الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۲

حضرت علی اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) است. کنیه ایشان ابوالحسن و گفته شده از او فرزندی به یادگار نمانده است. مادرش «ام‌لیلی» دختر «أبی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی» است، اما آیا مادرش «لیلی» در کربلا بوده است یا خیر؟ اختلاف است.

علی اکبر در زمان خلافت عثمان بن عفان به دنیا آمد، اما معلوم نیست در چه زمانی از خلافت دوازده ساله او بوده است؛ لذا درباره سن علی اکبر به هنگام شهادت بین مورخان اختلاف است.

از خصوصیات ذاتی علی اکبر (ع) رشادت و مردانگی در راه خدا و نترسیدن از مرگ و کشته شدن در مسیر هدف بود؛ ایشان شهامت و مردانگی و عدم هراس از مرگ را در مسیر حرکت مکه به کربلا و در حادثه غم انگیز عاشورا به شایستگی به منصه ظهور گذاشت و در طول تاریخ و تا روز قیامت اسوه و الگوی جاودانه همه جوانان با ایمان گردید.

روز عاشورا اولین شخصیت از بنی‌هاشم که عازم میدان شد علی اکبر بود. مرحوم مجلسی می‌نویسد: «آن‎قدر جنگید و از دشمن کشت که صدای ضجه مردم بلند شد». ایشان بعد از جنگی نمایان سرانجام به شهادت رسید. مدفن مطهر علی اکبر (ع) به روایت امام صادق (ع) همان طوری که مورد توجه عام و خاص است، در پایین پای مرقد مطهر پدر بزرگوارش اباعبدالله الحسین (ع) است: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَوَّلَ قَتِيلٍ مِنْ نَسْلِ خَيْرِ سَلِيلٍ مِنْ سُلاَلَةِ إِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَبِيكَ...».

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[علی اصغر|علی اصغر]]''' یکی از فرزندان [[امام حسین]] {{ع}} است که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. گفتنی است برخی مصادر نیز نام وی را [[عبدالله]] گزارش کرده‌اند و بعید نیست علاوه بر [[علی اکبر]]، دو فرزند دیگر [[امام]] (یکی به نام علی اصغر و دیگری به نام عبدالله) در [[عاشورا]] [[شهید]] شده باشند.
+'''[[حضرت علی اکبر|حضرت علی اکبر]]''' {{ع}} فرزند [[امام حسین]] {{ع}} است. کنیه ایشان ابوالحسن و گفته شده از او [[فرزندی]] به یادگار نمانده است. مادرش «ام‌لیلی» دختر «أبی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی» است، اما آیا مادرش «[[لیلی]]» در [[کربلا]] بوده است یا خیر؟ اختلاف است.
-[[رباب دختر امرئ القیس]] همسر امام حسین {{ع}} است که دو فرزند از [[امام]] {{ع}} آورد: علی اصغر و [[سکینه]]. رباب [[زن]] بسیار با [[شخصیت]] و بافضیلتی بود و امام حسین {{ع}} بسیار به او علاقه‌مند بود و [[منزلت]] والایی برای او قائل بود. او در [[حادثه کربلا]] حضور داشت و [[شاهد]] پرپر شدن شیرخواره‌اش در [[روز عاشورا]] بود و در میان [[اسیران]]، به [[کوفه]] و از آنجا به [[شام]] برده شد و با قافله [[کربلا]] در بازگشت به [[مدینه]] همواره در [[غم]] [[اندوه]] حسین {{ع}} می‌‌نالید و می‌گریست.
+علی اکبر در [[زمان]] [[خلافت]] [[عثمان بن عفان]] به [[دنیا]] آمد، اما معلوم نیست در چه زمانی از خلافت دوازده ساله او بوده است؛ لذا درباره سن [[علی اکبر]] به هنگام [[شهادت]] بین مورخان [[اختلاف]] است.
-بر پایه برخی از گزارش‌ها، [[امام حسین]]، شش پسر داشته که دو تن از آنان، عبداللّه و علی اصغر، نام داشته‌اند. احتمالاً ـ همان طور که [[ابن طلحه]] گفته ـ، این دو فرزند [[امام]] {{ع}}، هر دو در [[روز عاشورا]]، [[شهید]] شده‌اند، با این تفاوت که یکی [[شیرخواره]] بوده است و دیگری، چند ساله. گزارش‌هایی که کلمه «رَضیع (شیرخواره)» در آنها به کار رفته و یا تصریح می‌کنند که [[فرزندی]] از امام {{ع}} که در روز عاشورا به [[دنیا]] آمده بود، روی دست پدر، تیر خورد و شهید شد، به شهادتِ یکی از این [[فرزندان]]، اشاره دارد.
+از خصوصیات ذاتی علی اکبر {{ع}} رشادت و [[مردانگی]] در [[راه خدا]] و نترسیدن از مرگ و کشته شدن در مسیر [[هدف]] بود؛ ایشان [[شهامت]] و مردانگی و عدم [[هراس]] از مرگ را در مسیر حرکت [[مکه]] به [[کربلا]] و در حادثه [[غم]] انگیز [[عاشورا]] به شایستگی به منصه [[ظهور]] گذاشت و در طول [[تاریخ]] و تا [[روز قیامت]] [[اسوه]] و الگوی [[جاودانه]] همه [[جوانان]] با [[ایمان]] گردید.
-در کتاب [[الملهوف (کتاب)|الملهوف]] آمده است: هنگامی که [[حسین]] {{ع}}، شهادت [[جوانان]] و محبوبانش را دید، تصمیم گرفت که خود به میدان برود و ندا داد: «آیا مدافعی هست که از [[حرم]] [[پیامبر خدا]] {{صل}}، [[دفاع]] کند؟ آیا [[یکتاپرستی]] هست که درباره ما از [[خدا]] بترسد؟ آیا دادرسی هست که به خاطر خدا، به داد ما برسد؟ آیا یاری‌دهنده‌ای هست که به خاطر خدا، ما را [[یاری]] دهد؟». پس صدای [[زنان]]، به ناله برخاست. [[امام]] {{ع}}، به جلوی درِ [[خیمه]] آمد و به [[زینب]] {{س}} فرمود: «[[کودک]] خُردسالم را به من بده تا با او، خداحافظی کنم». او را گرفت و می‌خواست او را ببوسد که [[حرملة بن کاهل]]، تیری به سوی او انداخت که در گلویش نشست و او را [[ذبح]] کرد. امام {{ع}} به زینب {{س}} فرمود: «او را بگیر!». سپس، کف دستانش را زیر [[خون]] [گلوی او] گرفت تا پُر شدند. خون را به سوی [[آسمان]] پاشید و فرمود: «آنچه بر من وارد می‌شود، برایم آسان است؛ چون بر خدا پوشیده نیست و در پیش دید اوست». [[امام باقر]] {{ع}} [درباره آن خون] فرموده است: «از آن خون، یک قطره هم به [[زمین]]، بازنگشت».
+[[روز عاشورا]] اولین [[شخصیت]] از [[بنی‌هاشم]] که عازم میدان شد [[علی اکبر]] بود. [[مرحوم مجلسی]] می‌نویسد: «آن‎قدر جنگید و از دشمن کشت که صدای [[ضجه]] [[مردم]] بلند شد». ایشان بعد از جنگی نمایان سرانجام به [[شهادت]] رسید. مدفن [[مطهر]] [[علی اکبر]] {{ع}} به [[روایت]] [[امام صادق]] {{ع}} همان طوری که مورد توجه عام و خاص است، در پایین پای مرقد مطهر پدر بزرگوارش [[اباعبدالله الحسین]] {{ع}} است: {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَوَّلَ قَتِيلٍ مِنْ نَسْلِ خَيْرِ سَلِيلٍ مِنْ سُلاَلَةِ إِبْرَاهِيمَ اَلْخَلِيلِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى أَبِيكَ...}}.
-<div class="mainpage_box_more">[[علی اصغر|ادامه]]</div>
+<div class="mainpage_box_more">[[حضرت علی اکبر|ادامه]]</div>