رمز جاودانگی عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
(←مقدمه) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عاشورا | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
هیچ حادثه ای به [[جاودانگی]] و ماندگاری “کربلا” نمی‌رسد و در این حدّ، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و اینگونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و [[انسان‌ها]] نگشته است و موج آن مثل [[عاشورا]] همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله: | هیچ حادثه ای به [[جاودانگی]] و ماندگاری “کربلا” نمی‌رسد و در این حدّ، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و اینگونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و [[انسان‌ها]] نگشته است و موج آن مثل [[عاشورا]] همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله: | ||
#خدایی بودن آن: حرکت | # خدایی بودن آن: حرکت حسین{{ع}}، [[جهاد]] و شهادتش، انگیزه و محرّکش همه و همه برای [[خدا]] بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ [[جاودانه]] می‌گیرد. نور خدا [[خاموشی]] ندارد و [[جهاد]] برای [[حق]]، همواره امتداد می‌یابد. قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش [[الهی]] است. | ||
#افشاگری‌های [[اسرای اهل بیت]]: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، [[خون]] و [[پیام]]، عمل و [[تبلیغات]]. خطابه‌های [[زینب]] و [[سجاد]]{{ع}} و سخنان بازماندگان [[کربلا]] در دوران [[اسارت]]، نقش مهمّی در | # افشاگری‌های [[اسرای اهل بیت]]: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، [[خون]] و [[پیام]]، عمل و [[تبلیغات]]. خطابه‌های [[زینب]] و [[سجاد]]{{ع}} و سخنان بازماندگان [[کربلا]] در دوران [[اسارت]]، نقش مهمّی در افشاگری چهرۀ [[دشمن]] و خنثی کردن تبلیغات [[دروغین]] [[امویان]] و [[آگاهی]] [[مردم]] از ماهیت [[قیام]] و [[شخصیّت]] [[سید الشهدا]] و [[شهیدان]] عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند. | ||
#احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر | # احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات [[ائمّه]]، تأکید فراوان شده که برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] [[گریه]] کنند، [[نوحه]] بخوانند، [[شعر]] بسرایند، [[عزاداری]] کنند، [[زیارت]] روند، بر تربت امام حسین [[سجده]] کنند. اینها همه سبب شده که مکتب عاشورا و [[حادثۀ کربلا]] و مظلومیّت امام حسین{{ع}} و شهدای کربلا، به‌صورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن عاشورا مهم است<ref>در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).</ref>. | ||
#کیفیّت حادثه: نفس حوادث | # کیفیّت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداکاری‌ها و [[اخلاص]] یاران امام و اوج [[خشونت]] و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سید الشهدا و غربت و مظلومیّت و [[عطش]] در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۰۱.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:عاشورا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸
مقدمه
هیچ حادثه ای به جاودانگی و ماندگاری “کربلا” نمی‌رسد و در این حدّ، در ذهن‌ها و زندگی‌ها زنده نیست و اینگونه فراگیر زمان‌ها و مکان‌ها و انسان‌ها نگشته است و موج آن مثل عاشورا همیشه متلاطم نمانده است. رمز آن در چند مسأله نهفته است، از جمله:
- خدایی بودن آن: حرکت حسین(ع)، جهاد و شهادتش، انگیزه و محرّکش همه و همه برای خدا بود و هر چه که “لله” باشد، رنگ جاودانه می‌گیرد. نور خدا خاموشی ندارد و جهاد برای حق، همواره امتداد می‌یابد. قیام برای خدا فراموش نمی‌شود و نورش خاموش نمی‌گردد؛ چون که رنگش خدایی و نورش الهی است.
- افشاگری‌های اسرای اهل بیت: هر انقلابی، یک بازو می‌خواهد و یک زبان، خون و پیام، عمل و تبلیغات. خطابه‌های زینب و سجاد(ع) و سخنان بازماندگان کربلا در دوران اسارت، نقش مهمّی در افشاگری چهرۀ دشمن و خنثی کردن تبلیغات دروغین امویان و آگاهی مردم از ماهیت قیام و شخصیّت سید الشهدا و شهیدان عاشورا داشت و سبب شد امویان نتوانند پرده بر جنایات خویش بکشند و آن حادثه را از یادها ببرند.
- احیاگری‌های “ذکر”: در تعلیمات ائمّه، تأکید فراوان شده که برای امام حسین(ع) و شهدای کربلا گریه کنند، نوحه بخوانند، شعر بسرایند، عزاداری کنند، زیارت روند، بر تربت امام حسین سجده کنند. اینها همه سبب شده که مکتب عاشورا و حادثۀ کربلا و مظلومیّت امام حسین(ع) و شهدای کربلا، به‌صورت زنده و جاوید و فراگیر باقی بماند. نقش “یاد”، “بکاء”، “زیارت”، “شعر”و “مرثیه” در جاودانه ساختن عاشورا مهم است[۱].
- کیفیّت حادثه: نفس حوادث عاشورا و اوج فداکاری‌ها و اخلاص یاران امام و اوج خشونت و بی‌رحمی سپاه کوفه نسبت به سید الشهدا و غربت و مظلومیّت و عطش در اوج خود، همه و همه این حادثۀ بی‌نظیر را ماندگار ساخته است[۲].
منابع
پانویس
- ↑ در این زمینه ر. ک: مقالۀ «سنّت احیاگری»، جواد محدّثی (چشمۀ خورشید، ج۱، مجموعه مقالات کنگرۀ امام خمینی و فرهنگ عاشورا).
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۰۱.