از امامتپدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
روایات مربوطه
- امام صادق (ع) فرمودند: "آفت دین - که به نابودی آن میانجامد، حسد و خودبزرگبینی و به خود نازیدن است"[۱]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن غبطه میخورد اما حسد نمیورزد، و منافق حسد میورزد امّا غبطه نمیخورد" [۲]؛
- پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "در میان مردمان، نصیب حسود از لذّت از همه کمتر است" [۳]؛
- در شمار وصایای امام صادق (ع) آمده بود: "حسود هیچ نوع راحتیای ندارد" [۴]؛
- امام صادق (ع) فرمودند: "حسود هرگز نباید طمع در راحتی قلب بندد" [۵]؛
- بنابر آنچه در غررالحکم آمده است، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند:
- حسد، زندان روح است؛[۶]
- حسد، بدترین مریضیها است؛[۷]
- حسد، یکی از دو عذاب اصلی است؛[۸]
- منشأ همه رذائل حسد است؛[۹]
- ثمره و نتیجه حسد، بدبختی دنیا و آخرت است"[۱۰]»[۱۱].
منابع
پانویس
- ↑ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) آفَةُ الدِّينِ الْحَسَدُ وَ الْعُجْبُ وَ الْفَخْرُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۷.
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۴۵.
- ↑ «عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَقَلُ النَّاسِ لَذَّةً الْحَسُودُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۰.
- ↑ «فِيمَا أَوْصَى بِهِ الصَّادِقُ (ع) لَا رَاحَةَ لِحَسُودٍ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
- ↑ «عَنِ الصَّادِقِ (ع) لَا يَطْمَعَنَّ الْحَسُودُ فِي رَاحَةِ الْقَلْبِ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ حَبْسُ الرُّوحِ».
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ شَرُّ الْأَمْرَاضِ»؛
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ أَحَدُ الْعَذَابَيْنِ»؛
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي غُرَرِ الحِکَم: رَأْسُ الرَّذَائِلِ الْحَسَدُ»؛
- ↑ «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي غُرَرِ الحِکَم: ثَمَرَةُ الْحَسَدِ شَقَاءُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»؛
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۳۴-۴۳۵.