مالک بن عبدالله جابری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
'''مالک بن عبدالله جابری''' از شهدای کربلاست، وی و برادرش [[سیف بن حارث بن سریع]]، در [[کربلا]] به [[حسین بن علی]]{{ع}} پیوستند و عصر [[عاشورا]]، در لحظاتی که [[سپاه کوفه]] به [[خیمه]] گاه [[امام حسین]]{{ع}} نزدیک شده بودند، اجازۀ میدان گرفته، جنگیدند و [[شهید]] شدند<ref>عنصر شجاعت، ج۲، ص۱۳۰.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۱۰.</ref>. | '''مالک بن عبدالله جابری''' از شهدای کربلاست، وی و برادرش [[سیف بن حارث بن سریع]]، در [[کربلا]] به [[حسین بن علی]]{{ع}} پیوستند و عصر [[عاشورا]]، در لحظاتی که [[سپاه کوفه]] به [[خیمه]] گاه [[امام حسین]]{{ع}} نزدیک شده بودند، اجازۀ میدان گرفته، جنگیدند و [[شهید]] شدند<ref>عنصر شجاعت، ج۲، ص۱۳۰.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۱۰.</ref>. | ||
==[[شهادت دو جوان از بنی جابر]]== | |||
دو [[جوان]] جابری به نام‌های سیف بن حارث بن سریع و [[مالک بن عبد بن سریع]] که پسرعموی یکدیگر و در عین حال [[برادران]] [[مادری]] بودند، در حالی که می‌گریستند نزد [[حسین]]{{ع}} آمدند. | |||
[[امام]]{{ع}} فرمود: برادرزاده‌هایم، چه چیز شما را به [[گریه]] انداخته است؟ امیدوارم به زودی چشمتان روشن شود. یعنی با [[شهادت]] چشمتان به نعمت‌های سرای جاویدان روشن گردد. | |||
گفتند: [[خدا]] ما را فدایت کند! نه والله برای خودمان گریه نمی‌کنیم، برای شما می‌گرییم؛ زیرا می‌بینیم در محاصره قرار گرفته‌ای و ما نمی‌توانیم از شما [[دفاع]] کنیم! | |||
امام{{ع}} فرمود: خدا به شما به خاطر ناراحتی‌تان از محاصره شدن من و جانبازی‌تان در [[یاری]] رساندنم، [[بهترین]] [[پاداش]] [[متقین]] را [[عنایت]] فرماید. بعد دو جوان جابری رو به میدان [[مبارزه]] به پیش رفتند و همچنان رویشان را به طرف [[امام حسین]]{{ع}} برمی‌گردانیدند. و می‌گفتند: {{متن حدیث|السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ}}. | |||
[[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|وَ عَلَيْكُمَا السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ}}، سپس رفتند و جنگیدند تا کشته شدند<ref>تاریخ طبری،ج ۵، ص۴۴۲-۴۴۳، ادامه خبر محمد بن قیس.</ref>. [[رحمت خدا]] بر آن دو باد.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[سوگ‌نامه کربلا (مقاله)|مقاله «سوگ‌نامه کربلا»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۴ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۴]] ص۷۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۶: | خط ۲۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
# [[پرونده:1100824.jpg|22px]] [[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[سوگ‌نامه کربلا (مقاله)|مقاله «سوگ‌نامه کربلا»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۴ (کتاب)|'''فرهنگ عاشورایی ج۴''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مالک بن عبدالله جابری]] | [[رده:مالک بن عبدالله جابری]] | ||
[[رده:مدخل | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:شهدای واقعه کربلا]] | [[رده:شهدای واقعه کربلا]] | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۷
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
مالک بن عبدالله جابری از شهدای کربلاست، وی و برادرش سیف بن حارث بن سریع، در کربلا به حسین بن علی(ع) پیوستند و عصر عاشورا، در لحظاتی که سپاه کوفه به خیمه گاه امام حسین(ع) نزدیک شده بودند، اجازۀ میدان گرفته، جنگیدند و شهید شدند[۱][۲].
شهادت دو جوان از بنی جابر
دو جوان جابری به نام‌های سیف بن حارث بن سریع و مالک بن عبد بن سریع که پسرعموی یکدیگر و در عین حال برادران مادری بودند، در حالی که می‌گریستند نزد حسین(ع) آمدند. امام(ع) فرمود: برادرزاده‌هایم، چه چیز شما را به گریه انداخته است؟ امیدوارم به زودی چشمتان روشن شود. یعنی با شهادت چشمتان به نعمت‌های سرای جاویدان روشن گردد.
گفتند: خدا ما را فدایت کند! نه والله برای خودمان گریه نمی‌کنیم، برای شما می‌گرییم؛ زیرا می‌بینیم در محاصره قرار گرفته‌ای و ما نمی‌توانیم از شما دفاع کنیم! امام(ع) فرمود: خدا به شما به خاطر ناراحتی‌تان از محاصره شدن من و جانبازی‌تان در یاری رساندنم، بهترین پاداش متقین را عنایت فرماید. بعد دو جوان جابری رو به میدان مبارزه به پیش رفتند و همچنان رویشان را به طرف امام حسین(ع) برمی‌گردانیدند. و می‌گفتند: «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ». حضرت فرمود: «وَ عَلَيْكُمَا السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ»، سپس رفتند و جنگیدند تا کشته شدند[۳]. رحمت خدا بر آن دو باد.[۴]
جستارهای وابسته
- سیف بن حارث بن سریع جابری (برادر مادری)
منابع
پانویس
- ↑ عنصر شجاعت، ج۲، ص۱۳۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۱۰.
- ↑ تاریخ طبری،ج ۵، ص۴۴۲-۴۴۳، ادامه خبر محمد بن قیس.
- ↑ یوسفی غروی، محمد هادی، مقاله «سوگ‌نامه کربلا» فرهنگ عاشورایی ج۴ ص۷۹.