آخرت در معارف و سیره حسینی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

فنای دنیا و بقای آخرت

میسر بن عبدالعزیز از امام باقر (ع) نقل کرده است که: حسین بن علی (ع) از کربلا به محمّد بن علی (ابن حنفیّه) چنین نوشت: «به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسین بن علی به محمّد بن علی و دیگر افراد بنی هاشم که نزد اویند. اما بعد، گویی که دنیا نبوده و گویی که آخرت، همواره بوده و هست. والسّلام!» [۱].[۲]

مرگ مؤمن

در کتاب الفردوس از امام حسین (ع)، از پیامبر خدا نقل است: مرگ، گُلِ خوش‌بویِ مؤمن است[۳].

نخستین پرسش پس از مرگ

در کتاب عیون أخبار الرضا به سندش، از امام حسین (ع)، از امام علی (ع) آمده است: پیامبر خدا (ص) فرمود: «ای علی! نخستین چیزی که پس از مرگ بنده از او پرسیده می‌شود، گواهی به یگانگی خداوند یکتاست و رسالت محمّد (ص)، و این که تو ولیّ مؤمنانی، به دلیل آنچه خدا و من، برایت قرار داده‌ایم. پس هر کس به اینها اقرار کند و معتقد باشد، به سوی نعمتی که زوال ندارد، رهسپار می‌شود»[۴].[۵]

بهای بهشت

طوسی در کتاب الأمالی، به سندش، از امام حسین (ع)، از امام علی (ع) اینگونه نقل می‌کند: شنیدم که پیامبر خدا (ص) می‌فرماید: «توحید، بهای بهشت است و الحمد للّه، شکر کامل هر نعمت. بیم از خدا، کلیدِ هر حکمت و اخلاص، ستون هر عبادت است»[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. «كَتَبَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) مِنْ كَرْبَلَاءَ: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، مِنَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ مَنْ‏ قِبَلَهُ‏ مِنْ‏ بَنِي‏ هَاشِمٍ، أَمَّا بَعْدُ فَكَأَنَّ الدُّنْيَا لَمْ تَكُنْ وَ كَأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ وَ السَّلَامُ»، کامل الزیارات، ص۱۵۸، ح۱۹۶.
  2. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص۹۲۹.
  3. «الْمَوْتُ‏ رَيْحَانَةُ الْمُؤْمِنِ‏»، الفردوس، ج۴، ص۲۳۹، ح۶۷۱۸؛ کنز العمّال، ج۱۵، ص۵۵۱، ح۴۲۱۳۶.
  4. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَا عَلِيُّ إِنَّ أَوَّلَ مَا يُسْأَلُ‏ عَنْهُ‏ الْعَبْدُ بَعْدَ مَوْتِهِ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ أَنَّكَ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ بِمَا جَعَلَهُ اللَّهُ وَ جَعَلْتُهُ لَكَ فَمَنْ أَقَرَّ بِذَلِكَ وَ كَانَ يَعْتَقِدُهُ صَارَ إِلَى النَّعِيمِ الَّذِي لَا زَوَالَ لَهُ»، عیون أخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۱۲۹، ح۸؛ بحار الأنوار، ج۷، ص۲۷۳، ح۴۱.
  5. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص۹۲۹.
  6. «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ: التَّوْحِيدُ ثَمَنُ‏ الْجَنَّةِ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَفَاءُ شُكْرِ كُلِّ نِعْمَةٍ، وَ خَشْيَةُ اللَّهِ مِفْتَاحُ كُلِّ حِكْمَةٍ، وَ الْإِخْلَاصُ مِلَاكُ كُلِّ طَاعَةٍ»، الأمالی، طوسی، ص۵۷۰، ح۱۱۷۸.
  7. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین، ص۹۳۰.