قرظة بن کعب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شیعیان امیرالمؤمنین' به 'شیعیان امیرالمؤمنین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل = قرظة بن کعب انصاری | مداخل مرتبط = [[قرظة بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = قرظة بن کعب انصاری | | نام = قرظة بن کعب انصاری | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث صحابه است. قرظة بن کعب انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: قرظة بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| قرظة بن کعب انصاری | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | قرظة بن کعب بن ثعلبة بن عمرو بن کعب انصاری خزرجی |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | اباعمرو |
| از تیره | بنی حارث بن خزرج |
| مادر | جندبه بنت ثابت بن سنان |
| پسر | |
| خویشاوندان | عبدالله بن انیس (دایی) |
| محل زندگی | کوفه |
| درگذشت | ۵۱ هجری، کوفه |
| از اصحاب | |
| حضور در جنگ | |
آشنایی اجمالی
قرظه از اصحاب انصار رسول خدا (ص) بود و در غزوه اُحد و سایر جنگ‌های صدر اسلام، آن حضرت را یاری کرد، و پس از رحلت پیامبر (ص) و او از طرف خلیفه دوم عمر بن خطاب به عنوان فقیه و معلم فقه در کوفه ساکن شد[۱]. و پس از قتل عثمان، در زمرۀ شیعیان امیرالمؤمنین (ع) درآمد و در جنگ جمل و صفین و نهروان پرچمدار انصار در لشکر آن حضرت بود[۲].
وی مردی فاضل و مدبر بود که به سال ۲۳ هجری، ری را فتح کرد[۳]. امیرمؤمنان (ع) هنگامی که عازم جمل بود، او را برای حکومت کوفه برگزید، ولی در جنگ صفین وی را با خود برد و به جای او ابومسعود بدری را به حکومت کوفه برگزید.
بنا به قولی، قرظه در زمانِ خلافت امیرالمؤمنین (ع) در کوفه از دنیا رفت و حضرت جنازه او نماز خواند. و قولی بر آن است که او به سال ۵۱ هجری در زمان حکومت معاویه زمان امارت مغیره در کوفه از دنیا رفت[۴].
قرظه تنها یک پسر داشت به نام عمرو، و او هم از خواص یاران خاندان پیامبر (ص) شد و در کربلا در رکاب ابا عبدالله الحسین (ع) به سال ۶۱ هجری به شهادت رسید[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الاصابه، ج۵، ص۳۲۹.
- ↑ رجال طوسی، ص۵۵، ش۴ و در نام ابو ابی الجوشاء، ص۶۵، ش۴۰؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ ر. ک: الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ ر. ک: اسدالغابه، ج۴، ص۲۰۲؛ الاصابه، ج۵، ص۴۳۲.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۸ ص۴۴۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۱۴-۱۱۱۵.