پلورالیسم هنجاری در سیره مهدی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
*«[[پلورالیسم هنجاری]]» در [[سیرۀ مهدی]]{{ع}} | *«[[پلورالیسم هنجاری]]» در [[سیرۀ مهدی]]{{ع}} | ||
*مبانی [[عقلی]] و [[نقلی]] نظریه | *مبانی [[عقلی]] و [[نقلی]] نظریه | ||
#اشتراک همۀ [[ادیان آسمانی]] در [[انتظار موعود و [[منجی آخرالزمان]] | #اشتراک همۀ [[ادیان آسمانی]] در [[انتظار موعود]] و [[منجی آخرالزمان]] | ||
#[[سنت مسالمت‌آمیز رسول خدا]]{{صل}} و [[سلوک ارتباطی]] [[ائمه اطهار]]{{ع}}در [[تعامل با پیروان ادیان]] | #[[سنت مسالمت‌آمیز رسول خدا]]{{صل}} و [[سلوک ارتباطی]] [[ائمه اطهار]]{{ع}}در [[تعامل با پیروان ادیان]] | ||
#تأمین [[عدالت]]، [[امنیت]] و [[صلح]] عمومی در [[حکومت مهدوی]] | #تأمین [[عدالت]]، [[امنیت]] و [[صلح]] عمومی در [[حکومت مهدوی]] | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۰
| پلورالیسم هنجاری در سیره مهدی(ع) | |
|---|---|
| (الگوی رفتاری امام مهدی با پیروان ادیان و مذاهب) | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | مهدی گنجور، حسین عزیزی |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه الهیات تطبیقی |
| محل نشر | اصفهان، ایران |
| تاریخ نشر | بهار و تابستان ۱۳۹۷ |
| شماره | ۱۹ |
| ناشر الکترونیک | وبگاه مگ‌ایران |
پلورالیسم هنجاری در سیره مهدی(ع) (الگوی رفتاری امام مهدی با پیروان ادیان و مذاهب) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی ارتباط امام زمان(ع) با پیروان سایر ادیان در دوران ظهور می‌پردازد. این مقاله ۱۴ صفحه‌ای به قلم مهدی گنجور و حسین عزیزی نگاشته شده و در دوفصلنامه الهیات تطبیقی (شماره ۱۹، بهار و تابستان ۱۳۹۷) منتشر گشته است[۱].
چکیده مقاله
نویسنده این مقاله می‌نویسد:«یکی از مباحث بحث برانگیز کلام جدید در حوزۀ مهدویت پژوهی، مسئلۀ چگونگی رفتار و ارتباط امام زمان(ع) با پیروان سایر ادیان در دوران ظهور است. یکی از آن مسائل، «پلورالیسم هنجاری در سیره مهدی» است. متاسفانه از دیرباز، به دلیل سوءبرداشت و فهم قشری از برخی متون و روایات، باور به خشونت و برخورد تند امام عصر (ع) با نامسلمانان در اذهان تودۀ شیعیان نفوذ کرده و موجب بی رغبتی و هراس برخی زودباوران از درک آن روزگار پرفضیلت شده است؛ از این رو، نوشتار حاضر با توجه به نیاز علمی جامعۀ امروزی به مباحث اخلاقی و با توجه به بحران معیار در رفتار با غیر هم کیشان، درصدد فهم منطقی از الگوی رفتار ارتباطی با پیروان سایر ادیان، در پرتو آموزه‌های مهدویت، برآمده و به سبک مسئله محور و روش تحلیلی توصیفی به تبیین مبانی، ادله و مؤلفه‌های این الگوی اخلاقی پرداخته است. در این مقاله، ادعا و استدلال شده است که طبق سیره و فرهنگ مهدوی، مناسبات ما با غیرمسلمانان باید مبتنی بر احترام و مهرورزی، آزادی و کرامت انسان، رعایت حقوق اقلیت ها، رفق و مدارا، تاکید بر اصول مشترک، همزیستی مسالمت آمیز، گفتمان عقلی و مذاکره علمی باشد».
فهرست مقاله
- طرح مسئله
- «پلورالیسم هنجاری» در سیرۀ مهدی(ع)
- مبانی عقلی و نقلی نظریه
- اشتراک همۀ ادیان آسمانی در انتظار موعود و منجی آخرالزمان
- سنت مسالمت‌آمیز رسول خدا(ص) و سلوک ارتباطی ائمه اطهار(ع)در تعامل با پیروان ادیان
- تأمین عدالت، امنیت و صلح عمومی در حکومت مهدوی
- قرارداد صلح و آتش‌بس بین امام مهدی(ع) و رومیان (نامسلمانان)
- مؤلفه‌های الگوی رفتار ارتباطی با پیروان ادیان در فرهنگ مهدوی
- احترام و مهرورزی و رعایت حقوق اقلیت‌ها
- سلوک مدارا و تسامح
- تأکید بر اصول مشترک و همزیستی مسالمت‌آمیز
- گفتمان عقلی و مذاکرۀ علمی (عقلانیت و دانش‌محوری)
- نتیجه و جمع‌بندی
دربارهٔ پدیدآورنده
-
حسین عزیزی
(پدیدآورنده) -
مهدی گنجور
(پدیدآورنده)
- آقای دکتر مهدی گنجور (متولد ۱۳۵۷ ش، بشرویه)، عضو شورای تحصیلات تکمیلی گروه فلسفه و کلام اسلامی و نماینده کمیته بین المللی سازی ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌ها در مقطع تحصیلات تكمیلی مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «خداشناسی در آیینه معرفت نفس از دیدگاه امام خمینی»، «دشمن شناسی در آیینه وحی و نظام ارزشی»، «تبیین جایگاه هنر در رهیافت فلسفی» و «خدا باوری خودیابی یا از خود بیگانگی» برخی از این آثار است[۲].
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسین عزیزی (متولد ۱۳۴۱ ش، اصفهان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علی‌پناه اشتهاردی پیگیری کرد. او علاوه بر تحصیلات حوزوی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری دانشگاه اصفهان به اتمام رساند. او علاوه بر تدریس، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «راویان مشترک»، «اندیشه اسلامی»، «جایگاه علمی مسلمان در تاریخ نگاری مسلمین»، «درآمدی بر کتاب شناسی منابع فتوح» و «اختلاف درباب اجتهاد و پژوهش های فقهی» برخی از این آثار است[۳].