لعنت بر یزید

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

لعنت بر یزید در حدیث - لعنت بر یزید در تاریخ اسلامی - لعنت بر یزید در معارف و سیره حسینی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از سنّت‌های شیعی، فرستادن درود و سلام بر حسین(ع) و لعنت بر قاتلان او هنگام آب نوشیدن است. لعن به معنای طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسی تمرّد می‌کرد، او را از خود طرد می‌کردند تا گناهان او دامن‌گیرشان نشود. امام صادق(ع)، به نقل داود رقّی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌ای نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آنکه خداوند، برای او صد هزار حسنه می‌نویسد و صد هزار سیّئه از او محو می‌کند: « وَ مَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَکَرَ الْحُسَیْنَ (ع) وَ أَهْلَ بَیْتِهِ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَیِّئَةٍ». و این، جزء فرهنگ عاشورایی مردم شده است و بر سقّاخانه‌ها می‌نویسند: "آبی بنوش و لعنت حق بر یزید کن". لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه سازان حادثۀ عاشورا و قتل امام حسین(ع) در زیارتنامه‌های متعددی از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا