زمینه‌سازی ظهور (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| تاریخ نشر = تابستان ۱۳۸۸ | | تاریخ نشر = تابستان ۱۳۸۸ | ||
| شماره = ۱۰ | | شماره = ۱۰ | ||
| | | تعداد صفحات = ۱۴ | ||
| شماره صفحات = از صفحه ۱۹ تا ۳۲ مجله | | شماره صفحات = از صفحه ۱۹ تا ۳۲ مجله | ||
| ناشر الکترونیک = [[پایگاه مجلات تخصصی نور]] | | ناشر الکترونیک = [[پایگاه مجلات تخصصی نور]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۹
| زمینه‌سازی ظهور | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | سید مسعود پورسیدآقایی |
| موضوع | زمینه‌سازی ظهور، مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۸ |
| شماره | ۱۰ |
| تعداد صفحات | ۱۴ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۹ تا ۳۲ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
زمینه‌سازی ظهور عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی وظایف دولت اسلامی در پرتو فرهنگ انتظار می‌پردازد. این مقاله ۱۴ صفحه‌ای به قلم سید مسعود پورسیدآقایی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۱۰، تابستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسد: «تاکنون آثار بسیاری در زمینه وظیفه منتظران در دوران غیبت کبرا و بایسته‌های فرهنگ انتظار، منتشر شده است که بیشتر ناظر به تکالیف فردی و اخلاقی است، ولی درباره وظایف دولت اسلامی در پرتو فرهنگ انتظار، کمتر اثری دیده شده است. شاید در برخی اذهان چنین تصور شود که عهد غیبت، با عهد ظهور مهدی موعود(ع) تفاوت ماهوی دارد. از این رو، لازم است نخست اشکال‌‌هایی را که درباره اقتدا به سیره مهدوی وجود دارد بررسی کنیم. در اینجا پاسخ به چند پرسش ضروری است:
- آیا بیان قرآن و روایات درباره وقوع چنین سیره‌ای در آینده، تنها نشان‌دهنده غایت نهایی سیر تاریخ بشری و برای امیدوارکردن او به ظهور تمدن اصیل و گسترده اسلامی است، یا افزون بر این، برای ما که بدان افق نرسیده‌ایم نیز پیامی عملی دارد؟
- آیا برنامه‌های عملی آن حضرت، که در روایات ما پیش‌گویی شده است، مربوط به تدابیر حکومتی آن زمان است، یا بیان‌گر اجرای احکام ثابت اسلام؟
- در برخی روایات، وظیفه منتظران، عزلت و خانه‌نشینی و پرهیز از ورود به جریان‌های سیاسی و اجتماعی بیان شده است. در روایاتی دیگر، آن حضرت از آوردن دینی جدید سخن گفته است. آیا همه این نصوص، بیان‌گر جایز ندانستن اقتدا به سیره مهدوی نیست؟
- آیا می‌توان به روایاتی که سیره آن حضرت در آینده را بیان می‌کند، اعتماد کرد؟ چه‌بسا این روایات، سیره قطعی حضرت را نشان ندهد و بر اساس رفتار مردم در زمان ظهور، بدا حاصل شود و در نتیجه، اقتدا به سیره پیش‌گویی شده آن حضرت ممکن نباشد.
- سیره معصوم، در صورتی قابل تأسی است که بیان‌گر ویژگی‌هایی برای شخص معصوم نباشد؛ چه‌بسا روایات عصر ظهور مبین خصائص المهدی در سیره حکومتی‌اش باشد. در این صورت، نمی‌توان از رفتار آن حضرت الگو گرفت؛
- بنابراین، باید نخست این ویژگی‌ها را شناسایی کرد و در غیر آن، از تأسی به سیره حضرت سخن گفت. پاسخ اصولی به این پرسش‌ها، اشکال‌های مبنایی در اقتدا به سیره مهدوی را برطرف می‌کند. با مراجعه به نصوص موجود، این شاخصه‌ها در سیره آن حضرت دیده می‌شود: احیای کتاب و سنت، مبارزه با بدعت‌ها، عدالت‌گستری، تأمین رفاه، نشر علوم و آگاهی‌بخشی، به‌کارگیری صالحان، عزت‌بخشی به مؤمنان، مبارزه ریشه‌ای با فاسدان، جهانی‌سازی تمدن اسلامی و تحقق امت واحد اسلامی»
فهرست مقاله
- چکیده
- مقدمه
- مفهوم زمینه‌سازی ظهور
- زمینه‌های ظهور
- سند توقیع
- دلالت توقیع
دربارهٔ پدیدآورندگان
حجت الاسلام و المسلمین سید مسعود پورسید آقائی (متولد ۱۳۳۸ ش مشهد)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: میرزا جواد تبریزی، عبدالله جوادی آملی، سید محمد روحانی، محمد مؤمن و علی صفائی حائری پیگیری کرد. عضو شورای واحد پژوهش و نگارش فیلم نامه در مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، مرکز تخصصی مهدویت مدیر، رئیس پژوهشکده مهدویت، مدرس دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه صنعتی شریف، بنیاد حضرت مهدی، مدرسه مرعشیه، حوزه علمیه از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزه و دانشگاه تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «بازکاوی حقوق امام مهدی»، «زمینه‌سازی ظهور»، «ظهور صغرا و بایسته‌ها»، «میر مهر»، «خطبه‌های فاطمه»، «پیدای پنهان»، «تاریخ عصر غیبت»، «عذر تقصیر به پیشگاه امام عصر»، «درسنامه تاریخ عصر غیبت»، «میر مهر»، «با جاری کوثر»، «عاشورا و انتظار»، «پیام امید به منتظران»، «با جاری انتظار»، «نفس زکیه» و «چشمه در بستر تحلیلی از زمان شناسی حضرت زهرا» برخی از این آثار است.[۲]