الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
پرونده:151910.jpg|''[[محمد مهدی آصفی|آصفی]]''|link=محمد مهدی آصفی | پرونده:151910.jpg|''[[محمد مهدی آصفی|آصفی]]''|link=محمد مهدی آصفی | ||
پرونده:151974.jpg||95px|''[[سید نذیر حسنی|حسنی]]''|link=سید نذیر حسنی | پرونده:151974.jpg||95px|''[[سید نذیر حسنی|حسنی]]''|link=سید نذیر حسنی | ||
پرونده:15207.jpg|95px|''[[علی اصغر رضوانی|رضوانی]]''|link= | پرونده:15207.jpg|95px|''[[علی اصغر رضوانی|رضوانی]]''|link=علی اصغر رضوانی | ||
پرونده:78008.jpg|''[[سید ثامر هاشم حبیب العمیدی|العمیدی]]''|link=سید ثامر هاشم حبیب العمیدی | پرونده:78008.jpg|''[[سید ثامر هاشم حبیب العمیدی|العمیدی]]''|link=سید ثامر هاشم حبیب العمیدی | ||
{{پایان}} | {{پایان}} |
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۱
- حدیث ثقلین روایتی است از رسول اکرم(ص) که به تواتر از ایشان نقل شده و عبارت است از: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّی يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض».
- حدیث ثقلین از طرق مختلف دلالت بر وجود امام مهدی(ع) دارد مانند:
- باقی گذاشتن پیامبر(ص) پس از خود دو جانشین را برای هدایت امت و مشخص کردن هویت و مصداق عترت: حدیث شریف به روشنی هویت ثقل دوم را با کلام رسای پیغمبر اکرم(ص) که فرمودند: «عترت و اهل بیت من» مشخص نموده است. در مورد مصداقهای اهل بیت(ع) پیامبر(ص) با احادیث و سیرۀ مکررشان آن را بیان کردهاند، مانند حدیث شریف کساء. اولاد حضرت زهرا(س) مانند امام زمان(ع) که مقام عصمت دارند نیز داخل در این حدیث میشوند.
- مطلق بودن امر تمسک از نظر زمانی و باقی بودن هر دو جانشین تا قیامت: عبارت "لا یفرق بینهما" دلیل بر این است که در هر مکان و زمانی قرآن هست و شارح قرآن و وصی پیغمبر که خداوند معین کرده است باید باشد و وجود چنین مرجعی است که طبیعتا میتواند از عهده صیانت دین و استمرار بخشیدن به راه و روش دینی و تطبیق آن بر حیات فردی و اجتماعی انسان، برآید.
- تمسک به قرآن و عترت باهم؛ یعنی در هر زمان حجت و امامی از اهل بیت(ع) وجود دارد که هرگز از کتاب خدا جدا نمیشود.
- امامت بقای نبوت است: حقیقت اسلام به دلیل آیۀ اکمال دین: ﴿الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ﴾ و آیۀ ولایت: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا﴾ و امثال اینها در ایمان است بنابراین نبی وصی میخواهد و وصایت تکویناً بقای نبوت است و دلیل بر وجود بقیة الله(ع) در این زمان از ابتدای غیبت صغرا تاکنون همان روایت ثقلین است.
- در نتیجه حدیث شریف به صراحت بر وجود شخصی از عترت پیامبر اکرم(ص) که در عصر حاضر دوشادوش قرآن کریم شایستگی تمسک جستن مردم به او را داشته و معصوم باشد دلالت دارد هر چند که بنابه دلایلی در غیبت باشد، چون این غیبت امکان منفعت بردن مردم را از او از بین نمیبرد چنانکه اگر ابرها خورشید را از چشم مردمان غایب کنند باز هم منفعت خورشید به زمین میرسد.