←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = حسد در قرآن - حسد در حدیث - حسد در نهج البلاغه - حسد در اخلاق اسلامی - نفی حسد در معارف و سیره نبوی - حسد در معارف دعا و زیارات - نفی حسد در معارف و سیره سجادی - حسد در جامعه‌شناس...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حسد در قرآن]] - [[حسد در حدیث]] - [[حسد در نهج البلاغه]] - [[حسد در اخلاق اسلامی]] - [[نفی حسد در معارف و سیره نبوی]] - [[حسد در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی حسد در معارف و سیره سجادی]] - [[حسد در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[حسد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حسد در قرآن]] - [[حسد در حدیث]] - [[حسد در نهج البلاغه]] - [[حسد در اخلاق اسلامی]] - [[نفی حسد در معارف و سیره نبوی]] - [[حسد در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی حسد در معارف و سیره سجادی]] - [[حسد در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[حسد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«[[حسد]]» صفت [[ناپسند]] آرزوی [[زوال نعمت]] از دیگری. | |||
[[امام خمینی]]، [[حسد]] را حالتی [[نفسانی]] دانسته‌است که صاحب آن [[آرزو]] می‌کند کمال و [[نعمت]] [[واقعی]] یا غیر واقعی از دیگری سلب شود، چه خود، آن نعمت را دارا باشد یا نباشد و چه بخواهد آن نعمت به او برسد یا نخواهد. امام خمینی دایره حسد را گسترش داده و حتی در امور ناپسند جاری می‌داند و حسد را دارای درجاتی؛ حسد به حسب حال محسود، حسد به حسب حال [[حسود]] و حسد به حسب حال حسد فی‌نفسه، می‌داند. ایشان ریشه حسد را [[ضعف]] [[شخصیت]] دانسته و [[سلب ایمان]]، خارج‌شدن از [[ولایت خداوند]] و [[فشار قبر]] را ازجمله آثار حسد برمی‌شمارد. امام خمینی برای درمان حسد دو علاج ارائه می‌دهد، علاج [[علمی]]: حسود باید با تقویت [[اعتقاد]] و [[ایمان]] به [[عدل خداوند]] [[حسادت]] خود را درمان کند. علاج عملی: حسود با محبت‌کردن به شخص مورد حسادت و [[تجلیل]] از او به نفس خود بفهماند نعمت محسود، از ناحیه [[خداوند]] است.<ref>[[حمزه عبدی|عبدی، حمزه]]، [[حسد - عبدی (مقاله)|مقاله «حسد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۴، ص۴۲۲.</ref> | [[امام خمینی]]، [[حسد]] را حالتی [[نفسانی]] دانسته‌است که صاحب آن [[آرزو]] می‌کند کمال و [[نعمت]] [[واقعی]] یا غیر واقعی از دیگری سلب شود، چه خود، آن نعمت را دارا باشد یا نباشد و چه بخواهد آن نعمت به او برسد یا نخواهد. امام خمینی دایره حسد را گسترش داده و حتی در امور ناپسند جاری می‌داند و حسد را دارای درجاتی؛ حسد به حسب حال محسود، حسد به حسب حال [[حسود]] و حسد به حسب حال حسد فی‌نفسه، می‌داند. ایشان ریشه حسد را [[ضعف]] [[شخصیت]] دانسته و [[سلب ایمان]]، خارج‌شدن از [[ولایت خداوند]] و [[فشار قبر]] را ازجمله آثار حسد برمی‌شمارد. امام خمینی برای درمان حسد دو علاج ارائه می‌دهد، علاج [[علمی]]: حسود باید با تقویت [[اعتقاد]] و [[ایمان]] به [[عدل خداوند]] [[حسادت]] خود را درمان کند. علاج عملی: حسود با محبت‌کردن به شخص مورد حسادت و [[تجلیل]] از او به نفس خود بفهماند نعمت محسود، از ناحیه [[خداوند]] است.<ref>[[حمزه عبدی|عبدی، حمزه]]، [[حسد - عبدی (مقاله)|مقاله «حسد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۴، ص۴۲۲.</ref> | ||