رهبری سیاسی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = رهبری سیاسی | |||
| عنوان مدخل = رهبری سیاسی | |||
| مداخل مرتبط = [[رهبری سیاسی در قرآن]] - [[رهبری سیاسی در حدیث]] - [[رهبری سیاسی در کلام اسلامی]] - [[رهبری سیاسی در معارف دعا و زیارات]] - [[رهبری سیاسی در سیره معصوم]] - [[رهبری سیاسی در سیره علوی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در دیدگاه [[شیعه]]، | در دیدگاه [[شیعه]]، ویژگی‌های اخلاقی، [[علمی]] و نفوذ [[باطنی]]، مقدمه رهبری سیاسی است و امام [[مسلمانان]]، پیش از آنکه [[جامعه]] را از نظر [[سیاسی]] اداره کند، باید در [[دانش]] و [[اخلاق]]، سرآمد بوده، در [[تصرف]] [[دل‌ها]] توانا باشد و شیعه، با همین معیار، [[امام علی]] {{ع}} را [[جانشین]] بدون واسطه [[پیامبر]] {{صل}} می‌داند و پس از او، یازده امام [[معصوم]] را به عنوان [[رهبران]] سیاسی خود، پذیرفته است و [[فرمان]] آنها را [[فرمان خدا]] و پیامبر او می‌داند، چنانچه از [[پیامبر خدا]] {{صل}} [[روایت]] شده: «از کسی که [[خداوند]]، او را بر شما [[ولایت]] داده است، [[شنوایی]] و [[اطاعت]] داشته باشید که او [مایه] [[نظام]] یافتن [[اسلام]] است»<ref>{{متن حدیث|اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا لِمَنْ وَلَّاهُ اللَّهُ الْأَمْرَ فَإِنَّهُ نِظَامُ الْإِسْلَامِ}}؛ الأمالی، مفید، ص۱۴، ح۲.</ref>. | ||
== | [[شیعیان]]، پیروِ امامی هستند که خداوند، او را «[[حاکم]]» قرار داده است و چنین امامی، «نظام اسلام» است و اگر از دیگری [[پیروی]] شود، [[انسجام]] [[دین اسلام]]، گسسته می‌شود و در برابر [[بیگانگان]]، کارساز نخواهد بود<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره - محمدی ری‌شهری (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص ۱۱۰.</ref>. | ||
== رهبری سیاسی در روزگار غیبت == | |||
[[مکتب]] شیعه، در برابر دانش گسترده [[اهل بیت]] {{عم}} و اخلاق بی‌بدیل [[معصومان]] {{عم}}، [[فروتن]] است و احدی را برای رهبری سیاسی، در رتبه آنان نمی‌داند و از سویی، [[خِرد]]، [[حکم]] می‌کند هرگاه رسیدن به مرتبه اعلا ممکن نیست باید به مرتبه‌ای پایین‌تر دست یازید و رها کردن جامعه، [[پسندیده]] نیست. بنابراین، نظریه مترقّی [[ولایت فقیه]]، با پشتوانه [[عقل]] و نقل، در [[زمان غیبت]]، شکل می‌گیرد و [[ولی فقیه]]، [[جامعه]] [[شیعه]] را برای [[ظهور منجی]] [[بشر]]، آماده می‌نماید تا ولی مطلق، [[امام زمان]] {{ع}}، بشر را به سوی [[سعادت]]، رهنمون گردد. [[امید]] که خدمتگزاران [[نظام جمهوری اسلامی]]، همان مردمانی باشند که طبق نقل، حدود یک‌هزار و چهارصد سال پیش، [[پیامبر]] {{صل}} به [[قیام]] آنان نوید داد و فرمود: {{متن حدیث|يَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطَانَهُ}}<ref>«مردمی از مشرق قیام می‌کنند و زمینه حاکمیت مهدی را فراهم می‌آورند» کنز العمال، ج۱۴، ص۲۶۳، ح۳۸۶۵۷.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره - محمدی ری‌شهری (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص ۱۱۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نظام سیاسی]] | |||
[[رده:رهبری سیاسی]] | [[رده:رهبری سیاسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث رهبری سیاسی است. رهبری سیاسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رهبری سیاسی در قرآن - رهبری سیاسی در حدیث - رهبری سیاسی در کلام اسلامی - رهبری سیاسی در معارف دعا و زیارات - رهبری سیاسی در سیره معصوم - رهبری سیاسی در سیره علوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
در دیدگاه شیعه، ویژگی‌های اخلاقی، علمی و نفوذ باطنی، مقدمه رهبری سیاسی است و امام مسلمانان، پیش از آنکه جامعه را از نظر سیاسی اداره کند، باید در دانش و اخلاق، سرآمد بوده، در تصرف دل‌ها توانا باشد و شیعه، با همین معیار، امام علی (ع) را جانشین بدون واسطه پیامبر (ص) می‌داند و پس از او، یازده امام معصوم را به عنوان رهبران سیاسی خود، پذیرفته است و فرمان آنها را فرمان خدا و پیامبر او می‌داند، چنانچه از پیامبر خدا (ص) روایت شده: «از کسی که خداوند، او را بر شما ولایت داده است، شنوایی و اطاعت داشته باشید که او [مایه] نظام یافتن اسلام است»[۱].
شیعیان، پیروِ امامی هستند که خداوند، او را «حاکم» قرار داده است و چنین امامی، «نظام اسلام» است و اگر از دیگری پیروی شود، انسجام دین اسلام، گسسته می‌شود و در برابر بیگانگان، کارساز نخواهد بود[۲].
رهبری سیاسی در روزگار غیبت
مکتب شیعه، در برابر دانش گسترده اهل بیت (ع) و اخلاق بی‌بدیل معصومان (ع)، فروتن است و احدی را برای رهبری سیاسی، در رتبه آنان نمی‌داند و از سویی، خِرد، حکم می‌کند هرگاه رسیدن به مرتبه اعلا ممکن نیست باید به مرتبه‌ای پایین‌تر دست یازید و رها کردن جامعه، پسندیده نیست. بنابراین، نظریه مترقّی ولایت فقیه، با پشتوانه عقل و نقل، در زمان غیبت، شکل می‌گیرد و ولی فقیه، جامعه شیعه را برای ظهور منجی بشر، آماده می‌نماید تا ولی مطلق، امام زمان (ع)، بشر را به سوی سعادت، رهنمون گردد. امید که خدمتگزاران نظام جمهوری اسلامی، همان مردمانی باشند که طبق نقل، حدود یک‌هزار و چهارصد سال پیش، پیامبر (ص) به قیام آنان نوید داد و فرمود: «يَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطَانَهُ»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «اسْمَعُوا وَ أَطِيعُوا لِمَنْ وَلَّاهُ اللَّهُ الْأَمْرَ فَإِنَّهُ نِظَامُ الْإِسْلَامِ»؛ الأمالی، مفید، ص۱۴، ح۲.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص ۱۱۰.
- ↑ «مردمی از مشرق قیام می‌کنند و زمینه حاکمیت مهدی را فراهم می‌آورند» کنز العمال، ج۱۴، ص۲۶۳، ح۳۸۶۵۷.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، شرح زیارت جامعه کبیره، ص ۱۱۰.