غرقة بن حارث کندی مصری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = غرقة بن حارث کندی مصری | مداخل مرتبط = [[غرقة بن حارث کندی مصری در تاریخ اسلامی]] - [[غرقة بن حارث کندی مصری در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = صحابه | عنوان مدخل  = غرقة بن حارث کندی مصری | مداخل مرتبط = [[غرقة بن حارث کندی مصری در تاریخ اسلامی]] - [[غرقة بن حارث کندی مصری در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = غرقة بن حارث کندی مصری
| نام = غرقة بن حارث کندی مصری
خط ۶۹: خط ۶۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:کنده]]
[[رده:کنده]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۳

غرقة بن حارث کندی مصری
تصویری کهن از فسطاط پایتخت قدیمی مصر
نام کاملغرقة بن حارث کندی مصری
جنسیتمرد
از قبیلهکنده
محل زندگیمصر
از اصحاب
حضور در جنگ

مقدمه

غرفه از اصحاب رسول خدا (ص) بود و در حجة الوداع حضور داشت، او پس از حضور در فتح مصر ساکن آن دیار شد و از اشراف و بزرگان مصر گردید. در زمان حکومت عمروعاص وقتی شنید مردی نصرانی به ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) جسارت کرده است، خود شخصاً به سراغ او رفت و او را چنان زد که بینی‌اش شکست. مرد نصرانی به عمروعاص شکایت برد، غرفه در پاسخ عمروعاص گفت: او به رسول خدا (ص) توهین کرده است و من او را زده‌ام. عمرو گفت: من با نصاری پیمان بسته‌ام که آنان را پناه بدهم! غرفه گفت: من به خدا پناه می‌برم از این که نصرانی به رسول خدا جسارت کرده را پناه بدهی، بلکه باید به آنها امان بدهی که در کنیسه‌های خود دعا بخوانند، و مزاحم مسلمانان نشوند و... ؛ عمرو عاص او را تصدیق کرد و حق را به غرفه داد[۱].

غرفه سپس مصر را ترک کرد و به عراق سفر کرد و به امیرالمؤمنین (ع) ملحق شد و در سپاه صفین در رکاب آن حضرت قرار گرفت و با شامیان جنگید[۲]. او نقل می‌کند که ما به همراه حضرت علی (ع) در راه صفین به کربلا رسیدیم، حضرت چون به شط فرات رسید در آنجا ایستاد و فرمود: «این جا کربلاست... » بعد با دست اشاره به محلی کرد و فرمود: «این جا محلی است که فرزندانم پیاده می‌شوند و خیمه‌های خود را سراپا می‌کنند و این جا محل ریخته شدن خون آنهاست». غرفه گوید: با شنیدن این خبر غیبی از علی (ع)، در من تردید و شک بود تا پس از واقعه کربلا متوجه شدم که عزیزان علی و فاطمه (ع) در این سرزمین به شهادت رسیدند و صحت فرمایش امیرالمؤمنین (ع) برایم ثابت شد[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر. ک: الاصابه، ج۵، ص۳۱۸؛ اسدالغابه، ج۴، ص۱۶۹؛ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۳۶۴.
  2. اصحاب الامام امیرالمؤمنین (ع)، ج۲، ص۴۶۴، ش۹۰۶.
  3. اصحاب الامام امیرالمؤمنین (ع)، ج۲، ص۴۶۴، ش۹۰۶.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۰۹۷-۱۰۹۸.