حجاج بن مسروق جعفی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:') برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
وی [[اهل کوفه]] و از [[یاران امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. وقتی خبر [[هجرت]] [[امام حسین]] {{ع}} را از [[مدینه]] به [[مکّه]] شنید، خود را به آن [[حضرت]] رساند و همراه [[امام]] از آنجا به [[کربلا]] آمد. همواره ملازم [[سید الشهدا]] بود و در پنج وقت [[نماز]]، [[اذان]] میگفت. در مسیر [[راه]]، وقتی که [[امام حسین]] {{ع}} به منزلگاه | وی [[اهل کوفه]] و از [[یاران امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. وقتی خبر [[هجرت]] [[امام حسین]] {{ع}} را از [[مدینه]] به [[مکّه]] شنید، خود را به آن [[حضرت]] رساند و همراه [[امام]] از آنجا به [[کربلا]] آمد. همواره ملازم [[سید الشهدا]] بود و در پنج وقت [[نماز]]، [[اذان]] میگفت. در مسیر [[راه]]، وقتی که [[امام حسین]] {{ع}} به منزلگاه «[[قصر بنی مقاتل]]» رسید و در آنجا [[خیمه]] گاه [[عبید الله بن حر جعفی]] را دید، [[حجاج بن مسروق]] را در پی او فرستاد تا او را به پیوستن به [[امام]] فراخواند<ref>عنصر شجاعت، ج ۱، ص ۸۰.</ref>. (گرچه [[توفیق]] [[حسینی]] شدن نیافت). هنگامی که کاروان [[حسین]] {{ع}} با [[سپاه]] حرّ بر خورد کردند، او به امر [[امام]]، [[اذان]] ظهر گفت. در برخی کتب از او با عنوان «مؤذّن حسین» یاد کردهاند<ref>انصار الحسین، ص ۶۸.</ref>. [[روز عاشورا]] به میدان رفت و جنگید و [[غرق]] [[خون]] نزد [[امام]] برگشت. پس از گفتگویی با [[سید الشهدا]]، بار دیگر به میدان رفت و [[شهید]] شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۱.</ref>. | ||
وی، همان کسی است که در جریان برخورد [[سپاه]] [[حر بن یزید]] با [[امام]] {{ع}}، به [[دستور امام]] {{ع}}، [[اذان]] ظهر را گفت و منابع، او را به عنوان [[مؤذّن حسین]] {{ع}} معرّفی کردهاند. وی، روز عاشورا، به صف [[دشمن]] [[حمله]] کرد تا به [[لقاء اللّه]] پیوست.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۴۲.</ref> | وی، همان کسی است که در جریان برخورد [[سپاه]] [[حر بن یزید]] با [[امام]] {{ع}}، به [[دستور امام]] {{ع}}، [[اذان]] ظهر را گفت و منابع، او را به عنوان [[مؤذّن حسین]] {{ع}} معرّفی کردهاند. وی، روز عاشورا، به صف [[دشمن]] [[حمله]] کرد تا به [[لقاء اللّه]] پیوست.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۴۲.</ref> | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | |||
[[رده:اصحاب امام علی]] | |||
[[رده:اصحاب امام حسین]] | |||
[[رده:حجاج بن مسروق جعفی]] | [[رده:حجاج بن مسروق جعفی]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
[[رده:شهدای واقعه کربلا]] | [[رده:شهدای واقعه کربلا]] | ||
[[رده:مذحج]] | [[رده:مذحج]] |
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۵
حجاج بن مسروق جعفی از شهدای گرانقدر عاشورا و مؤذّن سید الشهدا (ع)[۱].
حجاج بن مسروق جعفی | |
---|---|
نام کامل | حجاج بن مسروق بن مالک بن کثیف بن عتبه بن کلاع جعفی |
جنسیت | مرد |
از قبیله | مذحج |
پدر | مسروق بن جعف بن سعد مذحجی جعفی |
محل زندگی | کوفه |
تاریخ شهادت | ۶۱ هجری |
محل شهادت | کربلا |
محل آرامگاه | کربلا |
از اصحاب | |
حضور در جنگ | واقعه کربلا |
علت شهادت | شهادت در رکاب امام حسین |
مقدمه
وی اهل کوفه و از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود. وقتی خبر هجرت امام حسین (ع) را از مدینه به مکّه شنید، خود را به آن حضرت رساند و همراه امام از آنجا به کربلا آمد. همواره ملازم سید الشهدا بود و در پنج وقت نماز، اذان میگفت. در مسیر راه، وقتی که امام حسین (ع) به منزلگاه «قصر بنی مقاتل» رسید و در آنجا خیمه گاه عبید الله بن حر جعفی را دید، حجاج بن مسروق را در پی او فرستاد تا او را به پیوستن به امام فراخواند[۲]. (گرچه توفیق حسینی شدن نیافت). هنگامی که کاروان حسین (ع) با سپاه حرّ بر خورد کردند، او به امر امام، اذان ظهر گفت. در برخی کتب از او با عنوان «مؤذّن حسین» یاد کردهاند[۳]. روز عاشورا به میدان رفت و جنگید و غرق خون نزد امام برگشت. پس از گفتگویی با سید الشهدا، بار دیگر به میدان رفت و شهید شد[۴].
وی، همان کسی است که در جریان برخورد سپاه حر بن یزید با امام (ع)، به دستور امام (ع)، اذان ظهر را گفت و منابع، او را به عنوان مؤذّن حسین (ع) معرّفی کردهاند. وی، روز عاشورا، به صف دشمن حمله کرد تا به لقاء اللّه پیوست.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۲۵.
- ↑ عنصر شجاعت، ج ۱، ص ۸۰.
- ↑ انصار الحسین، ص ۶۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۵۱.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۴۲.