الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۵

امام حسن مجتبی علیه‌السلام

امام حسن (ع) پیشوای دوم مسلمانان، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجری قمری در مدینه متولد شد. پدر ایشان علی بن ابی طالب (ع) و مادرشان حضرت زهرا (س) است. کنیه حضرت، ابومحمد و القاب فراوانی همانند تقی، زکی و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند. امام حسن(ع) بردبار و متین بود. در گشایش مشکلات دیگران پیشگام بود. با بی‌ادبان به خود، بسیار مناسب رفتار می‌کرد، به گونه‌ای که مایه شرمندگی آنان می‌شد. سه بار برای خدا نیمی از دارایی خود را به فقیران بخشید. پیاده بسیار به حج می‌رفت.

امام حسن(ع) هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از دنیا رفت. در دوران خلافت ابوبکر و عمر از امام حسن(ع) در چندین موضوع یاد شده است. ایشان هنگام به خلافت رسیدن عثمان ، نزدیک ۲۰ سال داشت و مواضع سیاسی حضرت با پدرشان در این ایام همسو بود. هنگامی که شورش ضد عثمان اوج گرفت، امام حسن(ع) واسطه میان پدر و عثمان در پیام رسانی بود. امام(ع) در دوران خلافت علی(ع) در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را همراهی کرد و در هر سه جنگ جمل، صفین و نهروان شرکت کرد. پس از شهادت پدر، امام حسن(ع) بر جنازه ایشان نماز خواند.

ایشان هنگام پذیرش خلافت ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان امام علی(ع) با وی بیعت کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است. زمانی که معاویه به سوی عراق حرکت کرد، امام حسن(ع) پس از آگاهی از این خبر، مردم را به جهاد و مقاومت فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه گردهم آیند؛ اما مردم واکنش مناسبی نشان ندادند. مجموع لشکریان امام حسن(ع) را ۲۰۰۰۰ تن یاد کرده‌اند که به فرماندهی عبیدالله بن عباس برای مقابله با سپاه معاویه و جلوگیری از پیشروی وی به مَسکِن اعزام شدند. سپاه معاویه را ۶۰۰۰۰ نفر تخمین زده‌اند. معاویه توانست با وعده‌هایی، شماری از اصحاب امام حسن(ع) از جمله عبیدالله بن عباس را به سوی خود بکشاند. ایشان بنا به مصالح اسلام و شرایط پیش‌آمده با معاویه صلح کرد.

پس از صلح، امام با مشایعت معاویه از کوفه به مدینه بازگشت و در آنجا بزرگ و سرپرست بنی‌هاشم بود و در امور با وی مشورت می‌شد.

مدت زمانی که از صلح امام حسن(ع) گذشت، معاویه دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی قتل امام برآمد و سر انجام جعده ـ همسر امام ـ دختر اشعث را فریب داد و به قتل امام حسن برانگیخت. جعده به امام زهر خورانید و امام(ع) روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون شدند.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle">'''[[حضرت خدیجه|حضرت خدیجه]]'''</div>
+<div class="boxTitle">'''[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی علیه‌السلام]]'''</div>
-[[پرونده: IM010131.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= حضرت خدیجه]]
+[[پرونده: IM010146.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= امام حسن مجتبی علیه‌السلام]]
-[[خدیجه بنت خویلد]]، [[همسر رسول خدا]]{{صل}}، [[ام المؤمنین]] و یکی از چهار [[زن]] باعظمت دنیاست. بنابر روایتی پانزده سال پیش از [[عام الفیل]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد. او اولین زنی است که به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} گروید و [[اسلام]] آورد و وی اولین [[همسر پیامبر]] [[خدا]]{{صل}} و با فضیلت‌ترین آنهاست. به خاطر [[عفت]] و کمالِ فراوان او در [[دوران جاهلیت]] به او [[طاهره]] می‌گفتند.
+[[امام حسن]] {{ع}} پیشوای دوم [[مسلمانان]]، در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر ایشان [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} است. کنیه حضرت، ابومحمد و [[القاب]] فراوانی همانند تقی، زکی و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند. [[امام حسن]]{{ع}} بردبار و [[متین]] بود. در [[گشایش]] [[مشکلات]] دیگران پیشگام بود. با بی‌ادبان به خود، بسیار مناسب [[رفتار]] می‌کرد، به گونه‌ای که مایه [[شرمندگی]] آنان می‌شد. سه بار برای [[خدا]] نیمی از [[دارایی]] خود را به [[فقیران]] بخشید. پیاده بسیار به [[حج]] می‌رفت.
-[[خدیجه]]{{س}} از [[زنان]] نامور و ثروتمند [[حجاز]] و زنی [[عاقل]]، دانا و [[شریف]] بود و مردان با [[ثروت]] او [[تجارت]] می‌‎کردند. [[خدیجه]]{{س}} زمانی که [[راستگویی]] و [[امانتداری]] [[رسول خدا]]{{صل}} را شنید از ایشان درخواست کرد تا برای [[تجارت]] به [[شام]] سفر کند و ایشان هم قبول کردند. در این سفر تجاری [[میسره]]، [[غلام]] [[خدیجه]]{{س}} همراه ایشان بود که پس از بازگشت از سفر برای [[خدیجه]]{{س}} اتفاقات پیش آمده را گزارش داد و او هم برای [[پیامبر]]{{صل}} پیغام فرستاد و برای [[ازدواج]] با ایشان ابراز آمادگی کرد، [[پیامبر]]{{صل}} نیز موضوع را با عمو‎‎های خود مطرح کرد و سپس به [[اتفاق]] [[ابوطالب]] و چند تن از عمو‎‎های خود نزد [[ورقة بن نوفل]]، پسر عموی [[خدیجه]]{{س}} رفتند و ایشان را از او خواستگاری کردند.
+[[امام حسن]]{{ع}} هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از [[دنیا]] رفت. در دوران [[خلافت ابوبکر]] و [[عمر]] از [[امام حسن]]{{ع}} در چندین موضوع یاد شده است. ایشان هنگام به [[خلافت]] رسیدن [[عثمان]] ، نزدیک ۲۰ سال داشت و مواضع [[سیاسی]] حضرت با پدرشان در این ایام همسو بود. هنگامی که [[شورش]] ضد [[عثمان]] اوج گرفت، [[امام حسن]]{{ع}} واسطه میان پدر و [[عثمان]] در پیام رسانی بود. [[امام]]{{ع}} در دوران [[خلافت علی]]{{ع}} در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را [[همراهی]] کرد و در هر سه جنگ [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت کرد. پس از [[شهادت]] پدر، امام حسن{{ع}} بر جنازه ایشان [[نماز]] خواند.
-در اینکه حضرت خدیجه اولین زنی است که به [[پیامبر]]{{صل}} [[ایمان]] آورده، [[تردید]] و اختلافی نیست، اما درباره اینکه آیا او اولین شخصی است که به پیامبر{{صل}} ایمان آورده؛ یعنی قبل از [[امیرمؤمنان]] ایمان آورده باشد یا پس از ایشان، [[اختلاف]] است. اسلام آوردن حضرت خدیجه قبل از دیگر زنان مهم است که [[امام حسین]]{{ع}} در سخنرانی خود در [[کارزار]] [[کربلا]]، آن هم دقایقی قبل از [[شهادت]]، با افتخار خود را به حضرت خدیجه منتسب کرده و اول [[مسلمان]] بودن وی را بیان می‌کند.
+ایشان هنگام [[پذیرش]] [[خلافت]] ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان [[امام علی]]{{ع}} با وی [[بیعت]] کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است. زمانی که [[معاویه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد، [[امام حسن]]{{ع}} پس از [[آگاهی]] از این خبر، [[مردم]] را به [[جهاد]] و [[مقاومت]] فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه گردهم آیند؛ اما [[مردم]] واکنش مناسبی نشان ندادند. مجموع [[لشکریان]] [[امام حسن]]{{ع}} را ۲۰۰۰۰ تن یاد کرده‌اند که به [[فرماندهی]] [[عبیدالله بن عباس]] برای مقابله با [[سپاه معاویه]] و جلوگیری از پیشروی وی به مَسکِن اعزام شدند. [[سپاه معاویه]] را ۶۰۰۰۰ نفر تخمین زده‌اند. [[معاویه]] توانست با وعده‌هایی، شماری از [[اصحاب امام حسن]]{{ع}} از جمله [[عبیدالله بن عباس]] را به سوی خود بکشاند. ایشان بنا به [[مصالح اسلام]] و شرایط پیش‌آمده با [[معاویه]] [[صلح]] کرد.
-برخی از اوصافی که برای حضرت خدیجه{{س}} بیان شده عبارت است از: اولین [[زن]] [[مسلمان]] و اولین [[زن]] [[نمازگزار]]؛ همدلی و حمایت عملی از امر [[رسالت]]؛ حمایت‎های [[اقتصادی]] در امر [[رسالت]]؛ راوی حدیث از [[رسول خدا]]{{صل}}.
+پس از [[صلح]]، [[امام]] با مشایعت [[معاویه]] از [[کوفه]] به [[مدینه]] بازگشت و در آنجا بزرگ و [[سرپرست]] [[بنی‌هاشم]] بود و در امور با وی [[مشورت]] می‌شد.
-[[خدیجه]]{{س}} زمان کوتاهی پس از محاصرۀ [[اقتصادی]] در سال دهم بعثت در سن ۶۵ سالگی درگذشت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} او را با دستان خویش [[غسل]] داد و در [[قبر]] نهاد. [[مصیبت]] [[مرگ]] [[خدیجه]]{{س}}، اندک زمانی پس از رحلت [[ابوطالب]]، عموی گرامی پیامبر، سنگینی از [[حزن]] و [[اندوه]] را بر سینۀ [[پیامبر]] فرو آورد از این‎رو آن سال را [[عام الحزن]] نام نهادند.
-[[رسول خدا]]{{صل}} مظهر [[صبر]] و [[استقامت]] بود، اما [[غم]] از دست دادن خدیجه{{س}} بر ایشان گران آمد. نقل شده است که پیامبر{{صل}} در آخرین ساعات [[زندگی]] خدیجه{{س}}، با اندوه نزد او رفت و در حالی که با چشمان اشک‌بار به او می‌نگریست، فرمود: «آنچه می‌بینم برایم ناگوار است».
+مدت زمانی که از [[صلح امام حسن]]{{ع}} گذشت، [[معاویه]] دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی [[قتل]] امام برآمد و سر انجام جعده ـ همسر امام ـ دختر اشعث را [[فریب]] داد و به قتل امام حسن برانگیخت. جعده به امام [[زهر]] خورانید و امام{{ع}} روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به [[شهادت]] رسید و در [[قبرستان بقیع]] مدفون شدند.
-<div class="readmoreButton">[[ حضرت خدیجه|'''ادامه''']]</div>
+<div class="readmoreButton">[[ امام حسن مجتبی علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>