سلیمان بن صرد خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{صحابه}}' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'رده:یاران امام حسن' به 'رده:اصحاب امام حسن') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب امام حسن]] | ||
[[رده:یاران امام حسین]] | [[رده:یاران امام حسین]] | ||
[[رده:توابین]] | [[رده:توابین]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۶
سلیمان بن صرد خزاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلیمان بن صرد خزاعی در تراجم و رجال - سلیمان بن صرد خزاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | سلیمان بن صرد خزاعی |
| محل زندگی | کوفه |
| تاریخ شهادت | سال ۶۵ ق |
| محل شهادت | عین الورده |
| مشخصات دینی | |
سلیمان بن صرد خزاعی (شهادت ۶۵ ق) از صحابه، یاران امام علی(ع) و رهبر قیام توابین که به خونخواهی امام حسین(ع) قیام کرد و در نبرد عین الورده به شهادت رسید.
سلیمان بن صرد از بزرگان و سرشناسان شیعه در شهر کوفه و از اولین مسلمانانی بود که ساکن این شهر شد. نام او در زمان جاهلیت، یسار بود که پس از مسلمان شدن، پیامبر او را سلیمان نام نهاد. کنیه او را ابو المطرف گفته‌اند. سلیمان، از صحابه پیامبر اکرم و یاران امام علی(ع) بود و در جنگ صفّین و جنگ‌های دیگر در رکاب امیر المؤمنین(ع) جنگید.
سلیمان پس از مرگ معاویة بن ابی سفیان، به امام حسین(ع) نامه نوشت و از آن حضرت خواست که به کوفه بیاید. اگر چه سلیمان بن صرد در حرکت مسلم بن عقیل فعالیت داشت امّا در واقعه کربلا حضور نداشت. برخی درباره عدم حضور او در واقعه کربلا بر این باورند که سلیمان به دستور عبیدالله بن زیاد در کوفه زندانی بود و از اینرو نتوانست برای یاری امام حسین (ع) در کربلا حاضر شود.
پس از حادثه عاشورا در سال ۶۱ ق، سلیمان رهبری عده ای از کوفیان که از کوتاهی خود در یاری امام حسین(ع) پشیمان شده بوده و به نام توابین شناخته میشدند، را به عهده گرفت و در سال ۶۵ ق به خونخواهی امام حسین(ع) قیام کردند. او را امیر التوّابین نیز گفته‌اند. سلیمان در نبرد عین الورده بر علیه سپاه این زیاد به شهادت رسید. عده ای برآنند که سلیمان در درگیری با نیروهای اعزامی از شام که به حجاز آمده بودند، شهید شد. او هنگام شهادت ۹۳ سال داشت. پس از شهادت، سر او را نزد مروان حکم در شام بردند [۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سفینة البحار، ج۱، ص۶۵۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۴۸.