار خداوند[۳۷]. قرآن کریم از این اعتقاد نصارا یاد کرده و آنان را نکوهیده است[۳۸][۳۹].
انجیل در فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم
از جمله آیاتی که در باره انجیل و مسیحیت، در ارتباط با پیامبر آمده است، یا موضع پیامبر را نشان می‌دهد. جالب این که قرآن گاه از مسیحیت با تعبیر اهل انجیل یاد کرده است. البته مسیحیان هرگز نمی‌گویند عیسی کتابی به نام انجیل آورد. آوردن وحی توسط عیسی به گونه‌ای که مسلمانان در مورد قرآن و پیامبر اسلام معتقدند، در مسیحیت جایی ندارد. با این همه انجیل را مقدس می‌شمرند و عنایت خدا به کاتبان آن می‌دانند.
- جایگاه انجیل: مسیحیان عیسی را تجسم وحی الهی می‌دانند و به عقیده آنان، وی نه حامل پیام؛ بلکه عین پیام بوده است. بدین سبب مسیحیان خواستار انجیلی نیستند که عیسی آن را نوشته، یا به شاگردانش املا کرده باشد.[۴۰] البته آنان معتقدند که خدا کتاب مقدس را به وسیله الهامات روح القدس پدید آورده و برای این منظور مؤلفانی از بشر را برای نوشتن آنها برانگیخته و در نوشتن به گونه‌ای یاری کرده که فقط چیزهایی را که او می‌خواسته است، نوشته‌اند[۴۱]
- ﴿قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴾[۴۲]
- ﴿وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ﴾[۴۳]
- ﴿نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ﴾[۴۴]
- نکات: از آنجا که تذکرات قرآن جنبه تربیتی و هدایتی دارد و اختصاص به امت عیسوی ندارد و شامل هرکسی حتی مسلمانان می‌شود، به پیامبر یاد آوری می‌شود تا بگوید:
- ای اهل کتاب شما به مجرد این که خود را منسوب به کتاب انجیل می‌دانید و این نام را برخود نهاده اید از نظرخداوند دارای ارزش و جایگاهی نیستید تا این که تورات و انجیل و آن چه که بعد از آن نازل شده - قرآن - را به پذیرید و به آن عمل کنید و تحقق عملی فردی واجتماعی ببخشید ﴿قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ﴾[۴۵]
- چون این گروه از انجیل و تورات استفاده ابزاری درجهت منافعشان می‌کنند نزول قرآن و آیات الهی و روشن شدن حقایق توحید باعث کفر و طغیان بیشتر آنها می‌شود ﴿وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا﴾[۴۶]
- اگراهل کتاب تورات و انجیل وقران را به پادارند و در فرد و جامعه به آن تحقق عملی به بخشند ازآسمان و زمین نعمت‌ها و برکات الهی برآنها نازل خواهد شد « ﴿وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ﴾[۴۷]
- همه اهل کتاب دین ابزار طغیان‌گر نیستند برخی از آنان معتدل و میانه رو و بسیاری از آنان دارای کرداری ناپسند هستند و از این آیه این نکته استفاده می‌شود که در قضاوت در باره دیگران باید رعایت عدل انصاف را نمود: ﴿مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ﴾[۴۸]
- شخصیت پیامبر در انجیل
- ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا﴾[۴۹]
- ﴿الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[۵۰]
- ﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ﴾[۵۱]
- ﴿وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ * وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ * وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ﴾[۵۲]
- ﴿إذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ﴾[۵۳]
- ﴿نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ﴾[۵۴]
- ﴿وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ﴾[۵۵]
- ﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴾[۵۶]
- نکته: در این آیات نکات زیر قابل توجه است:
- تشبیه اصحاب پیامبر در انجیل (کتاب یا دعوت) به پیدایش و قوت گرفتن زراعت و مراحل گوناگون رشد آن: « ﴿وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ﴾[۵۷]
- ظهور آثار سجده و عبادت در سیمای اصحاب پیامبر از ویژگی‌های بیان شده در انجیل: « ﴿سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ﴾[۵۸] ﴿وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ﴾[۵۹]
- رسالت پیامبر اسلام و وظیفه امر به معروف و نهی ازمنکر نوشته شده در انجیل « ﴿الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ﴾[۶۰] ﴿وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ﴾[۶۱]
- خداوند خطاب به پیامبر می‌فرماید به اهل کتاب بگو همانا فرستاده ما به سوی شما آمده است که بسیاری از حقایق کتاب آسمانی را که بر اساس منفعت طلبی و یا مصلحت اندیشی نهان می‌کردید برای شما - علمای یهود و نصاری - و مردم آشکار و روشن سازد و [البته] از بسیاری می‌گذرد. چون بنای بر افشاگری و جدل‌های بیهوده نیست ﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ﴾[۶۲]
- پیامبرموظف به قضاوت براساس احکام نازل شده از طرف خداوند ﴿فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ﴾[۶۳]. چه احکام نسخ نشده تورات و انجیل و چه قرآن و دوری از قضاوت براساس هواها و تمایلات بدون قانون و احکام الهی ﴿وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ﴾[۶۴]
- وعده‌های مشترک قرآن و انجیل
- ﴿إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾[۶۵]
- نکته: جهادگران در راه خدا سوداگرانی هستند که با خدا معامله می‌کنند و آنان که در راه خدا جان خود را از دست می‌دهند به رستگاری بزرگ - الْفَوْزُ الْعَظیمُ - نائل می‌شوند و این وعده حق خداوند است که در کتاب‌های آسمانی تورات و انجیل و قرآن آمده است[۶۶].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۵.
- ↑ لسان العرب، ۱۱/ ۶۴۸.
- ↑ اعلام القرآن، ۲۲۷؛ قاموس کتاب مقدس، ۱۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 138.
- ↑ ﴿ لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُواْ اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ ﴾؛ سوره مائده، آیه ۷۲.
- ↑ ﴿ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُون أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴾؛ سوره آل عمران، آیه ۴۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 138.
- ↑ ﴿وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ﴾؛ سوره مائده، آیه ۴۶ و ﴿إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ﴾؛ آیه ۱۱۰.
- ↑ ﴿وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُواْ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لأَكَلُواْ مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاء مَا يَعْمَلُونَ﴾؛ سوره مائده، آیه ۶۶.
- ↑ ﴿ ثُمَّ قَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيْنَا بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَآتَيْنَاهُ الإِنجِيلَ وَجَعَلْنَا فِي قُلُوبِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِيَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا كَتَبْنَاهَا عَلَيْهِمْ إِلاَّ ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فَآتَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ﴾؛ سوره حدید، آیه ۲۷.
- ↑ ﴿وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ﴾؛ سوره صف، آیه ۶.
- ↑ ﴿وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاء وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۶.
- ↑ ﴿مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا﴾؛ سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 138.
- ↑ آشنایی با تاریخ ادیان، ۱۵۵.
- ↑ دائرة المعارف کتاب مقدس، ۵.
- ↑ همان، ۳۷.
- ↑ آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 138.
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ۲/ ۵۴۱.
- ↑ اعلام قرآن، ۲۳۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 139.
- ↑ همان؛ معارف و معاریف، ۱/ ۲۷۸.
- ↑ عهدین، قرآن و علم، ۸۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 139.
- ↑ دائرة المعارف کتاب مقدس، ۲۵۹؛ عهدین، قرآن و علم، ۱۰۷.
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ۱۱۲ و ۱۱۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 139.
- ↑ ﴿أَفَتَطْمَعُونَ أَن يُؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ﴾؛ سوره بقره، آیه ۷۵؛ ﴿ وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ﴾؛ سوره آل عمران،آیه ۷۸؛ ﴿فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ وَلاَ تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىَ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمُ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ﴾؛ سوره مائده/ ۱۳ و ۱۴؛ المیزان/ ۳/ ۸ و ۹.
- ↑ اعلام القرآن، ۲۳۰؛ تحقیقی در دین مسیح، ۲۵- ۳۰.
- ↑ آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۲۴، ۱۲۵ و ۱۴۷؛ بحارالانوار، ۸/ ۳۱۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 140-141.
- ↑ بشارت عهدین، ۵۶- ۵۴.
- ↑ ﴿ وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴾؛ سوره نساء، آیه ۱۵۷ و ۱۵۸.
- ↑ کلام مسیحی، ۴۹.
- ↑ ﴿ قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ﴾؛ سوره مریم، آیه ۳۰.
- ↑ بشارت عهدین، ۶۴- ۶۱.
- ↑ ﴿يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ وَلاَ تَقُولُواْ عَلَى اللَّهِ إِلاَّ الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ فَآمِنُواْ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلاَ تَقُولُواْ ثَلاثَةٌ انتَهُواْ خَيْرًا لَّكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَات وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلاً ﴾؛ سوره نساء، آیه ۱۷۱؛ ﴿لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلاثَةٍ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلاَّ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِن لَّمْ يَنتَهُواْ عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴾؛ سوره مائده، آیه ۷۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 140.
- ↑ میشل، توماس، کلام مسیحی، انتشارات ادیان، ترجمه حسین توفیقی، ص ۴۹
- ↑ میشل، توماس، کلام مسیحی، انتشارات ادیان، ترجمه حسین توفیقی، ص ۲۶
- ↑ «بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید ؛ و بی‌گمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.
- ↑ «و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند ؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.
- ↑ «(این) کتاب را که کتاب‌های آسمانی پیش از خود را راست می‌شمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.
- ↑ «بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید؛ و بی‌گمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.
- ↑ «و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آن» سوره مائده، آیه ۶۴.
- ↑ «و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند ؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.
- ↑ «و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند ؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.
- ↑ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ «همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ آنان را به نیکی فرمان می‌دهد و از بدی باز می‌دارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام می‌گرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «ای اهل کتاب! فرستاده ما نزد شما آمده است که بسیاری از آنچه را که از کتاب (آسمانی خود) پنهان می‌داشتید برای شما بیان می‌کند و بسیاری (از لغزش‌های شما) را می‌بخشاید؛ به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است» سوره مائده، آیه ۱۵.
- ↑ «و از پی آنان عیسی بن مریم را فرستادیم در حالی که تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و به او انجیل دادیم که در آن رهنمود و روشنایی بود و تورات پیش از خود را راست می‌شمرد و رهنمود و پند برای پرهیزگاران بود * و باید پیروان انجیل بنابر آنچه خداوند در آن فرو فرستاده است داوری کنند و آن کسان که بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری نکنند نافرمانند * و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستاده‌ایم که کتاب پیش از خود را راست می‌شمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواسته‌های آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۶-۴۸.
- ↑ «یاد کن که خداوند فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یاد آور هنگامی که تو را با روح القدس پشتیبانی کردم که در گهواره و در میانسالی با مردم سخن می‌گفتی و هنگامی که به تو کتاب و حکمت و تورات و انجیل آموختم و هنگامی که با اذن من از گل، ه» سوره مائده، آیه ۱۱۰.
- ↑ «(این) کتاب را که کتاب‌های آسمانی پیش از خود را راست می‌شمارد، به حق بر تو (به تدریج) فرو فرستاد و تورات و انجیل را (یکجا) فرو فرستاد» سوره آل عمران، آیه ۳.
- ↑ «و به او کتاب و حکمت و تورات و انجیل می‌آموزد» سوره آل عمران، آیه ۴۸.
- ↑ «ای اهل کتاب! چرا درباره ابراهیم چون و چرا می‌کنید؟ با آنکه تورات و انجیل جز پس از وی فرو فرستاده نشده است؛ آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره آل عمران، آیه ۶۵.
- ↑ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ «همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ آنان را به نیکی فرمان می‌دهد و از بدی باز می‌دارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام می‌گرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «همان کسان که از فرستاده پیام‌آور درس ناخوانده پیروی می‌کنند، همان که (نام) او را نزد خویش در تورات و انجیل نوشته می‌یابند؛ آنان را به نیکی فرمان می‌دهد و از بدی باز می‌دارد و چیزهای پاکیزه را بر آنان حلال و چیزهای ناپاک را بر آنان حرام می‌گرداند و بار (» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «ای اهل کتاب! فرستاده ما نزد شما آمده است که بسیاری از آنچه را که از کتاب (آسمانی خود) پنهان می‌داشتید برای شما بیان می‌کند و بسیاری (از لغزش‌های شما) را می‌بخشاید؛ به راستی، روشنایی و کتابی روشن از سوی خداوند نزد شما آمده است» سوره مائده، آیه ۱۵.
- ↑ «و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستاده‌ایم که کتاب پیش از خود را راست می‌شمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواسته‌های آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۸.
- ↑ «و ما این کتاب را به سوی تو به درستی فرو فرستاده‌ایم که کتاب پیش از خود را راست می‌شمارد و نگاهبان بر آن است؛ پس میان آنان بنابر آنچه خداوند فرو فرستاده است داوری کن و به جای آنچه از حق به تو رسیده است از خواسته‌های آنان پیروی مکن، ما به هر یک از شما شر» سوره مائده، آیه ۴۸.
- ↑ «همانا خداوند از مؤمنان، خودشان و دارایی‌هاشان را خریده است در برابر اینکه بهشت از آن آنها باشد؛ در راه خداوند کارزار می‌کنند، می‌کشند و کشته می‌شوند بنا به وعده‌ای راستین که بر عهده او در تورات و انجیل و قرآن است و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست» سوره توبه، آیه ۱۱۱.
- ↑ سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۱۸۴-۱۸۸.