بدر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
در در [[غزوه بدر]] «[[سپاهیان]] [[قریش]] به [[سختی]] [[شکست]] خورده، هفتاد تن از روسای آن [[طایفه]] هلاک (و) به همان [[میزان]] [[اسیر]] شدند در این [[جنگ]] از مسلمانان فقط چهارده نفر کشته ([[شهید]]) شدند. | در در [[غزوه بدر]] «[[سپاهیان]] [[قریش]] به [[سختی]] [[شکست]] خورده، هفتاد تن از روسای آن [[طایفه]] هلاک (و) به همان [[میزان]] [[اسیر]] شدند در این [[جنگ]] از مسلمانان فقط چهارده نفر کشته ([[شهید]]) شدند. | ||
«درباره غزوه بدر... [[آیات]] نسبتاً زیادی نازل شده که بخش اصلی آنها در [[سوره انفال]] آمده است ضمن اینکه [[آیات]] ۱۴-۱۲ و ۱۲۶-۱۲۳ [[سوره آل عمران]]، ۷۸-۷۷ [[سوره نساء]]، ۱۹ [[سوره حج]] و ۴۵-۴۳ [[سوره قمر]] نیز در همین زمینه سخن می‌گویند [[خداوند متعال]] طی این آیات علاوه بر بیان شکل‌گیری [[نبرد]]، [[دلایل]] و چگونگی [[پیروزی]] [[مسلمانان]]، [[تقسیم غنایم]] و [[برخورد با اسیران]]، از [[اراده]] [[قطعی]] خود برای زمینه‌سازی اعتلای [[حق]] و در هم کوبیدن [[باطل]] سخن می‌گوید و این [[حقیقت]] را یادآوری می‌کند که برخی از مسلمانان، از نبرد با [[دشمن]] [[خشنود]] نبودند و چشم [[طمع]] به [[ثروت]] [[قریش]] دوخته بودند». | «درباره غزوه بدر... [[آیات]] نسبتاً زیادی نازل شده که بخش اصلی آنها در [[سوره انفال]] آمده است ضمن اینکه [[آیات]] ۱۴-۱۲<ref>{{متن قرآن|قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَى جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمِهَادُ * زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَأُخْرَى كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ * زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ}}«به کافران بگو: از پا در خواهید آمد و در دوزخ گردتان می‌آورند و این بستر، بد است * به راستی شما را در کار دو گروهی که (در «بدر») با هم رو به رو شدند، نشانه‌ای (برای پند گیری) بود: گروهی برای خداوند جنگ می‌کردند و (گروه) دیگری کافر بودند که آنها را دو چندان خود به چشم می‌دیدند (و می‌هراسیدند) و خداوند هر کسی را بخواهد با یاوری خویش پشتیبانی می‌کند؛ بی‌گمان در این امر پندی برای اهل بینش است * دوستداری خواستنی‌ها از زنان و فرزندان و دارایی‌های فراوان انباشته از زر و سیم و اسب‌های نشاندار و چارپایان و کشتزاران، برای مردم آراستگی یافته است؛ اینها سرمایه زندگی نزدیک‌تر (در این جهان) است و خداوند است که نکوفرجامی ، (تنها) نزد او است» سوره آل عمران، آیه ۱۲-۱۴.</ref> و ۱۲۶-۱۲۳ [[سوره آل عمران]]، ۷۸-۷۷ [[سوره نساء]]، ۱۹ [[سوره حج]] و ۴۵-۴۳ [[سوره قمر]] نیز در همین زمینه سخن می‌گویند [[خداوند متعال]] طی این آیات علاوه بر بیان شکل‌گیری [[نبرد]]، [[دلایل]] و چگونگی [[پیروزی]] [[مسلمانان]]، [[تقسیم غنایم]] و [[برخورد با اسیران]]، از [[اراده]] [[قطعی]] خود برای زمینه‌سازی اعتلای [[حق]] و در هم کوبیدن [[باطل]] سخن می‌گوید و این [[حقیقت]] را یادآوری می‌کند که برخی از مسلمانان، از نبرد با [[دشمن]] [[خشنود]] نبودند و چشم [[طمع]] به [[ثروت]] [[قریش]] دوخته بودند». | ||
بدر از اعلام مصرح [[قرآن]] است و «امروزه بدر در تقسیمات [[اداری]] [[عربستان سعودی]] در جنوب [[غرب]] [[مدینه]] شهری است دارای [[امارت]] وروستاهای متعدد تابع آنکه جزئی از منطقه امارت [[مدینه منوره]] به شمار می‌آید و ساکنان آن عموماً از بنوسالم و [[حرب]] هستند جاده آسفالته اصلی مدینه – [[مکه]] از بدر می‌گذرد و تا سال‌های اخیر تنها محل تقاطع جاده آسفالته مدینه و مکه به بندر مهم [[ینبع]] بود»<ref>محبوبه خسروی، جغرافیای نزول قرآن.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۰.</ref> | بدر از اعلام مصرح [[قرآن]] است و «امروزه بدر در تقسیمات [[اداری]] [[عربستان سعودی]] در جنوب [[غرب]] [[مدینه]] شهری است دارای [[امارت]] وروستاهای متعدد تابع آنکه جزئی از منطقه امارت [[مدینه منوره]] به شمار می‌آید و ساکنان آن عموماً از بنوسالم و [[حرب]] هستند جاده آسفالته اصلی مدینه – [[مکه]] از بدر می‌گذرد و تا سال‌های اخیر تنها محل تقاطع جاده آسفالته مدینه و مکه به بندر مهم [[ینبع]] بود»<ref>محبوبه خسروی، جغرافیای نزول قرآن.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۷۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بدر است. بدر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بدر در قرآن - بدر در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾[۱].
قاموس قرآن می‌گوید: بدر، نام محلی است ما بین مکه و مدینه که جنگ معروف بدر در آن واقع شد[۲]. باز قاموس قرآن می‌گوید: آیات سوره انفال درباره جنگ معروف «بدر» است. این آیه «خطاب به گروهی از مسلمانان است، که در جنگ احد شرکت کرده بودند. خداوند برای آنکه خاطر آنان را تسلیت داده باشد سرگذشت فتح و پیروزی که در بدر نصیب آنان شده بود، یادآوری نموده (است)»[۳]. بعد از اینکه قریشیان املاک و اموال مسلمین را پس از مهاجرت‌شان به مدینه، توقیف کردند، به همان اندازه که قریش در این اندیشه بود که چگونه مسیر تجارتش به شام را از تعرض مسلمانانی که نیروهایشان در مدینه گرد آمده بودند، صیانت کند، مسلمانان هم به این فکر فرو رفتند که مسیر تجارتی قریشیان را ببندند. از این رو مسلمانان مدینه را به قصد بستن راه بر کاروان تجارتی قریشیان ترک کردند. در واقع، این نوعی محاصره اقتصادی مشروع قریش توسط مسلمانان بود. نتیجه کار «غزوه بدر کبری» بود که در هفدهم رمضان سال دوم هجری (۱۳ مارس ۶۲۴م) رخ داد[۴].
سیوطی در الاتفاق می‌نویسد: بدر و آن قریه‌ای نزدیک مدینه است، این جریر از شعبی آورده که گفت: بدر از آن مردمی از قبیله جهینه بود که بدر نامیده می‌شد و این قریه به نام او اسم‌گذاری گردید[۵]. در تاریخ جامع ادیان می‌خوانیم: «بدر اسم چاهی است که در آن مکان، شخصی به نام بدر بن یخلد از اجداد قریشیان حفر کرده بود و در چهار منزلی مدینه واقع است[۶]. و «معجم البلدان» ماده بدر[۷]. تفسیر روشن[۸] بیان می‌دارد: بدر محلی است در ۲۸ فرسخی مدینه به طرف مکه (در جنوب غربی مدینه). و صاحب کتاب صهرین می‌نویسد: «بدر به فاصله یک شب با حرکت شتر از مکه به طرف طایف واقع شده (است)[۹]. بدر در جنوب غربی مدینه واقع شده و فاصله آن تا مدینه از راه کاروانی - که پیمبر(ص) نیز همان راه را پیموده - در حدود ۱۶۰ میل است، ولی این فاصله از راهی که با وسائل امروزی پیموده می‌شود ۱۵۳ کیلومتر است[۱۰].
منطقه بدر، از مراکز تجمع و گردهمایی اعراب در زمان جاهلیت بود که در آن به خرید و فروش و ارائه اشعار خود می‌پرداختند[۱۱] و[۱۲]. مورخان بزرگی چون ابن اسحاق، یعقوبی و طبری، از این نبرد با عنوان «بدر کبری» واقدی در کتاب مغازی و ابن سعد در جلد دوم طبقات الکبری با نام «بدر القتال» یاد کرده‌اند برخی بر این باورند که بدر «بدربزرگ یا کبری» در مقابل غزوه «بدراولی» نامگذاری شده است که پیش‌تر و در جمادی الآخر یا ربیع الاول سال دوم هجری روی داده بود و طی آن، رسول خدا(ص) تا ناحیه بدر به تعقیب دشمن شتافت با این حال، باید بر این نکته تأکید کرد که عظمت پیروزی مسلمانان در این نبرد، علت اصلی این نامگذاری بوده است. در در غزوه بدر «سپاهیان قریش به سختی شکست خورده، هفتاد تن از روسای آن طایفه هلاک (و) به همان میزان اسیر شدند در این جنگ از مسلمانان فقط چهارده نفر کشته (شهید) شدند.
«درباره غزوه بدر... آیات نسبتاً زیادی نازل شده که بخش اصلی آنها در سوره انفال آمده است ضمن اینکه آیات ۱۴-۱۲[۱۳] و ۱۲۶-۱۲۳ سوره آل عمران، ۷۸-۷۷ سوره نساء، ۱۹ سوره حج و ۴۵-۴۳ سوره قمر نیز در همین زمینه سخن می‌گویند خداوند متعال طی این آیات علاوه بر بیان شکل‌گیری نبرد، دلایل و چگونگی پیروزی مسلمانان، تقسیم غنایم و برخورد با اسیران، از اراده قطعی خود برای زمینه‌سازی اعتلای حق و در هم کوبیدن باطل سخن می‌گوید و این حقیقت را یادآوری می‌کند که برخی از مسلمانان، از نبرد با دشمن خشنود نبودند و چشم طمع به ثروت قریش دوخته بودند». بدر از اعلام مصرح قرآن است و «امروزه بدر در تقسیمات اداری عربستان سعودی در جنوب غرب مدینه شهری است دارای امارت وروستاهای متعدد تابع آنکه جزئی از منطقه امارت مدینه منوره به شمار می‌آید و ساکنان آن عموماً از بنوسالم و حرب هستند جاده آسفالته اصلی مدینه – مکه از بدر می‌گذرد و تا سال‌های اخیر تنها محل تقاطع جاده آسفالته مدینه و مکه به بندر مهم ینبع بود»[۱۴].[۱۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و بی‌گمان خداوند در «بدر» شما را با آنکه ناتوان بودید یاری کرد پس، از خداوند پروا کنید، باشد که سپاس گزارید» سوره آل عمران، آیه ۱۲۳.
- ↑ سید علی اکبر قریشی، قاموس قرآن، ج۱-۲، ص۱۷۰.
- ↑ انوار درخشان، ج۳، ص۱۸۲.
- ↑ شوقی ابوخلیل، اطلس قرآن، مترجم: محمد کرمانی، ص۲۲۷.
- ↑ شوقی ابوخلیل، اطلس قرآن، مترجم: محمد کرمانی، ص۴۵۲.
- ↑ ر.ک: سیره ابن هشام، ج۲، ص۲۵۷.
- ↑ جان بی. ناسی، تاریخ جامع ادیان، مترجم: علی‌اصغر حکمت.
- ↑ تفسیر روشن، ج۵، ص۱.
- ↑ عبدالرحیم خطیب، صهرین، ص۱۶۵.
- ↑ صدر بلانی، پیمبر در صحنه کارزار بدر.
- ↑ طبقات الکبری، ج۲، ص۱۳.
- ↑ نور فصلنامه علمی و تحقیقی قرآن، شماره ۱۰ و ۱۱، پاییز و زمستان ۱۳۸۱، ص۱۸۱.
- ↑ ﴿قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَى جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمِهَادُ * زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَأُخْرَى كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ * زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ﴾«به کافران بگو: از پا در خواهید آمد و در دوزخ گردتان می‌آورند و این بستر، بد است * به راستی شما را در کار دو گروهی که (در «بدر») با هم رو به رو شدند، نشانه‌ای (برای پند گیری) بود: گروهی برای خداوند جنگ می‌کردند و (گروه) دیگری کافر بودند که آنها را دو چندان خود به چشم می‌دیدند (و می‌هراسیدند) و خداوند هر کسی را بخواهد با یاوری خویش پشتیبانی می‌کند؛ بی‌گمان در این امر پندی برای اهل بینش است * دوستداری خواستنی‌ها از زنان و فرزندان و دارایی‌های فراوان انباشته از زر و سیم و اسب‌های نشاندار و چارپایان و کشتزاران، برای مردم آراستگی یافته است؛ اینها سرمایه زندگی نزدیک‌تر (در این جهان) است و خداوند است که نکوفرجامی ، (تنها) نزد او است» سوره آل عمران، آیه ۱۲-۱۴.
- ↑ محبوبه خسروی، جغرافیای نزول قرآن.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۰.