حبیب بن ابی‌ثابت کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = حبیب بن ابی‌ثابت کوفی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} {{جعبه اطلاعات اصحاب | نام = حبیب بن ابی‌ثابت کوفی | مشهور به = | نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg | عرض تصویر = | توضیح تصو...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[حبیب]] [[فرزند]] [[ابی ثابت قیس بن دینار]] از [[بنی اسد بن خزیمه|قبیله بنی اسد]] [[کوفه]] بود او از [[راویان حدیث]] و مشاهیر [[علما]] و [[فقیهان]] [[کوفه]] و از [[تابعین]] و [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[امام سجاد]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} بود و به سال ۱۱۹ و به قولی ۱۲۲ [[هجری]] از [[دنیا]] رفته است<ref>رجال طوسی، ص۳۹ و ۸۷ و ۱۱۶ و ۱۷۲؛ اعیان الشیعه، ج۵۵۱؛ تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۵۳ و سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۰۳ و ۱۰۵.</ref>. | [[حبیب]] [[فرزند]] [[ابی ثابت قیس بن دینار]] از [[بنی اسد بن خزیمه|قبیله بنی اسد]] [[کوفه]] بود او از [[راویان حدیث]] و مشاهیر [[علما]] و [[فقیهان]] [[کوفه]] و از [[تابعین]] و [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[امام سجاد]] و [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} بود و به سال ۱۱۹ و به قولی ۱۲۲ [[هجری]] از [[دنیا]] رفته است<ref>رجال طوسی، ص۳۹ و ۸۷ و ۱۱۶ و ۱۷۲؛ اعیان الشیعه، ج۵۵۱؛ تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۵۳ و سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۰۳ و ۱۰۵.</ref>. | ||
[[ابوالفرج اصفهانی]] این [[روایت]] را از [[حبیب بن ثابت]] [[نقل]] می‌کند که گفت: [[معاویه]] پس از ورود به [[کوفه]] (بعد از [[صلح]] با [[امام حسن]] {{ع}}) وارد [[مسجد کوفه]] شد و برای [[مردم]] [[سخنرانی]] کرد، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} پای [[منبر]] بودند، [[معاویه]] - با کمال [[وقاحت]] - از [[حضرت علی]] {{ع}} به [[بدی]] نام برد! و سپس به [[امام حسن]] {{ع}} [[اهانت]] کرد! [[حضرت حسین]] {{ع}} برخاست که پاسخ [[معاویه]] را بدهد، [[حضرت حسن]] [[دست]] [[برادر]] را گرفت و او را نشاند و خود برخاست و خطاب به [[معاویه]] فرمود: | [[ابوالفرج اصفهانی]] این [[روایت]] را از [[حبیب بن ثابت]] [[نقل]] می‌کند که گفت: [[معاویه]] پس از ورود به [[کوفه]] (بعد از [[صلح]] با [[امام حسن]] {{ع}}) وارد [[مسجد کوفه]] شد و برای [[مردم]] [[سخنرانی]] کرد، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} پای [[منبر]] بودند، [[معاویه]] - با کمال [[وقاحت]] - از [[حضرت علی]] {{ع}} به [[بدی]] نام برد! و سپس به [[امام حسن]] {{ع}} [[اهانت]] کرد! [[حضرت حسین]] {{ع}} برخاست که پاسخ [[معاویه]] را بدهد، [[حضرت حسن]] [[دست]] [[برادر]] را گرفت و او را نشاند و خود برخاست و خطاب به [[معاویه]] فرمود: «ای کسی که [[نام علی]] را بردی، من حسن‌ام و پدرم [[علی]]، و تو معاویه‌ای و پدرت صخر است، [[مادر]] من [[فاطمه]] است و [[مادر]] تو [[هند]] (جگرخوار) است، [[پدر]] بزرگ من [[رسول]] خداست و [[پدر]] بزرگ تو [[حرب]] است، [[مادر]] بزرگ من [[خدیجه]] و [[مادر]] بزرگ تو قتیله است، [[خداوند]] هر یک از ما را که [[فرومایه]] و گمنام‌تر و در گذشته و حال بدتر و از لحاظ [[کفر]] و [[نفاق]] ریشه‌دارتر هستیم، [[لعنت]] کند»<ref>{{متن حدیث|أَيُّهَا الذَّاكِرُ عَلِيّاً أَنَا الْحَسَنُ وَ أَبِي عَلِيٌّ وَ أَنْتَ مُعَاوِيَةُ وَ أَبُوكَ صَخْرٌ وَ أُمِّي فَاطِمَةُ وَ أُمُّكَ هِنْدٌ وَ جَدِّي رَسُولُ اللَّهِ وَ جَدُّكَ حَرْبٌ وَ جَدَّتِي خَدِيجَةُ وَ جَدَّتُكَ قُتَيْلَةُ فَلَعَنَ اللَّهُ أَخْمَلَنَا ذِكْراً وَ أَلْأَمَنَا حَسَباً وَ شَرَّنَا قَدَماً وَ أَقْدَمَنَا كُفْراً وَ نِفَاقاً}}</ref>؛ | ||
گروه‌هایی از [[مردم]] که در [[مسجد]] جمع شده بودند، آمین گفتند<ref>مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.</ref>. | گروه‌هایی از [[مردم]] که در [[مسجد]] جمع شده بودند، آمین گفتند<ref>مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.</ref>. | ||
[[ابوالفرج اصفهانی]] در آخر داستان [[نقل]] می‌کند که [[فضل]] گفت: [[یحیی بن معین]]- وقتی این [[حدیث]] را شنید. گفت من هم آمین می‌گویم، و [[ابو عبید]] می‌گوید: من هم آمین می‌گویم و [[ابوالفرج اصفهانی]] خود گوید: من هم آمین می‌گویم. [[ابن ابی الحدید]] هم می‌گوید: من هم آمین می‌گویم<ref>مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.</ref>. آری، همه [[مؤمنین]] و مؤمنات و [[ملائکه]] [[آسمان‌ها]] هم بر [[لعنت]] بر [[معاویه]] و [[بنی امیه]] آمین می‌گویند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۵۶-۵۷.</ref> | [[ابوالفرج اصفهانی]] در آخر داستان [[نقل]] می‌کند که [[فضل]] گفت: [[یحیی بن معین]]- وقتی این [[حدیث]] را شنید. گفت من هم آمین می‌گویم، و [[ابو عبید]] می‌گوید: من هم آمین می‌گویم و [[ابوالفرج اصفهانی]] خود گوید: من هم آمین می‌گویم. [[ابن ابی الحدید]] هم می‌گوید: من هم آمین می‌گویم<ref>مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.</ref>. آری، همه [[مؤمنین]] و مؤمنات و [[ملائکه]] [[آسمان‌ها]] هم بر [[لعنت]] بر [[معاویه]] و [[بنی امیه]] آمین می‌گویند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۳۵۶-۵۷.</ref> | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اصحاب امام سجاد]] | |||
[[رده:اصحاب امام باقر]] | |||
[[رده:اصحاب امام صادق]] | |||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنی اسد]] | [[رده:بنی اسد]] | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۹
| حبیب بن ابی‌ثابت کوفی | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | حبیب بن ابی‌ثابت کوفی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | بنی اسد |
| پدر | ابی ثابت قیس بن دینار |
| محل زندگی | کوفه |
| درگذشت | ۱۲۲ هجری |
| از اصحاب | |
مقدمه
حبیب فرزند ابی ثابت قیس بن دینار از قبیله بنی اسد کوفه بود او از راویان حدیث و مشاهیر علما و فقیهان کوفه و از تابعین و شیعیان امیرالمؤمنین (ع) و امام سجاد و امام باقر و امام صادق (ع) بود و به سال ۱۱۹ و به قولی ۱۲۲ هجری از دنیا رفته است[۱].
ابوالفرج اصفهانی این روایت را از حبیب بن ثابت نقل می‌کند که گفت: معاویه پس از ورود به کوفه (بعد از صلح با امام حسن (ع)) وارد مسجد کوفه شد و برای مردم سخنرانی کرد، امام حسن و امام حسین (ع) پای منبر بودند، معاویه - با کمال وقاحت - از حضرت علی (ع) به بدی نام برد! و سپس به امام حسن (ع) اهانت کرد! حضرت حسین (ع) برخاست که پاسخ معاویه را بدهد، حضرت حسن دست برادر را گرفت و او را نشاند و خود برخاست و خطاب به معاویه فرمود: «ای کسی که نام علی را بردی، من حسن‌ام و پدرم علی، و تو معاویه‌ای و پدرت صخر است، مادر من فاطمه است و مادر تو هند (جگرخوار) است، پدر بزرگ من رسول خداست و پدر بزرگ تو حرب است، مادر بزرگ من خدیجه و مادر بزرگ تو قتیله است، خداوند هر یک از ما را که فرومایه و گمنام‌تر و در گذشته و حال بدتر و از لحاظ کفر و نفاق ریشه‌دارتر هستیم، لعنت کند»[۲]؛ گروه‌هایی از مردم که در مسجد جمع شده بودند، آمین گفتند[۳]. ابوالفرج اصفهانی در آخر داستان نقل می‌کند که فضل گفت: یحیی بن معین- وقتی این حدیث را شنید. گفت من هم آمین می‌گویم، و ابو عبید می‌گوید: من هم آمین می‌گویم و ابوالفرج اصفهانی خود گوید: من هم آمین می‌گویم. ابن ابی الحدید هم می‌گوید: من هم آمین می‌گویم[۴]. آری، همه مؤمنین و مؤمنات و ملائکه آسمان‌ها هم بر لعنت بر معاویه و بنی امیه آمین می‌گویند.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۳۹ و ۸۷ و ۱۱۶ و ۱۷۲؛ اعیان الشیعه، ج۵۵۱؛ تهذیب التهذیب، ج۲، ص۱۵۳ و سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۱۰۳ و ۱۰۵.
- ↑ «أَيُّهَا الذَّاكِرُ عَلِيّاً أَنَا الْحَسَنُ وَ أَبِي عَلِيٌّ وَ أَنْتَ مُعَاوِيَةُ وَ أَبُوكَ صَخْرٌ وَ أُمِّي فَاطِمَةُ وَ أُمُّكَ هِنْدٌ وَ جَدِّي رَسُولُ اللَّهِ وَ جَدُّكَ حَرْبٌ وَ جَدَّتِي خَدِيجَةُ وَ جَدَّتُكَ قُتَيْلَةُ فَلَعَنَ اللَّهُ أَخْمَلَنَا ذِكْراً وَ أَلْأَمَنَا حَسَباً وَ شَرَّنَا قَدَماً وَ أَقْدَمَنَا كُفْراً وَ نِفَاقاً»
- ↑ مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.
- ↑ مقاتل الطالبیین، ص۴۶ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۴۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۵۶-۵۷.