فروة بن عمرو انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == پانویس == {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1100356.jpg|22px]] [[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[فروة بن عمرو انصاری (مقاله)|مقاله «فروة بن عمرو انصاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶''']] | * [[پرونده:1100356.jpg|22px]] [[عبدالرضا عسکری|عسکری، عبدالرضا]]، [[فروة بن عمرو انصاری (مقاله)|مقاله «فروة بن عمرو انصاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۲۴
مقدمه
نام و نسب او فروة بن عمرو بن ودقة بن عبید بن عامر بن بیاضی انصاری و از پیش‌قدمان در پذیرش اسلام و یکی از هفتاد نفری است که همراه پیامبر(ص) در عقبه حضور داشت. او در جنگ‌های بدر، احد و خندق و تمام جنگ‌های زمان پیامبر(ص) شرکت داشت. رسول خدا(ص) میان او و عبدالله بن مخرمه عامری صیغه برادری خواند[۱].
فروه مردی ثروتمند بود و در جنگ‌ها با خود دو اسب به میدان جنگ می‌برد و هر سال هزار بار شتر از خرمای نخلستانش را در راه خدا انفاق می‌کرد[۲].
هنگامی که زیاد بن لبید مسلمان شد و بت‌های بنی بیاضه را می‌شکست، فروة بن عمر و هم در این کار با او همراهی می‌کرد. مادرش، رحیمه، دختر نابئ بن زید بن حرام است. فروه پسری به نام عبدالرحمن داشت که مادرش، حبیبه دختر ملیل بن وبره بود و فرزندان دیگرش، عبید، کبشه و ام‌شرحبیل که مادرشان کنیز بود و ام سعد که مادرش، آمنه دختر خلیفة بن عدی بود و خالده و آمنه که مادران آنها هم کنیز بودند [۳].[۴]
فروه و استقبال از پیامبر(ص)
فروه و جنگ بدر
فروه و تقسیم غنائم خیبر
فروه و برآورد خرمای نخلستان‌ها
فروه و ماجرای سقیفه
فروه و نقل حدیث
سرانجام فروه
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۳، ص۱۲۶۰
- ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۶، ص۲۸-۲۹ (به نقل از موفقیات زبیر بن بکار).
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۴۴۸-۴۴۹.
- ↑ عسکری، عبدالرضا، مقاله «فروة بن عمرو انصاری»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۶، ص۴۸۷-۴۸۸.