آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'دانش اندوزی' به 'دانش‌اندوزی')
خط ۴: خط ۴:
[[ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی]] از [[موالی]] [[بنی تیم]] یا [[بنی تمیم]]،<ref>التاریخ الکبیر ۲/۳۹.</ref> و نیاکانش از [[مردمان]] [[خراسان]] بوده<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و خود به سال۱۳۲ هـ <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۰/۳۳۵.</ref> در مروالرود متولد شد. او به [[آدم بن ابی ایاس]] [[شهرت]] داشت.<ref> الثقات ۸/۱۳۴.</ref> دیری نپایید که به جهت کسب [[دانش]]، راهی [[بغداد]] شد و [[رشد]] [[علمی]] خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و [[شکوفایی]] وی را در این [[شهر]] دانسته‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۲۷.</ref> در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته‌ترین آنها [[شعبة بن حجاج]] بود.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> [[ذهبی]] به نقل از [[احمد بن حنبل]] می‌‌گوید که آدم بن ابی ایاس یکی از شش نفری است که [[احادیث]] شعبه را نوشته و آنها را جمع‌آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود<ref>تاریخ الاسلام ۱۵/۶۰.</ref> و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره‌مند شد که از آن میان [[شیبان بن عبدالرحمان]]، [[بکر بن خنیس]] و [[حماد بن سلمه]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref>
[[ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی]] از [[موالی]] [[بنی تیم]] یا [[بنی تمیم]]،<ref>التاریخ الکبیر ۲/۳۹.</ref> و نیاکانش از [[مردمان]] [[خراسان]] بوده<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و خود به سال۱۳۲ هـ <ref>سیر اعلام النبلاء ۱۰/۳۳۵.</ref> در مروالرود متولد شد. او به [[آدم بن ابی ایاس]] [[شهرت]] داشت.<ref> الثقات ۸/۱۳۴.</ref> دیری نپایید که به جهت کسب [[دانش]]، راهی [[بغداد]] شد و [[رشد]] [[علمی]] خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و [[شکوفایی]] وی را در این [[شهر]] دانسته‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۷/۲۷.</ref> در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته‌ترین آنها [[شعبة بن حجاج]] بود.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> [[ذهبی]] به نقل از [[احمد بن حنبل]] می‌‌گوید که آدم بن ابی ایاس یکی از شش نفری است که [[احادیث]] شعبه را نوشته و آنها را جمع‌آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود<ref>تاریخ الاسلام ۱۵/۶۰.</ref> و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره‌مند شد که از آن میان [[شیبان بن عبدالرحمان]]، [[بکر بن خنیس]] و [[حماد بن سلمه]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref>


عسقلانی چنان به [[دانش اندوزی]] و بهره‌گیری از [[دانشمندان]] [[اشتیاق]] داشت که به بغداد و اساتید آنجا اکتفا نکرد؛ لذا به [[کوفه]] و از آنجا به بلاد دیگری چون [[بصره]]، [[حجاز]]، [[شام]] و در نهایت به [[عسقلان]]، از شهرهای ساحلی شام رفت و از شیوخ آن مناطق استفاده کرد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref> وی پس از [[مسافرت]] به این دیار، آنجا را به عنوان [[وطن]] خود برگزید و تا آخر [[عمر]] در همان جا رحل اقامت افکند<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و به همین سبب به عسقلانی شهرت یافت.<ref>الأنساب ۴/۱۹۰.</ref>
عسقلانی چنان به [[دانش‌اندوزی]] و بهره‌گیری از [[دانشمندان]] [[اشتیاق]] داشت که به بغداد و اساتید آنجا اکتفا نکرد؛ لذا به [[کوفه]] و از آنجا به بلاد دیگری چون [[بصره]]، [[حجاز]]، [[شام]] و در نهایت به [[عسقلان]]، از شهرهای ساحلی شام رفت و از شیوخ آن مناطق استفاده کرد.<ref>تاریخ بغداد ۷/۱۷.</ref> وی پس از [[مسافرت]] به این دیار، آنجا را به عنوان [[وطن]] خود برگزید و تا آخر [[عمر]] در همان جا رحل اقامت افکند<ref> الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> و به همین سبب به عسقلانی شهرت یافت.<ref>الأنساب ۴/۱۹۰.</ref>


بسیاری از [[راویان]] و مورّخان از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که [[محمد بن اسماعیل بخاری]] صاحب الصحیح، [[ابوحاتم رازی]] [[محدّث]] معروف و [[ابوزرعه دمشقی]] صاحب [[تاریخ]] از برجسته‌ترین اینان‌اند.<ref> تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.</ref> [[ابن ابی حاتم]] و عجلی بر [[وثاقت]] وی تأکید کرده<ref>الجرح و التعدیل ۲/۲۶۸ تاریخ الثقات ۵۸.</ref> و ابن حبّان نام وی را در زمره [[ثقات]] آورده است.<ref>الثقات ۸/۱۳۴.</ref> [[ابن سعد]]، عسقلانی را مردی کوتاه قد توصیف کرده و می‌‌نویسد که وی به کاغذ فروشی [[اشتغال]] داشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> او پس از ۸۸ سال [[زندگی]] در سال ۲۲۰ هـ در [[عسقلان]] درگذشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> آدم دارای تألیفی به نام [[تفسیر]] القرآن می‌‌باشد <ref> هدیة العارفین ۱/۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۹ - ۶۰.</ref>
بسیاری از [[راویان]] و مورّخان از [[شاگردان]] وی بوده و از او [[روایت]] کرده‌اند که [[محمد بن اسماعیل بخاری]] صاحب الصحیح، [[ابوحاتم رازی]] [[محدّث]] معروف و [[ابوزرعه دمشقی]] صاحب [[تاریخ]] از برجسته‌ترین اینان‌اند.<ref> تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.</ref> [[ابن ابی حاتم]] و عجلی بر [[وثاقت]] وی تأکید کرده<ref>الجرح و التعدیل ۲/۲۶۸ تاریخ الثقات ۵۸.</ref> و ابن حبّان نام وی را در زمره [[ثقات]] آورده است.<ref>الثقات ۸/۱۳۴.</ref> [[ابن سعد]]، عسقلانی را مردی کوتاه قد توصیف کرده و می‌‌نویسد که وی به کاغذ فروشی [[اشتغال]] داشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> او پس از ۸۸ سال [[زندگی]] در سال ۲۲۰ هـ در [[عسقلان]] درگذشت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.</ref> آدم دارای تألیفی به نام [[تفسیر]] القرآن می‌‌باشد <ref> هدیة العارفین ۱/۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۹ - ۶۰.</ref>

نسخهٔ ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۱

آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آدم بن ابی‌ایاس عسقلانی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوالحسن آدم بن عبدالرحمان بن محمد عسقلانی خراسانی مروزی بغدادی از موالی بنی تیم یا بنی تمیم،[۱] و نیاکانش از مردمان خراسان بوده[۲] و خود به سال۱۳۲ هـ [۳] در مروالرود متولد شد. او به آدم بن ابی ایاس شهرت داشت.[۴] دیری نپایید که به جهت کسب دانش، راهی بغداد شد و رشد علمی خویش را از آنجا آغاز کرد و شاید به همین سبب است که برخی رشد و شکوفایی وی را در این شهر دانسته‌اند.[۵] در بغداد از اساتید بسیاری بهره برده که برجسته‌ترین آنها شعبة بن حجاج بود.[۶] ذهبی به نقل از احمد بن حنبل می‌‌گوید که آدم بن ابی ایاس یکی از شش نفری است که احادیث شعبه را نوشته و آنها را جمع‌آوری کرده است. وی نزد شعبه از اعتبار خاصی برخوردار بود[۷] و علاوه بر او از اساتید دیگری نیز بهره‌مند شد که از آن میان شیبان بن عبدالرحمان، بکر بن خنیس و حماد بن سلمه را می‌‌توان نام برد.[۸]

عسقلانی چنان به دانش‌اندوزی و بهره‌گیری از دانشمندان اشتیاق داشت که به بغداد و اساتید آنجا اکتفا نکرد؛ لذا به کوفه و از آنجا به بلاد دیگری چون بصره، حجاز، شام و در نهایت به عسقلان، از شهرهای ساحلی شام رفت و از شیوخ آن مناطق استفاده کرد.[۹] وی پس از مسافرت به این دیار، آنجا را به عنوان وطن خود برگزید و تا آخر عمر در همان جا رحل اقامت افکند[۱۰] و به همین سبب به عسقلانی شهرت یافت.[۱۱]

بسیاری از راویان و مورّخان از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند که محمد بن اسماعیل بخاری صاحب الصحیح، ابوحاتم رازی محدّث معروف و ابوزرعه دمشقی صاحب تاریخ از برجسته‌ترین اینان‌اند.[۱۲] ابن ابی حاتم و عجلی بر وثاقت وی تأکید کرده[۱۳] و ابن حبّان نام وی را در زمره ثقات آورده است.[۱۴] ابن سعد، عسقلانی را مردی کوتاه قد توصیف کرده و می‌‌نویسد که وی به کاغذ فروشی اشتغال داشت.[۱۵] او پس از ۸۸ سال زندگی در سال ۲۲۰ هـ در عسقلان درگذشت.[۱۶] آدم دارای تألیفی به نام تفسیر القرآن می‌‌باشد [۱۷].[۱۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ التاریخ الکبیر ۲/۳۹.
  2. ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
  3. ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۰/۳۳۵.
  4. ↑ الثقات ۸/۱۳۴.
  5. ↑ تاریخ بغداد ۷/۲۷.
  6. ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
  7. ↑ تاریخ الاسلام ۱۵/۶۰.
  8. ↑ تاریخ بغداد ۷/۱۷.
  9. ↑ تاریخ بغداد ۷/۱۷.
  10. ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
  11. ↑ الأنساب ۴/۱۹۰.
  12. ↑ تهذیب الکمال ۲/۳۰۳.
  13. ↑ الجرح و التعدیل ۲/۲۶۸ تاریخ الثقات ۵۸.
  14. ↑ الثقات ۸/۱۳۴.
  15. ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
  16. ↑ الطبقات الکبری ۷/۴۹۰.
  17. ↑ هدیة العارفین ۱/۱.
  18. ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۵۹ - ۶۰.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=آدم_بن_ابی‌ایاس_عسقلانی&oldid=1166305»