الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[ | '''[[امام صادق|امام صادق]]''' روز هفدهم ربیع الاوّل سال۸۳ در [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. پدر والامقامش، [[امام باقر]] {{ع}} و مادر ارجمندش ام فَرْوَه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است. القاب مشهور ایشان، [[صادق]]، [[صابر]]، [[فاضل]] و ظاهر است. | ||
در [[ | ۱۲ سال از عمر حضرت در عصر [[امامت]] [[امام سجاد]] {{ع}} و بعد از آن ۱۹ سال با [[امام باقر]] {{ع}} سپری شد و ایام امامتش مصادف با [[خلافت]] [[هشام بن عبدالملک]]، [[ولید بن یزید بن عبدالملک]]، [[یزید بن ولید بن عبدالملک]]، ابراهیم بن ولید و [[مروان بن محمد]]، از [[خلفای اموی]] و [[سفاح]] و [[منصور دوانیقی]]، از [[خلفای عباسی]] بوده است. عصر [[امامت حضرت صادق]] {{ع}} از پرآشوب‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام بود و قیام‌های [[بنی العباس]] در سراسر عالم [[اسلام]] با [[شعار]] "الرضا من آل محمد" جریان داشت و برخی از [[علویان]] و [[شیعیان]] که از [[حقیقت]] امر مطلع نبودند فریفته این [[شعار]] می‌شدند. [[امام صادق]] {{ع}} در جمع [[علویان]] حاضر شد و آنان را از [[قیام]] منع کرد. | ||
روزگار [[امامت]] امام صادق {{ع}} را عصر شکوفایی [[تشیع]] دانسته‌اند. [[حکومت اموی]] در روزگار [[امامت حضرت صادق]] {{ع}} رو به [[ضعف]] نهاده بود و [[عباسیان]] کم‌کم [[قدرت]] می‌یافتند و در این میان، مجالی دست یافت تا امام صادق {{ع}} تعالیم راستین [[دینی]] را به [[مردم]] نشان دهد و آنان را از [[دانش]] خویش بهره‌مند سازد. بدین‌سان، حوزه [[علمی]] گسترده‌ای پدید آمد و بیش از چهار هزار نفر به دست [[امام]] {{ع}} [[تربیت]] یافتند. | |||
شیوه امام صادق {{ع}} در مواجهه با [[حکومت جور]]، روشنگری و [[هدایت]] [[جامعه]] بود و هیچ گاه [[امام]] {{ع}} به دستگاه [[حاکم]] نپیوست و مهر تأیید بر [[مشروعیت]] آنها ننهاد؛ این شیوه، بر [[عباسیان]] گران آمد و سرانجام تصمیم بر [[شهادت]] [[امام]] بستند. بنابر [[روایات]]، امام صادق {{ع}} به [[دستور]] [[منصور دوانیقی]] [[مسموم]] گشت و در [[شوال]] سال ۱۴۸، در شصت و پنج سالگی به شهادت رسید و در [[خانه]] [[عقیل بن ابی‌طالب]] در [[قبرستان بقیع]] [[دفن]] شد. | |||
<div class="mainpage_box_more">[[ امام صادق|ادامه]]</div> | |||
<div class="mainpage_box_more">[[ | |||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۶
امام صادق روز هفدهم ربیع الاوّل سال۸۳ در مدینه دیده به جهان گشود. پدر والامقامش، امام باقر (ع) و مادر ارجمندش ام فَرْوَه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است. القاب مشهور ایشان، صادق، صابر، فاضل و ظاهر است.
۱۲ سال از عمر حضرت در عصر امامت امام سجاد (ع) و بعد از آن ۱۹ سال با امام باقر (ع) سپری شد و ایام امامتش مصادف با خلافت هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید بن عبدالملک، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد، از خلفای اموی و سفاح و منصور دوانیقی، از خلفای عباسی بوده است. عصر امامت حضرت صادق (ع) از پرآشوب‌ترین دوره‌های تاریخ اسلام بود و قیام‌های بنی العباس در سراسر عالم اسلام با شعار "الرضا من آل محمد" جریان داشت و برخی از علویان و شیعیان که از حقیقت امر مطلع نبودند فریفته این شعار می‌شدند. امام صادق (ع) در جمع علویان حاضر شد و آنان را از قیام منع کرد.
روزگار امامت امام صادق (ع) را عصر شکوفایی تشیع دانسته‌اند. حکومت اموی در روزگار امامت حضرت صادق (ع) رو به ضعف نهاده بود و عباسیان کم‌کم قدرت می‌یافتند و در این میان، مجالی دست یافت تا امام صادق (ع) تعالیم راستین دینی را به مردم نشان دهد و آنان را از دانش خویش بهره‌مند سازد. بدین‌سان، حوزه علمی گسترده‌ای پدید آمد و بیش از چهار هزار نفر به دست امام (ع) تربیت یافتند.
شیوه امام صادق (ع) در مواجهه با حکومت جور، روشنگری و هدایت جامعه بود و هیچ گاه امام (ع) به دستگاه حاکم نپیوست و مهر تأیید بر مشروعیت آنها ننهاد؛ این شیوه، بر عباسیان گران آمد و سرانجام تصمیم بر شهادت امام بستند. بنابر روایات، امام صادق (ع) به دستور منصور دوانیقی مسموم گشت و در شوال سال ۱۴۸، در شصت و پنج سالگی به شهادت رسید و در خانه عقیل بن ابی‌طالب در قبرستان بقیع دفن شد.