حسد در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

روایات مربوطه

  1. امام صادق (ع) فرمودند: "آفت دین - که به نابودی آن می‌انجامد، حسد و خودبزرگ‌بینی و به خود نازیدن است"[۱]؛
  2. امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌خورد اما حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد امّا غبطه نمی‌خورد" [۲]؛
  3. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "در میان مردمان، نصیب حسود از لذّت از همه کمتر است" [۳]؛
  4. در شمار وصایای امام صادق (ع) آمده بود: "حسود هیچ نوع راحتی‌ای ندارد" [۴]؛
  5. امام صادق (ع) فرمودند: "حسود هرگز نباید طمع در راحتی قلب بندد" [۵]؛
  6. بنابر آن‌چه در غررالحکم آمده است، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند:
  1. حسد، زندان روح است؛[۶]
  2. حسد، بدترین مریضی‌ها است؛[۷]
  3. حسد، یکی از دو عذاب اصلی است؛[۸]
  4. منشأ همه رذائل حسد است؛[۹]
  5. ثمره و نتیجه حسد، بدبختی دنیا و آخرت است"[۱۰]»[۱۱].

منابع

پانویس

  1. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‌ آفَةُ الدِّينِ الْحَسَدُ وَ الْعُجْبُ‌ وَ الْفَخْرُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۷.
  2. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۴۵.
  3. «عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ‌: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌ أَقَلُ‌ النَّاسِ‌ لَذَّةً الْحَسُودُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۰.
  4. «فِيمَا أَوْصَى بِهِ الصَّادِقُ (ع) لَا رَاحَةَ لِحَسُودٍ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
  5. «عَنِ الصَّادِقِ (ع)‌ لَا يَطْمَعَنَّ الْحَسُودُ فِي‌ رَاحَةِ الْقَلْبِ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
  6. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ حَبْسُ‌ الرُّوحِ».
  7. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ شَرُّ الْأَمْرَاضِ»؛
  8. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ أَحَدُ الْعَذَابَيْنِ»‌؛
  9. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: رَأْسُ‌ الرَّذَائِلِ‌ الْحَسَدُ»؛
  10. «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: ثَمَرَةُ الْحَسَدِ شَقَاءُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»؛
  11. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۳۴-۴۳۵.