روضه‌خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سوگواری امام حسین}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط =  
خط ۷: خط ۵:
| پرسش مرتبط  = روضه‌خوانی (پرسش)
| پرسش مرتبط  = روضه‌خوانی (پرسش)
}}
}}
{{سوگواری امام حسین}}
==مقدمه==
==مقدمه==
'''رَوضه''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از [[مصیبت‌های امام حسین]]{{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و [[گریاندن]] در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و [[مظلومیّت سیدالشهدا]]{{ع}} [[گریه]] کنیم و [[مجالس عزا]] برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای [[پسندیده]] است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و [[مرثیه]] می‌خواند «[[روضه‌خوان]]» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «[[روضة الشهدا]]» تألیف [[ملا حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع [[مرثیه‌خوانی]] را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
'''رَوضه''' یا '''روضه‌خوانی''' یاد کردن از [[مصیبت‌های امام حسین]]{{ع}} و [[اهل بیت]] و [[گریستن]] و [[گریاندن]] در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. [[امامان]] ما توصیه کرده‌اند که به یاد [[شهادت]] و [[مظلومیّت سیدالشهدا]]{{ع}} [[گریه]] کنیم و [[مجالس عزا]] برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. [[عزاداری]] بر [[اهل بیت پیامبر]] از کارهای [[پسندیده]] است و [[ثواب]] بسیار دارد. به کسی که [[نوحه]] و [[مرثیه]] می‌خواند «[[روضه‌خوان]]» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و [[حادثه کربلا]] را از روی کتابی به نام «[[روضة الشهدا]]» تألیف [[ملا حسین کاشفی]] می‌خواندند، هر نوع [[مرثیه‌خوانی]] را روضه‌خوانی و به مجالس [[سوگواری]]، «روضه» گفته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
خط ۲۷: خط ۲۶:


[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:روضه‌خوانی]]
[[رده:محرم]]

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۶

مقدمه

رَوضه یا روضه‌خوانی یاد کردن از مصیبت‌های امام حسینS و اهل بیت و گریستن و گریاندن در عزای آنان را «روضه» و روضه‌خوانی گویند. امامان ما توصیه کرده‌اند که به یاد شهادت و مظلومیّت سیدالشهداS گریه کنیم و مجالس عزا برپا کنیم تا یاد آنان زنده بماند. عزاداری بر اهل بیت پیامبر از کارهای پسندیده است و ثواب بسیار دارد. به کسی که نوحه و مرثیه می‌خواند «روضه‌خوان» گویند. اصل معنای روضه، باغ و بوستان است و چون در قدیم، مصیبت‌های امام حسین و حادثه کربلا را از روی کتابی به نام «روضة الشهدا» تألیف ملا حسین کاشفی می‌خواندند، هر نوع مرثیه‌خوانی را روضه‌خوانی و به مجالس سوگواری، «روضه» گفته‌اند[۱].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس