عبید بن عبد کندی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبید بن عبد کندی در تاریخ اسلامی]] - [[عبید بن عبد کندی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = عبید بن عبد کندی | مداخل مرتبط = [[عبید بن عبد کندی در تاریخ اسلامی]] - [[عبید بن عبد کندی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = عبید بن عبد کندی
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه
| نام کامل = عبید بن عبد کندی
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = [[ابو عبدالله جَدلی]]   
| لقب = 
| اهل = 
| از قبیله = [[کنده]] 
| از تیره =
| پدر = 
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر =
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد =   
| محل زندگی = 
| تاریخ درگذشت =   
| محل درگذشت =
| تاریخ شهادت = 
| محل شهادت =
| طول عمر = 
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = {{فهرست جعبه افقی| [[پیامبر خاتم]] | [[امام علی]] }}
| از طبقه =
| در جنگ = [[قیام مختار]]
| نقش‌ها = 
| فعالیت‌ها = 
| علت شهرت = 
| علت درگذشت =
| علت شهادت = 
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او =   
| آخرین راوی از او =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>.
نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>.
* [[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} یاد کرده است<ref>ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>.
[[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} یاد کرده است<ref>ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>.
* [[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود.
[[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود.
* در [[تقرب]] [[ابو عبدالله]] به [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} همین بس که [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند: "روزی [[أبو عبدالله جدلی]] بر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} وارد شد، [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو عبدالله]]، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.</ref> خبر ندهم؟ [[ابو عبدالله]] گفت: چرا خبر دهید ای [[امیرمؤمنان]]، فدایت شوم. [[حضرت]] فرمود: [[حسنه]] در این [[آیه]] [[شناخت]] [[ولایت اهل بیت]] و [[حب]] و [[دوستی]] ما [[اهل بیت]] است. و مراد از [[سیئه]]، [[انکار]] [[ولایت]] و [[دشمنی]] و [[بغض]] ما [[اهل بیت]] است"<ref>سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۵۸.</ref>
 
در [[تقرب]] [[ابو عبدالله]] به [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} همین بس که [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند: "روزی [[أبو عبدالله جدلی]] بر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} وارد شد، [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو عبدالله]]، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.</ref> خبر ندهم؟ [[ابو عبدالله]] گفت: چرا خبر دهید ای [[امیرمؤمنان]]، فدایت شوم. [[حضرت]] فرمود: [[حسنه]] در این [[آیه]] [[شناخت]] [[ولایت اهل بیت]] و [[حب]] و [[دوستی]] ما [[اهل بیت]] است. و مراد از [[سیئه]]، [[انکار]] [[ولایت]] و [[دشمنی]] و [[بغض]] ما [[اهل بیت]] است"<ref>سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۵۸.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[کنده]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۷: خط ۷۱:
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:قبیله کنده]]

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۳

عبید بن عبد کندی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملعبید بن عبد کندی
جنسیتمرد
کنیهابو عبدالله جَدلی
از قبیلهکنده
از اصحاب
حضور در جنگقیام مختار

مقدمه

نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالله جَدلی[۱] از خواص یاران و اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود[۲]. شیخ مفید نیز او را از بزرگان و مقربّان اصحاب حضرت علی (ع)، و از تابعین اصحاب پیامبر (ص) یاد کرده است[۳]. ابوعبدالله، همواره وفاداری خود نسبت به خاندان پیامبر (ص) و خصوصاً امیرالمؤمنین (ع) را به ظهور رسانده و هیچ گاه در مقام دفاع از آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات عاشورا قیام کرد و در سرکوبی ستمکاران صحنه کربلا با مختار ثقفی همکاری نمود.

در تقرب ابو عبدالله به امیرالمؤمنین (ع) همین بس که امام باقر (ع) نقل می‌کند: "روزی أبو عبدالله جدلی بر امیرالمؤمنین (ع) وارد شد، حضرت فرمود: ای ابو عبدالله، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ[۴] خبر ندهم؟ ابو عبدالله گفت: چرا خبر دهید ای امیرمؤمنان، فدایت شوم. حضرت فرمود: حسنه در این آیه شناخت ولایت اهل بیت و حب و دوستی ما اهل بیت است. و مراد از سیئه، انکار ولایت و دشمنی و بغض ما اهل بیت است"[۵].[۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.
  2. رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.
  3. ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.
  4. «آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.
  5. سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۵۸.