عبدالله بن قیس کندی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'جستارهای\sوابسته\s\=\= \{\{مدخل‌های\sوابسته\}\} (.*)\)\n \=\=' به 'جستارهای وابسته == {{مدخل‌های وابسته}} $1) {{پایان مدخل‌های وابسته}} ==') |
جز (جایگزینی متن - 'توضیح تصویر = تصویر نمادین دمشق' به 'توضیح تصویر = تصویر کهنی از شهر دمشق') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = عبدالله بن قیس کندی | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن قیس کندی در تراجم و رجال]] - [[عبدالله بن قیس کندی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | |||
| نام = عبدالله بن قیس کندی | |||
| مشهور به = | |||
| نام تصویر = تصویر نمادین دمشق.jpg | |||
| عرض تصویر = | |||
| توضیح تصویر = تصویر کهنی از شهر دمشق | |||
| نام کامل = عبدالله بن قیس کندی | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| جنسیت = مرد | |||
| کنیه = ابوبحره | |||
| لقب = | |||
| اهل = | |||
| از قبیله = [[کنده]] | |||
| از تیره = | |||
| پدر = | |||
| مادر = | |||
| همسر = | |||
| پسر = [[بحریه بن عبدالله بن قیس کندی]] | |||
| دختر = | |||
| خواهر = | |||
| برادر = | |||
| خویشاوندان = | |||
| وابستگان = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| محل زندگی = [[شام]] | |||
| تاریخ درگذشت = [[۷۷ هجری]] | |||
| محل درگذشت = | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| طول عمر = | |||
| محل دفن = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| از اصحاب = [[پیامبر خاتم]] | |||
| از طبقه = | |||
| در جنگ = | |||
| نقش‌ها = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| علت شهرت = | |||
| علت درگذشت = | |||
| علت شهادت = | |||
| راوی از = | |||
| روایات مشهور = | |||
| مشایخ او = | |||
| راویان از او = | |||
| آخرین راوی از او = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نامش عبدالله بن قیس، ولی به ابوبحره مشهور است<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۳۱۹.</ref>. در انتساب به [[قبیله]] از او با عنوان کندی، [[سکونی]] و تراغمی<ref>تراغم بطنی از سکون؛ سمعانی، ج۱، ص۳۵۵.</ref> یاد می‌کنند و به دلیل [[منزل]] گزیدن در [[شام]]، به او [[حمصی]] و شامی می‌گویند<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.</ref>. او [[جاهلیت]] و [[اسلام]] را [[درک]] کرد، و با [[معاذ بن جبل]] [[مصاحبت]] داشت<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۰.</ref> [[ذهبی]]<ref>تجرید، ج۱، ص۳۳۰.</ref> او را در شمار [[صحابه]] آورده است؛ چنان که مغلطای به نقل از ابوعمرو دانی مصنف، برای او [[ادراک]] [[رسول خدا]]{{صل}} را نوشته و [[حدیثی]] از او را نقل کرده است<ref> مغلطای، ج۱، ص۳۷۷.</ref> البته منابع دیگر، همین [[حدیث]] {{متن حدیث|لن تزالو بخير ما لم تحاسدوا}}؛ با واسطه ضمر به [[ثعلبه]] از رسول خدا{{صل}} نقل کرده‌اند<ref>طبرانی، مسند شامیین، ج۲، ص۴۳۳؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۶۸ و ج۵، ص۳۳۰.</ref> بیشتر منابع، او را [[تابعی]] دانسته‌اند. [[ابن سعد]] او را در طبقه اول [[تابعین]] [[اهل شام]] آورده است<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۰۸.</ref> چنان‌که ابوزرعه، او را در طبقه پس از صحابه دانسته است<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.</ref> [[ابن حجر]] نیز او را در قسم سوم کتابش آورده که به افراد غیر [[صحابی]] اختصاص دارد <ref>الاصابه، ج۷، ص۴۰.</ref>. | نامش عبدالله بن قیس، ولی به ابوبحره مشهور است<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۳۱۹.</ref>. در انتساب به [[قبیله]] از او با عنوان کندی، [[سکونی]] و تراغمی<ref>تراغم بطنی از سکون؛ سمعانی، ج۱، ص۳۵۵.</ref> یاد می‌کنند و به دلیل [[منزل]] گزیدن در [[شام]]، به او [[حمصی]] و شامی می‌گویند<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.</ref>. او [[جاهلیت]] و [[اسلام]] را [[درک]] کرد، و با [[معاذ بن جبل]] [[مصاحبت]] داشت<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۰.</ref> [[ذهبی]]<ref>تجرید، ج۱، ص۳۳۰.</ref> او را در شمار [[صحابه]] آورده است؛ چنان که مغلطای به نقل از ابوعمرو دانی مصنف، برای او [[ادراک]] [[رسول خدا]] {{صل}} را نوشته و [[حدیثی]] از او را نقل کرده است<ref> مغلطای، ج۱، ص۳۷۷.</ref> البته منابع دیگر، همین [[حدیث]] {{متن حدیث|لن تزالو بخير ما لم تحاسدوا}}؛ با واسطه ضمر به [[ثعلبه]] از رسول خدا {{صل}} نقل کرده‌اند<ref>طبرانی، مسند شامیین، ج۲، ص۴۳۳؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۶۸ و ج۵، ص۳۳۰.</ref> بیشتر منابع، او را [[تابعی]] دانسته‌اند. [[ابن سعد]] او را در طبقه اول [[تابعین]] [[اهل شام]] آورده است<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۰۸.</ref> چنان‌که ابوزرعه، او را در طبقه پس از صحابه دانسته است<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.</ref> [[ابن حجر]] نیز او را در قسم سوم کتابش آورده که به افراد غیر [[صحابی]] اختصاص دارد <ref>الاصابه، ج۷، ص۴۰.</ref>. | ||
ابو بحریه، در [[فتوحات]] [[روم]] به سال سیزدهم حاضر بود و [[خطبه]] [[عمر]] را در [[جابیه]] شنید<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.</ref>. وی در شام به در مجلس حدیث [[معاذ بن جبل]] [[راه]] یافت<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۹.</ref> و در [[مسجد دمشق]]، همراه عده‌ای دیگر از [[ابوکبشه سلولی]] حدیث شنید<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.</ref>. وی که از [[اصحاب]] [[ابو عبیدة بن جراح]] بود، در [[بیماری]] او به عیادتش رفت<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴-۱۱۳.</ref>. | ابو بحریه، در [[فتوحات]] [[روم]] به سال سیزدهم حاضر بود و [[خطبه]] [[عمر]] را در [[جابیه]] شنید<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.</ref>. وی در شام به در مجلس حدیث [[معاذ بن جبل]] [[راه]] یافت<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۹.</ref> و در [[مسجد دمشق]]، همراه عده‌ای دیگر از [[ابوکبشه سلولی]] حدیث شنید<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.</ref>. وی که از [[اصحاب]] [[ابو عبیدة بن جراح]] بود، در [[بیماری]] او به عیادتش رفت<ref>ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴-۱۱۳.</ref>. | ||
| خط ۲۰: | خط ۶۵: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[بحریه بن عبدالله بن قیس کندی]] (فرزند) | * [[بحریه بن عبدالله بن قیس کندی]] (فرزند) | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:IM009657.jpg|22px]] [[منصور داداش نژاد|داداش نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «عبدالله بن قیس کندی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۳۲: | خط ۷۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
[[رده:کنده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. عبدالله بن قیس کندی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن قیس کندی در تراجم و رجال - عبدالله بن قیس کندی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| عبدالله بن قیس کندی | |
|---|---|
 تصویر کهنی از شهر دمشق | |
| نام کامل | عبدالله بن قیس کندی |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | ابوبحره |
| از قبیله | کنده |
| پسر | بحریه بن عبدالله بن قیس کندی |
| محل زندگی | شام |
| درگذشت | ۷۷ هجری |
| از اصحاب | پیامبر خاتم |
مقدمه
نامش عبدالله بن قیس، ولی به ابوبحره مشهور است[۱]. در انتساب به قبیله از او با عنوان کندی، سکونی و تراغمی[۲] یاد می‌کنند و به دلیل منزل گزیدن در شام، به او حمصی و شامی می‌گویند[۳]. او جاهلیت و اسلام را درک کرد، و با معاذ بن جبل مصاحبت داشت[۴] ذهبی[۵] او را در شمار صحابه آورده است؛ چنان که مغلطای به نقل از ابوعمرو دانی مصنف، برای او ادراک رسول خدا (ص) را نوشته و حدیثی از او را نقل کرده است[۶] البته منابع دیگر، همین حدیث «لن تزالو بخير ما لم تحاسدوا»؛ با واسطه ضمر به ثعلبه از رسول خدا (ص) نقل کرده‌اند[۷] بیشتر منابع، او را تابعی دانسته‌اند. ابن سعد او را در طبقه اول تابعین اهل شام آورده است[۸] چنان‌که ابوزرعه، او را در طبقه پس از صحابه دانسته است[۹] ابن حجر نیز او را در قسم سوم کتابش آورده که به افراد غیر صحابی اختصاص دارد [۱۰].
ابو بحریه، در فتوحات روم به سال سیزدهم حاضر بود و خطبه عمر را در جابیه شنید[۱۱]. وی در شام به در مجلس حدیث معاذ بن جبل راه یافت[۱۲] و در مسجد دمشق، همراه عده‌ای دیگر از ابوکبشه سلولی حدیث شنید[۱۳]. وی که از اصحاب ابو عبیدة بن جراح بود، در بیماری او به عیادتش رفت[۱۴].
ابوبحریه در ادامه فتوحات روم در سال بیست شرکت داشت و بنا بر سخن واقدی، نخستین کسی بود که وارد آن سرزمین شد[۱۵] و از درب روم گذشت[۱۶]. این گفته را طبری نیز تأیید کرده است[۱۷]. البته خود ابوبحریه نقل کرده که در اولین لشکری بوده که به فرماندهی عبدالله بن سعدی[۱۸] در خلافت عمر به جنگ تابستانی (صائفه) رفته و وارد سرزمین روم شده است[۱۹]. او در جنگ پشت کار داشت و از اطرافیانش می‌خواست چنانچه در کارزار از او نااستواری دیدند، بدو تذکر دهند[۲۰]. ابو بحریه با توجه به آیه ﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ﴾[۲۱]. دوست داشت روی زمین و پیاده بجنگد، نه سواره و بر روی اسب[۲۲].
بنا بر نقل واقدی، عثمان در خلافت خود از معاویه خواست فردی را که امین مسلمانان و آشنا به سیاست ایشان باشد، برای جنگ تابستانی (صائفه) بفرستد که او ابوبحریه را گسیل داشت[۲۳]. ابوبحریه هنگامی که معاویه، بر منبر، اموال و فییء مسلمانان را از آن خود می‌دانست، به او اعتراض کرد[۲۴] با این حال، معاویه و خلفای بنی امیه او را بزرگ می‌شمردند[۲۵] وی در پیری نزد عبدالملک رفت. عبدالملک که ضعف در پیری را در او دید، نظرش را درباره معاف بودن از حضور بُعوث (گسیل دسته‌های نظامی) پرسید. ابوبحریه پاسخ منفی داد و از او خواست یکی از فرزندانش را برای خدمت بپذیرد[۲۶].
در زمان مرگ وی اختلاف است. طبری مرگش را در سال ۷۷ دانسته است[۲۷]. برخی، مرگ او را در زمان خلافت عبدالملک بن مروان می‌دانند؛ زیرا پس از این دوره، دیگر یادی از او نیست[۲۸] عده‌ای نیز مرگش را در خلافت ولید بن عبدالملک ذکر می‌کنند[۲۹].
ابو بحریه که عثمانی مذهب بود[۳۰] ثقه دانسته شده [۳۱] و با عنوان ناسک و فقیه از او یاد شده است [۳۲].
او از عمر، معاذ بن جبل، ابوعبیده جراح و عده‌ای دیگر روایت می‌کند[۳۳] و فرزندش بحریه از او روایت می‌کند[۳۴].[۳۵]
جستارهای وابسته
- بحریه بن عبدالله بن قیس کندی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۳۱۹.
- ↑ تراغم بطنی از سکون؛ سمعانی، ج۱، ص۳۵۵.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۰.
- ↑ تجرید، ج۱، ص۳۳۰.
- ↑ مغلطای، ج۱، ص۳۷۷.
- ↑ طبرانی، مسند شامیین، ج۲، ص۴۳۳؛ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۶۸ و ج۵، ص۳۳۰.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۳۰۸.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.
- ↑ الاصابه، ج۷، ص۴۰.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۹.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۰.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴-۱۱۳.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴-۱۱۵؛ ابن حبان، ج۲، ص۲۲.
- ↑ مزی، ج۱۵، ص۴۵۸.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۴، ص۱۱۲.
- ↑ عمیر بن سعد؛ مزی، ج۱۵، ص۴۵۸.
- ↑ ابن مبارک، ص۲۰۱؛ مزی، ج۱۵، ص۴۵۸؛ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۹۵.
- ↑ طبری، جامع البیان، ج۲۸، ص۱۱۰.
- ↑ «بی‌گمان خداوند کسانی را دوست می‌دارد که در راه او صف زده کارزار می‌کنند چنان که گویی بنیادی به هم پیوسته (و استوار) اند» سوره صف، آیه ۴.
- ↑ ابن جوزی، زاد المسیر، ج۸، ص۱۶.
- ↑ مزی، ج۱۵، ص۴۵۷؛ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴؛ ابن جوزی، منتظم، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۳۱۹.
- ↑ ابن عساکر، ج۵۹، ص۱۶۹.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۵؛ ذهبی، سیر، ج۴، ص۵۹۴.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۵.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۳۱۹؛ در تاریخ طبری این مطلب یافت نشد.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۶.
- ↑ ذهبی، تاریخ، ج۶، ص۵۱۲؛ مزی، ج۱۵، ص۴۵۸.
- ↑ مزی، ج۱۵، ص۴۵۸؛ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۵.
- ↑ عجلی، ج۲، ص۳۸۶؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۵؛ مزی، ج۱۵، ص۴۵۷.
- ↑ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴.
- ↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۱۷۱؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۲۲۵؛ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۰۸.
- ↑ مزی، ج۱۵، ص۴۵۷؛ ابن عساکر، ج۳۲، ص۱۱۴؛ ذهبی، تاریخ، ج۶، ص۵۱۲.
- ↑ داداش نژاد، منصور، مقاله «عبدالله بن قیس کندی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۴۰-۱۴۱.