وکیع بن جراح رؤاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
وکیع بن جراح بن ملیح رؤاسی کوفی | [[ابوسفیان وکیع بن جراح بن ملیح بن عدی بن فرس رؤاسی کوفی]] [[اهل کوفه]]<ref>الثقات ۷/۵۶۲.</ref> و از [[طایفه]] [[عامر بن صعصعه]] بود.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۳.</ref> در اصل و نسبش [[اختلاف]] است: برخی اصل او را از [[نیشابور]] و گروهی از «سُغد»،<ref> تاریخ بغداد ۱۳/۵۱۲.</ref> ناحیه‌ای خوش آب و هوا بین [[سمرقند]] و بخارا<ref> معجم البلدان ۳/۲۲۲.</ref> گفته‌اند. [[تاریخ]] ولادتش به اختلاف بین سال‌های ۱۲۷ تا ۱۲۹هـ نقل شده است.<ref>تهذیب الکمال ۳۰/۴۸۳.</ref> پدرش جراح [[ریاست]] [[بیت المال]] [[مهدی عباسی]] را به عهده داشت.<ref>الثقات ۷/۵۶۲.</ref> | ||
ابن | وی [[امام]] اهل کوفه بود و از کسانی چون [[اسماعیل بن خالد]]، [[هشام بن عروه]]، [[سلیمان بن اعمش]]، [[ابن جریج]]، [[اوزاعی]] و [[سفیان ثوری]] [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده است.<ref>الانساب ۳/۹۷.</ref> [[راویان]] و [[محدثان]] برجسته‌ای نیز از ایشان روایت کرده‌اند که از آن میان افرادی همچون [[عبدالله بن مبارک]]، [[یحیی بن آدم]]، [[قتیبة بن سعید]] و [[احمد بن حنبل]] را می‌‌توان نام برد.<ref>الانساب ۳/۹۷.</ref> | ||
وی در سال ۱۴۵هـ به [[بصره]] رفت<ref>التاریخ الکبیر ۸/۱۷۹.</ref> و بارها نیز به [[بغداد]] [[سفر]] کرد که در یکی از این دفعات، [[هارون]] خواست وی را به [[قضاوت]] [[منصوب]] کند که نپذیرفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۳/۴۶۷.</ref> وکیع کثیرالحدیث، [[ثقه]]،<ref>الطبقات الکبری ۶/۳۹۴.</ref> [[اهل]] فضل و از [[حافظان]] [[استوار]] بود.<ref>مشاهیر علماء الامصار ۲۷۲.</ref> گفته‌اند که وی هرگز کتابی به دست نمی‌گرفت، بلکه کتاب‌هایش را از [[حفظ]] می‌‌خواند.<ref>تاریخ بغداد ۱۳/۴۷۵.</ref> او فردی [[عابد]] و صائم بود و گویند که هر شب [[قرآن]] را ختم می‌‌کرد.<ref>الانساب ۳/۹۷.</ref> | |||
از او روایاتی درباره [[فضایل امام علی]]{{ع}} نقل شده که برخی از آنها می‌‌تواند از [[اعتقاد به امامت]] و [[تشیع]] وی خبر دهد از جمله آنها [[حدیث نبوی]] {{متن حدیث| مَنْ فَضَّلَ أَحَداً مِنْ أَصْحَابِي عَلَى عَلِيٍّ فَقَدْ كَفَرَ}} می‌‌باشد.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث ۸/۱۰۴ و۱۰۵.</ref> وی به هنگام بازگشت از [[حج]] در مکانی به نام فید،<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۴۵۵ الطبقات الکبری ۶/۳۹۴.</ref> از روستاهای میان راه [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>معجم البلدان ۴/۲۸۲.</ref> درگذشت. [[سال]] وفاتش به [[اختلاف]] از ۱۹۶ تا ۱۹۸هـ نقل شده است.<ref>تذکرة الحفاظ ۱/۳۰۹ تهذیب الکمال ۳۰/۴۸۴.</ref> وکیع دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که عبارت انداز: «کتاب السنن»<ref>الاعلام ۸/۱۱۷.</ref> «المعرفة و التاریخ»<ref>معجم المؤلفین ۱۳/۱۶۶.</ref> «کتاب فی اختلاف العدد»<ref>الفهرست (الندیم) ۴۰.</ref> [[تفسیر]] القرآن و «کتاب الزهد»<ref>هدیة العارفین ۲/۵۰۰.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۱۱.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده: | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳
مقدمه
ابوسفیان وکیع بن جراح بن ملیح بن عدی بن فرس رؤاسی کوفی اهل کوفه[۱] و از طایفه عامر بن صعصعه بود.[۲] در اصل و نسبش اختلاف است: برخی اصل او را از نیشابور و گروهی از «سُغد»،[۳] ناحیه‌ای خوش آب و هوا بین سمرقند و بخارا[۴] گفته‌اند. تاریخ ولادتش به اختلاف بین سال‌های ۱۲۷ تا ۱۲۹هـ نقل شده است.[۵] پدرش جراح ریاست بیت المال مهدی عباسی را به عهده داشت.[۶]
وی امام اهل کوفه بود و از کسانی چون اسماعیل بن خالد، هشام بن عروه، سلیمان بن اعمش، ابن جریج، اوزاعی و سفیان ثوری حدیث شنیده و روایت کرده است.[۷] راویان و محدثان برجسته‌ای نیز از ایشان روایت کرده‌اند که از آن میان افرادی همچون عبدالله بن مبارک، یحیی بن آدم، قتیبة بن سعید و احمد بن حنبل را می‌‌توان نام برد.[۸]
وی در سال ۱۴۵هـ به بصره رفت[۹] و بارها نیز به بغداد سفر کرد که در یکی از این دفعات، هارون خواست وی را به قضاوت منصوب کند که نپذیرفت.[۱۰] وکیع کثیرالحدیث، ثقه،[۱۱] اهل فضل و از حافظان استوار بود.[۱۲] گفته‌اند که وی هرگز کتابی به دست نمی‌گرفت، بلکه کتاب‌هایش را از حفظ می‌‌خواند.[۱۳] او فردی عابد و صائم بود و گویند که هر شب قرآن را ختم می‌‌کرد.[۱۴]
از او روایاتی درباره فضایل امام علی(ع) نقل شده که برخی از آنها می‌‌تواند از اعتقاد به امامت و تشیع وی خبر دهد از جمله آنها حدیث نبوی « مَنْ فَضَّلَ أَحَداً مِنْ أَصْحَابِي عَلَى عَلِيٍّ فَقَدْ كَفَرَ» می‌‌باشد.[۱۵] وی به هنگام بازگشت از حج در مکانی به نام فید،[۱۶] از روستاهای میان راه مکه و مدینه[۱۷] درگذشت. سال وفاتش به اختلاف از ۱۹۶ تا ۱۹۸هـ نقل شده است.[۱۸] وکیع دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که عبارت انداز: «کتاب السنن»[۱۹] «المعرفة و التاریخ»[۲۰] «کتاب فی اختلاف العدد»[۲۱] تفسیر القرآن و «کتاب الزهد»[۲۲].[۲۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الثقات ۷/۵۶۲.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۳/۵۱۲.
- ↑ معجم البلدان ۳/۲۲۲.
- ↑ تهذیب الکمال ۳۰/۴۸۳.
- ↑ الثقات ۷/۵۶۲.
- ↑ الانساب ۳/۹۷.
- ↑ الانساب ۳/۹۷.
- ↑ التاریخ الکبیر ۸/۱۷۹.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۳/۴۶۷.
- ↑ الطبقات الکبری ۶/۳۹۴.
- ↑ مشاهیر علماء الامصار ۲۷۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۱۳/۴۷۵.
- ↑ الانساب ۳/۹۷.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث ۸/۱۰۴ و۱۰۵.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۴۵۵ الطبقات الکبری ۶/۳۹۴.
- ↑ معجم البلدان ۴/۲۸۲.
- ↑ تذکرة الحفاظ ۱/۳۰۹ تهذیب الکمال ۳۰/۴۸۴.
- ↑ الاعلام ۸/۱۱۷.
- ↑ معجم المؤلفین ۱۳/۱۶۶.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۴۰.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۰۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۱۱.