اسلام در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


'''اسلام''' در لغت معانی مختلفی دارد مانند: [[تسلیم شدن]] یا [[تسلیم]] نمودن چیزی به کسی، دوری از هرگونه [[عیب]] و [[نقص]] و [[فساد]]، [[اطاعت]] کلی و بی قید و شرط و [[تسلیم محض]] بودن و ... .
'''اسلام''' در لغت معانی مختلفی دارد مانند: [[تسلیم شدن]] یا [[تسلیم]] نمودن چیزی به کسی، دوری از هرگونه [[عیب]] و نقص و [[فساد]]، [[اطاعت]] کلی و بی قید و شرط و [[تسلیم محض]] بودن و ... .


== مقدمه ==
== مقدمه ==

نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۹

اسلام در لغت معانی مختلفی دارد مانند: تسلیم شدن یا تسلیم نمودن چیزی به کسی، دوری از هرگونه عیب و نقص و فساد، اطاعت کلی و بی قید و شرط و تسلیم محض بودن و ... .

مقدمه

اسلام در لغت مصدر باب افعال و از ماده سلم اشتقاق یافته است، که در معانی داخل شدن در آشتی، تسلیم شدن یا تسلیم نمودن چیزی به کسی، خالص نمودن عبادت و دین برای خدا به کار رفته است[۱]. همچنین به معنای صحت و عافیت[۲] و دوری از هرگونه عیب و نقص و فساد[۳] و موافقت شدید در مقابل خصومت[۴] نیز آمده است. مشتقات اسلام به صورت تسلیم، سلام، مُسَلَّمه، اِستِسْلام و سَلَم نیز به معنی صلح، آشتی، مسالمت، تسلیم شدن و خضوع به کار رفته است[۵]. اسلام در بابِ افعال دارای معانی زیر است: انقیاد[۶]، امتثال امر و نهی بدون هیچ‌گونه اعتراض[۷]، اطاعت کلی و بی قید و شرط و تسلیم محض بودن[۸]، اذعان به حکم الهی، اخلاص در عبادت[۹] و ادای طاعات به دور از هرگونه فریب[۱۰].[۱۱]

و در اصطلاح عبارت است از: تسلیم و انقیاد بر طاعت و قبول اوامر الهی[۱۲]، اظهار خضوع و التزام به آنچه پیامبر اکرم (ص) آورده است [۱۳][۱۴] در این صورت مسلمان دارای دو معنا خواهد بود: یکی اینکه شخص تسلیم امر خداوند است و دوم اینکه عبادت را خالص برای خداوند انجام می‌‌دهد[۱۵].

رابطه میان معنای اصطلاحی و لغوی اسلام این است که دین اسلام سراسر اطاعت در برابر خداوند و پذیرش و انقیاد اوامر، بدون هیچ‌گونه اعتراض است[۱۶] و در آن، سلامت از امتناع و سرکشی وجود دارد[۱۷]؛ انسان مسلمان با اظهار فروتنی و ابراز پذیرش شریعت، به آنچه پیامبر اکرم (ص) آورده، ملتزم شده است[۱۸].[۱۹]

منابع

پانویس

  1. راغب اصفهانی، ابوالقاسم، المفردات فی غریب القرآن، ذیل ماده اسلام؛ الصحاح، ذیل ماده اسلام.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۹۰.
  3. مقاییس اللغه، ج‌۳، ص‌۹۰‌ـ ۹۱؛ مجمع البیان، ج‌۲، ص‌۷۱۵؛ التحقیق، ج‌۵ ص‌۱۹۱‌ـ ۱۹۲، "سلم".
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۸.
  5. ر. ک: کوشا، محمد علی، مقاله «اسلام»، دانشنامه معاصر قرآن کریم؛ دیبا، حسین، مقاله «اسلام» ،دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.
  6. لسان العرب، ج‌۶، ص‌۳۴۵؛ مجمع البحرین، ج‌۲، ص‌۴۰۷؛ مقاییس اللغه، ج‌۳، ص‌۹۰، "سلم".
  7. تفسیر ماوردی، ج۱، ص۳۷۹‌ـ‌۳۸۰؛ مبادی‌الاسلام، ص‌۷.
  8. خدا وانسان در قرآن، ص‌۲۵۶.
  9. مجمع البحرین، ج‌۲، ص‌۴۰۷، "سلم".
  10. مجمع البیان، ج‌۲، ص‌۷۱۵؛ تفسیر مراغی، مج‌۱، ج‌۳، ص‌۱۱۷.
  11. ر. ک: دیبا، حسین، مقاله «اسلام» ،دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.
  12. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۲۶۶.
  13. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۲۹۳؛ الوجوه و النظائر، ج‌۱، ص‌۲۴۶.
  14. ر. ک: کوشا، محمد علی، مقاله «اسلام»، دانشنامه معاصر قرآن کریم؛ دیبا، حسین، مقاله «اسلام» ،دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.
  15. ر. ک: کوشا، محمد علی، مقاله «اسلام»، دانشنامه معاصر قرآن کریم.
  16. مبادی الاسلام، ص‌۷.
  17. مقاییس اللغه، ج‌۳، ص‌۹۰، ۹۱.
  18. لسان العرب، ج‌۶، ص‌۳۴۵.
  19. ر. ک: دیبا، حسین، مقاله «اسلام» ،دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۳، ص۲۳۷ - ۲۶۰.