قعقاع بن شور ذهلی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[قعقاع بن شور ذهلی]] در ابتدا از [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۵۵، ش۸.</ref> که [[حضرت]] او را به عنوان [[کارگزار]] خود در کسکر و میسان<ref>کسکر ناحیه گسترده‌ای است که مرکز آن واسط و در بین راه بصره و کوفه قرار دارد. و میسان شهری است بین بصره و واسط که در زمان عمر فتح شده است.</ref> برگزید، اما وقتی خبر [[فساد]] [[مالی]] او به [[حضرت]] رسید، او را مورد [[سرزنش]] و ملامت قرار داد او از [[ترس]] [[مجازات]] به جانب [[معاویه]] فرار کرد و به او ملحق شد و بعداً هم از [[مخالفان]] [[حضرت]] گردید.

*[[ابن ابی الحدید]] در شرح [[خطبه ۵۶]] از [[نهج البلاغه]]<ref>در خطبه ۵۶ حضرت{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|أَمَّا إِنَّهُ سَيَظْهَرُ عَلَيْكُمْ بَعْدِي رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ...}}؛ «همانا به زودی پس از من مردی گشاده گلو و شکم برآمده (معاویه) بر شما چیره خواهد شد.»...</ref> فصلی گشوده و افرادی از [[صحابه]] و [[تابعین]] و [[محدثان]] که از [[حضرت علی]]{{ع}} [[منحرف]] شده و نسبت به او بد [[عقیده]] گشته یا به [[طمع]] [[دنیا]] [[دشمنان]] آن [[حضرت]] را [[یاری]] کرده‌اند را نام می‌برد، از جمله افرادی که با [[حضرت]] بوده و به [[انحراف]] رفته‌اند عبارتند از: [[انس بن مالک]]، [[اشعث بن قیس کندی]]، [[جریر بن عبدالله بجلی]]، [[ابو مسعود انصاری]]، [[نجاشی شاعر]] [[عراق]] در [[صفین]]، [[قعقاع بن شور ذهلی]] و...، و می‌نویسد: [[حضرت امیر]]{{ع}} [[قعقاع بن شور ذهلی|قعقاع]] را به [[امارت]] کسکر گماشت و ولی از برخی کارهای او ناراحت شد، از جمله این که زنی را به همسری گرفت و کابین (صداق) او را (به مبلغ زیادی) صد هزار [[درهم]] قرار داد، از این رو، [[قعقاع بن شور ذهلی|قعقاع]] مورد [[اعتراض]] [[امام]]{{ع}} قرار گرفت و از [[ترس]] [[مجازات]] از کسکر گریخت و به [[معاویه]] پیوست<ref>ر.ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۸۷؛ ج۲، ص۱۹۵؛ ج۳، ص۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۱۵-۱۱۱۶.</ref>

== جستارهای وابسته ==