←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
مدایح علوی [[شاعران]] [[شیعه]] و حتی [[اهل سنت]]، [[فضایل]] و [[مناقب]] [[حضرت علی]]{{ع}} را به زبان شعر (چه عربی، چه فارسی) سروده و [[شعر]] خود را به [[مدح]] علی{{ع}} آراسته‌اند. هر شیعۀ متعهّد [[احساس]] [[وظیفه]] می‌کرده که از [[قدرت]] و طبع شعری خود در مسیر [[ولایت]] بهره بگیرد. از این‌رو حجم عظیمی از مدایح علوی پدید آمده است. | مدایح علوی [[شاعران]] [[شیعه]] و حتی [[اهل سنت]]، [[فضایل]] و [[مناقب]] [[حضرت علی]]{{ع}} را به زبان شعر (چه عربی، چه فارسی) سروده و [[شعر]] خود را به [[مدح]] علی{{ع}} آراسته‌اند. هر شیعۀ متعهّد [[احساس]] [[وظیفه]] می‌کرده که از [[قدرت]] و طبع شعری خود در مسیر [[ولایت]] بهره بگیرد. از این‌رو حجم عظیمی از مدایح علوی پدید آمده است. | ||
مبنای شکل‌گیری مباحث کتاب"[[الغدیر]]"، بر غدیریه‌های شاعران [[عرب]] و [[فضایل امیر المؤمنین]]{{ع}} در قالب شعر از صدر اسلام تا [[زمان]] مؤلف آن کتاب است و [[قرن]] به قرن شاعران [[غدیر]] را معرفی و به نقل و مستندسازی اشعارشان پرداخته است. اینگونه سروده‌ها، هم مفاهیم [[اعتقادی]] [[تشیع]] را در [[عواطف]] [[شیعیان]] ریشه‌دارتر ساخته و هم آن فضایل را که در [[روایات]] آمده، با زبان شعر، جذاب و فراگیر و ماندگار کرده است. [[پیامبر اسلام]]] و [[ائمه معصومین]]{{عم}} نیز مدافع و مروّج اینگونه [[مدایح]] بوده‌اند و شعر شاعران هم در سایۀ مدایح علوی و ولایی، [[ارزش]] و اعتبار و [[جاودانگی]] یافته است (مادح [[خورشید]]، مدّاح خود است). به عنوان نمونه، برخی از شاعران عرب را یاد می‌کنیم: [[کعب بن زهیر]]، [[بشر بن منقذ]]، [[حسّان بن ثابت]] و...<ref> این شاعران و شعرای دیگری با نمونه‌هایی از سروده‌های علوی‌شان در ج ۹ «موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب»، ص۸ تا ۱۰۱ و در مجلّدات متعدد «الغدیر» و منابع دیگر آمده است.</ref>. در ادب فارسی نیز از دیرباز، شاعران [[شیعی]] به مدیحه‌سرایی [[اهل بیت]]، به‌ویژه [[امیر مؤمنان]] پرداخته‌اند و فضایل آن حضرت را با زبان شعر، [[جاودانه]] ساخته‌اند. (...) کدام [[شاعر]] [[اهل]] ولا و محبّ اهل بیت است که دربارۀ علی مدیحه و مدایحی نسروده باشد؟<ref>در این زمینه از جمله ر. ک: «غدیریه‌های فارسی»، محمد صحتی، «در ساحل غدیر» و «مناقب علوی در شعر فارسی» احمد احمدی بیرجندی.</ref> این، عمل به توصیه و رهنمود [[امامان شیعه]] است که شاعران مکتبی را به سرودن دربارۀ اهل بیت فراخوانده و برای آن پاداش‌های فراوان برشمرده‌اند. به فرمودۀ [[امام صادق]]{{ع}}: {{ | مبنای شکل‌گیری مباحث کتاب"[[الغدیر]]"، بر غدیریه‌های شاعران [[عرب]] و [[فضایل امیر المؤمنین]]{{ع}} در قالب شعر از صدر اسلام تا [[زمان]] مؤلف آن کتاب است و [[قرن]] به قرن شاعران [[غدیر]] را معرفی و به نقل و مستندسازی اشعارشان پرداخته است. اینگونه سروده‌ها، هم مفاهیم [[اعتقادی]] [[تشیع]] را در [[عواطف]] [[شیعیان]] ریشه‌دارتر ساخته و هم آن فضایل را که در [[روایات]] آمده، با زبان شعر، جذاب و فراگیر و ماندگار کرده است. [[پیامبر اسلام]]] و [[ائمه معصومین]]{{عم}} نیز مدافع و مروّج اینگونه [[مدایح]] بوده‌اند و شعر شاعران هم در سایۀ مدایح علوی و ولایی، [[ارزش]] و اعتبار و [[جاودانگی]] یافته است (مادح [[خورشید]]، مدّاح خود است). به عنوان نمونه، برخی از شاعران عرب را یاد می‌کنیم: [[کعب بن زهیر]]، [[بشر بن منقذ]]، [[حسّان بن ثابت]] و...<ref> این شاعران و شعرای دیگری با نمونه‌هایی از سروده‌های علوی‌شان در ج ۹ «موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب»، ص۸ تا ۱۰۱ و در مجلّدات متعدد «الغدیر» و منابع دیگر آمده است.</ref>. در ادب فارسی نیز از دیرباز، شاعران [[شیعی]] به مدیحه‌سرایی [[اهل بیت]]، به‌ویژه [[امیر مؤمنان]] پرداخته‌اند و فضایل آن حضرت را با زبان شعر، [[جاودانه]] ساخته‌اند. (...) کدام [[شاعر]] [[اهل]] ولا و محبّ اهل بیت است که دربارۀ علی مدیحه و مدایحی نسروده باشد؟<ref>در این زمینه از جمله ر.ک: «غدیریه‌های فارسی»، محمد صحتی، «در ساحل غدیر» و «مناقب علوی در شعر فارسی» احمد احمدی بیرجندی.</ref> این، عمل به توصیه و رهنمود [[امامان شیعه]] است که شاعران مکتبی را به سرودن دربارۀ اهل بیت فراخوانده و برای آن پاداش‌های فراوان برشمرده‌اند. به فرمودۀ [[امام صادق]]{{ع}}: {{متن حدیث|من قال فینا بیت شعر بنی اللّه له بیتا فی الجنّة}}<ref>هرکه بیتی شعر دربارۀ ما بگوید، خداوند در برابر آن خانه‌ای در بهشت برایش بنا می‌کند.</ref>، [[احادیث]] فراوان از این دست، نشان‌دهندۀ [[فضیلت]] پرداختن به "مدایح علوی" و اشعار آیینی و ولایی است<ref>عیون اخبار الرضا، ص۵، المحجّة البیضاء، ج ۵ ص۲۲۹، الغدیر ج ۲ ص۳.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||