توکل در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
امام حسین{{ع}} در آغاز حرکت خویش از [[مدینه]] تنها با [[توکل بر خدا]] این راه را برگزید و در تمام مسیر تنها تکیه‌گاهش خدا بود، حتی توکلش بر [[یاران]] همراه هم نبود. از این رو از آنان خواست که هر کس می‌خواهد برگردد و همین [[توکل]] باعث شد هیچ پیشامدی نتواند در [[عزم]] او خلل وارد کند. | امام حسین {{ع}} در آغاز حرکت خویش از [[مدینه]] تنها با [[توکل بر خدا]] این راه را برگزید و در تمام مسیر تنها تکیه‌گاهش خدا بود، حتی توکلش بر [[یاران]] همراه هم نبود. از این رو از آنان خواست که هر کس می‌خواهد برگردد و همین [[توکل]] باعث شد هیچ پیشامدی نتواند در [[عزم]] او خلل وارد کند. | ||
در وصیتی که به برادرش [[محمد بن حنفیه]] در آغاز حرکتش از [[مدینه]] داشت، ضمن بیان [[انگیزه]] و [[هدف]] خویش از [[قیام]] در پایان فرمود: {{متن قرآن|مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ}}<ref>«و توفیق من جز با خداوند نیست، بر او توکل دارم و به سوی او باز می‌گردم» سوره هود، آیه ۸۸.</ref><ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹-۳۳۰.</ref> و یا در خطبه‌هایی که در [[روز عاشورا]] ایراد نمود، جمله {{متن قرآن|إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ}}<ref>«من به خداوند -پروردگار خویش و پروردگار شما- توکل کرده‌ام» سوره هود، آیه ۵۶.</ref><ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۹.</ref> را بیان کرد که بیانگر همین [[روحیه]] است.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۵.</ref> | در وصیتی که به برادرش [[محمد بن حنفیه]] در آغاز حرکتش از [[مدینه]] داشت، ضمن بیان [[انگیزه]] و [[هدف]] خویش از [[قیام]] در پایان فرمود: {{متن قرآن|مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ}}<ref>«و توفیق من جز با خداوند نیست، بر او توکل دارم و به سوی او باز می‌گردم» سوره هود، آیه ۸۸.</ref><ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹-۳۳۰.</ref> و یا در خطبه‌هایی که در [[روز عاشورا]] ایراد نمود، جمله {{متن قرآن|إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ}}<ref>«من به خداوند -پروردگار خویش و پروردگار شما- توکل کرده‌ام» سوره هود، آیه ۵۶.</ref><ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۹.</ref> را بیان کرد که بیانگر همین [[روحیه]] است.<ref>[[سید مجتبی غیوری|غیوری، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۶۵.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث توکل است. توکل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: توکل در قرآن - توکل در حدیث - توکل در نهج البلاغه - توکل در کلام اسلامی - توکل در اخلاق اسلامی - توکل در معارف و سیره حسینی - توکل در معارف و سیره نبوی - توکل در معارف دعا و زیارات - توکل در معارف و سیره سجادی - توکل در سیره معصوم - پرسش مرتبط نداردمقدمه
امام حسین (ع) در آغاز حرکت خویش از مدینه تنها با توکل بر خدا این راه را برگزید و در تمام مسیر تنها تکیه‌گاهش خدا بود، حتی توکلش بر یاران همراه هم نبود. از این رو از آنان خواست که هر کس می‌خواهد برگردد و همین توکل باعث شد هیچ پیشامدی نتواند در عزم او خلل وارد کند. در وصیتی که به برادرش محمد بن حنفیه در آغاز حرکتش از مدینه داشت، ضمن بیان انگیزه و هدف خویش از قیام در پایان فرمود: ﴿مَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ﴾[۱][۲] و یا در خطبه‌هایی که در روز عاشورا ایراد نمود، جمله ﴿إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمْ﴾[۳][۴] را بیان کرد که بیانگر همین روحیه است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «و توفیق من جز با خداوند نیست، بر او توکل دارم و به سوی او باز می‌گردم» سوره هود، آیه ۸۸.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹-۳۳۰.
- ↑ «من به خداوند -پروردگار خویش و پروردگار شما- توکل کرده‌ام» سوره هود، آیه ۵۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۴، ص۹.
- ↑ غیوری، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۶۵.