ابوفضاله انصاری: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوفضاله انصاری در تراجم و رجال]] - [[ابوفضاله انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوفضاله انصاری در تراجم و رجال]] - [[ابوفضاله انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نام او دانسته نیست. وی از شرکت کنندگان در [[بدر]] است<ref>احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۶، ص۲۹۸۵؛ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۷۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۷.</ref>. [[فضاله]] فرزند [[ابوفضاله]] میگوید: با پدرم در یَنبع<ref>دهی در طرف راست رضوی برای مسافری که از مدینه به دریا میرود، که به بن حسن بن علی بن ابی طالب{{ع}} متعلق بوده و چشمههای آب شیرین دارد؛ ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۴۵۰.</ref> به [[عیادت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} رفتیم که [[بیمار]] بود. پدرم فضاله به او گفت: چه چیزی سبب شده است در اینجا بمانی؟ اگر اجلت برسد، در اینجا کسی جز [[اعراب]] [[جهینه]] نیست. به [[مدینه]] برو که در آنجا یارانت متولی امور تو میشوند و بر تو [[نماز]] میخوانند. [[حضرت]] فرمود: "من از این [[بیماری]] نمیمیرم، [[رسول خدا]]{{صل}} [[وعده]] داد که [[امارت]] مییابم، سپس ریشم از [[خون]] سرم [[خضاب]] میگردد"<ref>ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۲؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۶.</ref>. در برخی منابع آمده، بیماری [[امام علی]]{{ع}} در [[کوفه]] بود و ابوفضاله در کوفه برای عیادت [[خدمت]] او رسید<ref>علی بن یوسف حلی، ص۲۳۷؛ مجلسی، ج۴۲، ص۱۹۵.</ref>، اما از [[روایت]] پیشین که فرمود: رسول خدا{{صل}} وعده امارت داد، برمیآید که این [[دیدار]] در کوفه و [[زمان]] [[فرمانروایی]] آن حضرت نبوده است؛ چنانکه برخی تصریح کردهاند امام علی{{ع}} در ینبع مریض شده است<ref>ابن عساکر، ج۴۲، ص۵۴۸؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ذکر اخبار، ج۲، ص۲۱۲؛ حسکانی، ج۲، ص۴۳۷.</ref>. برخی او را از [[شهود]] امام علی{{ع}} در مناشدهای دانستهاند که برای [[اثبات]] [[جانشینی]] خود در [[غدیر خم]]، در [[رحبه]] کوفه انجام داد<ref>ابن اثیر، ج۳، ص۳۰۷ و ج۵، ص۲۰۵.</ref>. ابوفضاله در [[جنگ صفین]] در رکاب امام علی{{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>بخاری، التاریخ الصغیر، ج۱، ص۱۰۴؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۵؛ ذهبی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>. وی از [[امام علی]]{{ع}} [[روایت]] دارد<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۲۵.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوفضاله انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۷۰.</ref> | نام او دانسته نیست. وی از شرکت کنندگان در [[بدر]] است<ref>احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۶، ص۲۹۸۵؛ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۷۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۷.</ref>. [[فضاله]] فرزند [[ابوفضاله]] میگوید: با پدرم در یَنبع<ref>دهی در طرف راست رضوی برای مسافری که از مدینه به دریا میرود، که به بن حسن بن علی بن ابی طالب{{ع}} متعلق بوده و چشمههای آب شیرین دارد؛ ر. ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۴۵۰.</ref> به [[عیادت]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} رفتیم که [[بیمار]] بود. پدرم فضاله به او گفت: چه چیزی سبب شده است در اینجا بمانی؟ اگر اجلت برسد، در اینجا کسی جز [[اعراب]] [[جهینه]] نیست. به [[مدینه]] برو که در آنجا یارانت متولی امور تو میشوند و بر تو [[نماز]] میخوانند. [[حضرت]] فرمود: "من از این [[بیماری]] نمیمیرم، [[رسول خدا]]{{صل}} [[وعده]] داد که [[امارت]] مییابم، سپس ریشم از [[خون]] سرم [[خضاب]] میگردد"<ref>ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۲؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۶.</ref>. در برخی منابع آمده، بیماری [[امام علی]]{{ع}} در [[کوفه]] بود و ابوفضاله در کوفه برای عیادت [[خدمت]] او رسید<ref>علی بن یوسف حلی، ص۲۳۷؛ مجلسی، ج۴۲، ص۱۹۵.</ref>، اما از [[روایت]] پیشین که فرمود: رسول خدا{{صل}} وعده امارت داد، برمیآید که این [[دیدار]] در کوفه و [[زمان]] [[فرمانروایی]] آن حضرت نبوده است؛ چنانکه برخی تصریح کردهاند امام علی{{ع}} در ینبع مریض شده است<ref>ابن عساکر، ج۴۲، ص۵۴۸؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ذکر اخبار، ج۲، ص۲۱۲؛ حسکانی، ج۲، ص۴۳۷.</ref>. برخی او را از [[شهود]] امام علی{{ع}} در مناشدهای دانستهاند که برای [[اثبات]] [[جانشینی]] خود در [[غدیر خم]]، در [[رحبه]] کوفه انجام داد<ref>ابن اثیر، ج۳، ص۳۰۷ و ج۵، ص۲۰۵.</ref>. ابوفضاله در [[جنگ صفین]] در رکاب امام علی{{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>بخاری، التاریخ الصغیر، ج۱، ص۱۰۴؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۵؛ ذهبی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>. وی از [[امام علی]]{{ع}} [[روایت]] دارد<ref>بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۲۵.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوفضاله انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۷۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۷
مقدمه
نام او دانسته نیست. وی از شرکت کنندگان در بدر است[۱]. فضاله فرزند ابوفضاله میگوید: با پدرم در یَنبع[۲] به عیادت علی بن ابی طالب(ع) رفتیم که بیمار بود. پدرم فضاله به او گفت: چه چیزی سبب شده است در اینجا بمانی؟ اگر اجلت برسد، در اینجا کسی جز اعراب جهینه نیست. به مدینه برو که در آنجا یارانت متولی امور تو میشوند و بر تو نماز میخوانند. حضرت فرمود: "من از این بیماری نمیمیرم، رسول خدا(ص) وعده داد که امارت مییابم، سپس ریشم از خون سرم خضاب میگردد"[۳]. در برخی منابع آمده، بیماری امام علی(ع) در کوفه بود و ابوفضاله در کوفه برای عیادت خدمت او رسید[۴]، اما از روایت پیشین که فرمود: رسول خدا(ص) وعده امارت داد، برمیآید که این دیدار در کوفه و زمان فرمانروایی آن حضرت نبوده است؛ چنانکه برخی تصریح کردهاند امام علی(ع) در ینبع مریض شده است[۵]. برخی او را از شهود امام علی(ع) در مناشدهای دانستهاند که برای اثبات جانشینی خود در غدیر خم، در رحبه کوفه انجام داد[۶]. ابوفضاله در جنگ صفین در رکاب امام علی(ع) به شهادت رسید[۷]. وی از امام علی(ع) روایت دارد[۸][۹]
منابع
پانویس
- ↑ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۶، ص۲۹۸۵؛ ابن ابی حاتم، ج۷، ص۷۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ دهی در طرف راست رضوی برای مسافری که از مدینه به دریا میرود، که به بن حسن بن علی بن ابی طالب(ع) متعلق بوده و چشمههای آب شیرین دارد؛ ر. ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۴۵۰.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۲؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۹۶.
- ↑ علی بن یوسف حلی، ص۲۳۷؛ مجلسی، ج۴۲، ص۱۹۵.
- ↑ ابن عساکر، ج۴۲، ص۵۴۸؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ذکر اخبار، ج۲، ص۲۱۲؛ حسکانی، ج۲، ص۴۳۷.
- ↑ ابن اثیر، ج۳، ص۳۰۷ و ج۵، ص۲۰۵.
- ↑ بخاری، التاریخ الصغیر، ج۱، ص۱۰۴؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۰۲؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۱۴۵؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۵؛ ذهبی، ج۲، ص۱۹۳.
- ↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۲۵.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «ابوفضاله انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۰.