توکل در سیره معصوم
مقدمه
یکی از اصول زیربنایی در سیره رفتاری و سیاسی پیشوایان معصوم در برابر حاکمان ستمگر، توکل ایشان بر خدای متعال است. ایشان با استعانت و توکل بر خدا، در برابر جائران میایستادند و پیوسته با شیوههای مختلف با آنان به مبارزه برمی خاستند. خاندان اهلبیت (ع) در پرتو توحید و اعتقاد خالص و استواری که به خدای متعال و قدرت مطلق او داشتند، هرگز در برابر طاغوتهای ستمگر قد خم نکردند و تسلیم هوسهای دنیوی آنان نشدند. با تأمل در سیره ائمه اطهار (ع)، جایگاه این اصل به خوبی نمایان خواهد شد.[۱]