آخرت در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = آخرت | |||
| عنوان مدخل = آخرت | |||
| مداخل مرتبط = [[آخرت در لغت]] - [[آخرت در قرآن]] - [[آخرت در فقه اسلامی]] - [[آخرت در کلام اسلامی]] - [[آخرت در فلسفه اسلامی]] - [[آخرت در معارف دعا و زیارات]] - [[آخرت در معارف و سیره علوی]] - [[آخرت در معارف و سیره فاطمی]] - [[آخرت در معارف و سیره سجادی]] - [[آخرت در معارف و سیره رضوی]] - [[آخرت در معارف و سیره حسینی]] - [[آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
برای آشنایی با معنای واژه «[[آخرت]]» در لغت، سخن برخی از واژه‌شناسان آورده می‌شود: | برای آشنایی با معنای واژه «[[آخرت]]» در لغت، سخن برخی از واژه‌شناسان آورده می‌شود: | ||
#فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است<ref>فیروز آبادی. القاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۳.</ref>. | # فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است<ref>فیروز آبادی. القاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۳.</ref>. | ||
#معین، آخرت را به معنای آن [[جهان]]، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.</ref>. | # معین، آخرت را به معنای آن [[جهان]]، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است<ref>معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.</ref>. | ||
#عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.</ref>. | # عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.</ref>. | ||
#[[یزید بن سلام]]، وجه تسمیه آخرت را از [[پیامبر]] پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از [[دنیا]] و پس از آن می‌آید»<ref>بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.</ref>. | # [[یزید بن سلام]]، وجه تسمیه آخرت را از [[پیامبر]] پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از [[دنیا]] و پس از آن می‌آید»<ref>بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.</ref>. | ||
#در یکی از [[سخنان امام علی]]{{ع}} وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیده‌اند؛ چون در آن [[جزا]] و [[ثواب]] است»<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.</ref>. نتیجه اینکه واژه‌شناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کرده‌اند و آن، «جهان دیگر» است | # در یکی از [[سخنان امام علی]] {{ع}} وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیده‌اند؛ چون در آن [[جزا]] و [[ثواب]] است»<ref>بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.</ref>. نتیجه اینکه واژه‌شناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کرده‌اند و آن، «جهان دیگر» است<ref>[[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص۱۷۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | # [[پرونده:1368105.jpg|22px]] [[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۷''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۳: | ||
[[رده:آخرت]] | [[رده:آخرت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آخرت است. آخرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آخرت در لغت - آخرت در قرآن - آخرت در فقه اسلامی - آخرت در کلام اسلامی - آخرت در فلسفه اسلامی - آخرت در معارف دعا و زیارات - آخرت در معارف و سیره علوی - آخرت در معارف و سیره فاطمی - آخرت در معارف و سیره سجادی - آخرت در معارف و سیره رضوی - آخرت در معارف و سیره حسینی - آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
برای آشنایی با معنای واژه «آخرت» در لغت، سخن برخی از واژه‌شناسان آورده می‌شود:
- فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است[۱].
- معین، آخرت را به معنای آن جهان، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است[۲].
- عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است[۳].
- یزید بن سلام، وجه تسمیه آخرت را از پیامبر پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از دنیا و پس از آن می‌آید»[۴].
- در یکی از سخنان امام علی (ع) وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیده‌اند؛ چون در آن جزا و ثواب است»[۵]. نتیجه اینکه واژه‌شناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کرده‌اند و آن، «جهان دیگر» است[۶].
منابع
پانویس
- ↑ فیروز آبادی. القاموس المحیط، ج۱، ص۳۶۳.
- ↑ معین، محمد، فرهنگ فارسی ج۱، ص۳۴.
- ↑ عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، ج۱، ص۱۸.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۷. ص۳۵۶؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۰.
- ↑ بحارالانوار، ج۵، ص۳۵۵؛ علل الشرائع، ج۲، ص۴۷۱.
- ↑ خادم علی‌زاده، عبدالامیر، مقاله «دنیا و آخرت»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص۱۷۹.