خشم در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{سیره معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سیره معصوم}} | {{سیره معصوم}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[خشم]]''' است. "'''[[خشم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[خشم در قرآن]] - [[خشم در حدیث]] - [[خشم در نهج البلاغه]] - [[خشم در اخلاق اسلامی]] - [[نفی خشم در معارف و سیره نبوی]] - [[خشم در معارف دعا و زیارات]] - [[خشم در معارف و سیره سجادی]] - [[خشم در خانواده]]</div> | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۸
مقدمه
خشم (غضب) دو قسم است، اول خشم خداوند، که عِقاب گناه‌کار است و دوم خشم مخلوق، که خود بر دو نوع است؛ خشم پسندیده که خشمی است در راه دین و حق، و خشم ناپسند که خشمی است در غیر راه دین و حق[۱]. امام سجاد(ع) در دعای خود از هر دو قسم خشم به خدا پناه برده است. وی از رذیله خشم به خدا پناه برده و این چنین ندا می‌دهد: «بار خدایا، به تو پناه می‌برم از... شدت خشم»[۲].
غالباً در دو حالت ممکن است که ما تسلط بر خویشتن را از دست بدهیم و از مسیر حق و عدالت خارج شویم. یکی در زمانی که از کسی خرسند و خشنودیم و یک مورد هم در وقتی که بر کسی خشم می‌گیریم. امام سجاد(ع) از خدا می‌خواهد که در این دو حالت از خطاها محفوظ و در امان باشد[۳]. خشم و سخط پروردگار نوع دیگری از خشم است که حضرت بارها در نیایش‌های خود به آن اشاره کرده و این‌گونه از آن به خدا پناه می‌برد: «بار خدایا... مرا آماج خشم و سخط خود مساز... بار خدایا، امروز از خشم تو به تو پناه می‌جویم»[۴].
آن حضرت معتقد است که رحمت و حلم خداوند بر خشم و غضبش پیش است، و این‌گونه مناجات می‌کند: «ای خدا... تویی که رحمتت را بر غضبت پیشی است»[۵] «ای خداوند، غضب تو را جز حلم تو فرو نمی‌نشاند»[۶].
باید دانست که رفتار و کردار بد انسان، منجر به خشم خداوند می‌شود، که حضرت عرضه می‌دارد: «خدایا... به بدی کردارم خشم تو را سزاوار گشتم»[۷]، «خدایا... پیش از آن‌که خصومت تو بر من تازد یا خشم تو مرا به سر دراندازد، جان من بستان»[۸]. از نگاه علی‌بن الحسین(ع) یکی از عواملی که موجب رهایی از خشم الهی می‌شود، صدقه دادن است که آن حضرت در نجوای خویش چنین به آن اشاره دارد: «خدایا... در راه تو صدقه دادند تا به ثوابشان بیفزایی، و در آن بود رهایی‌شان از خشم تو»[۹].[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ مجمع‌البحرین.
- ↑ نیایش هشتم.
- ↑ نیایش بیست‌ودوم.
- ↑ نیایش چهل‌وهفتم.
- ↑ نیایش شانزدهم.
- ↑ نیایش چهل‌وهفتم.
- ↑ نیایش سی‌ودوم.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌پنجم.
- ↑ الصحیفة السجادیة، امام سجاد(ع)، قم، الهادی، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، ۱۴۱۷، تحقیق: از حسینی اشکوری، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.
- ↑ بهشتی، سید مهدی، مقاله «خشم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۰۱.