محاسبه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
[[محاسبه]] بر اساس "حساب‌ کشیدن"، امری است [[آخرتی]] که [[خدای تعالی]] به‌تنهایی آن را بر عهده گرفته و حتی این [[مسئولیت]] را از [[پیامبر]] خود [[نفی]] کرده است: {{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref>، {{متن قرآن|مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ}}<ref>«هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست» سوره انعام، آیه ۵۲.</ref>.
[[محاسبه]] بر اساس "حساب‌ کشیدن"، امری است [[آخرتی]] که [[خدای تعالی]] به‌تنهایی آن را بر عهده گرفته و حتی این [[مسئولیت]] را از [[پیامبر]] خود [[نفی]] کرده است: {{متن قرآن|فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ}}<ref>«و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.</ref>، {{متن قرآن|مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ}}<ref>«هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست» سوره انعام، آیه ۵۲.</ref>.


محاسبه [[الهی]] بر اساس اطلاع [[خداوند]] از جمیع [[اعمال]] [[بندگان]] است و در یوم‌الحساب ([[قیامت]]) هر فردی از عمل خود بازخواست خواهد شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۳، ص۱۲۸.</ref>. سؤال الهی از [[انگیزه]] و علت عمل، نه به [[دلیل]] [[جهل]] اوست؛ بلکه به [[حکمت]] [[اقرار]] [[عبد]] بر اعمال خود و [[عدل الهی]] است: {{متن قرآن|كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا}}<ref>«کارنامه‌ات را (خود) بخوان که امروز تو خود بر خویش حسابرسی را بسنده‌ای» سوره اسراء، آیه ۱۴.</ref>، لذا یکی از [[صفات الهی]] "حسیب" است: {{متن قرآن|وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا}}<ref>«و یتیمان را تا زمانی که توانایی زناشویی یافته باشند بیازمایید، پس اگر در آنان کاردانی یافتید، دارایی‌هایشان را به آنان بازگردانید و آن را به گزافکاری و شتاب، از (بیم) اینکه بالغ گردند (و از شما باز گیرند) نخورید و هر کس از شما که توانگر باشد (در برداش» سوره نساء، آیه ۶.</ref>. [[اعتقاد]] به حسابرسی و وجود [[نامه اعمال]] {{متن قرآن|وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ}}<ref>«و نمی‌دانستم که حسابم چیست» سوره حاقه، آیه ۲۶.</ref> از [[اصول اخلاقی]] و [[اعتقادی]] است که تأثیر مستقیم و جهت‌دهنده بر [[رفتار]] [[سیاسی]] در [[جامعه]] دارد و رعایت [[اخلاق]] و تقوای سیاسی را [[واجب]] می‌کند. بررسی و [[شناخت]] این اصول اخلاقیِ مؤثر بر رفتار سیاسی، از مقوّمات "نظریه هنجاری" در [[علوم سیاسی]] است<ref>دیوید مارش و جری استرکر، نظریه و روش در علوم سیاسی، ص۴۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۶۴-۴۶۵.</ref>
محاسبه [[الهی]] بر اساس اطلاع [[خداوند]] از جمیع [[اعمال]] [[بندگان]] است و در یوم‌الحساب ([[قیامت]]) هر فردی از عمل خود بازخواست خواهد شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۳، ص۱۲۸.</ref>. سؤال الهی از انگیزه و علت عمل، نه به [[دلیل]] [[جهل]] اوست؛ بلکه به [[حکمت]] [[اقرار]] [[عبد]] بر اعمال خود و [[عدل الهی]] است: {{متن قرآن|كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا}}<ref>«کارنامه‌ات را (خود) بخوان که امروز تو خود بر خویش حسابرسی را بسنده‌ای» سوره اسراء، آیه ۱۴.</ref>، لذا یکی از [[صفات الهی]] "حسیب" است: {{متن قرآن|وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا}}<ref>«و یتیمان را تا زمانی که توانایی زناشویی یافته باشند بیازمایید، پس اگر در آنان کاردانی یافتید، دارایی‌هایشان را به آنان بازگردانید و آن را به گزافکاری و شتاب، از (بیم) اینکه بالغ گردند (و از شما باز گیرند) نخورید و هر کس از شما که توانگر باشد (در برداش» سوره نساء، آیه ۶.</ref>. [[اعتقاد]] به حسابرسی و وجود [[نامه اعمال]] {{متن قرآن|وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ}}<ref>«و نمی‌دانستم که حسابم چیست» سوره حاقه، آیه ۲۶.</ref> از اصول اخلاقی و [[اعتقادی]] است که تأثیر مستقیم و جهت‌دهنده بر [[رفتار]] [[سیاسی]] در [[جامعه]] دارد و رعایت [[اخلاق]] و تقوای سیاسی را [[واجب]] می‌کند. بررسی و [[شناخت]] این اصول اخلاقیِ مؤثر بر رفتار سیاسی، از مقوّمات "نظریه هنجاری" در علوم سیاسی است<ref>دیوید مارش و جری استرکر، نظریه و روش در علوم سیاسی، ص۴۹.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۶۴-۴۶۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۰

مقدمه

محاسبه یعنی حساب و حسابرسی[۱]. إِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ[۲].

محاسبه بر اساس "حساب‌ کشیدن"، امری است آخرتی که خدای تعالی به‌تنهایی آن را بر عهده گرفته و حتی این مسئولیت را از پیامبر خود نفی کرده است: فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ[۳]، مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ[۴].

محاسبه الهی بر اساس اطلاع خداوند از جمیع اعمال بندگان است و در یوم‌الحساب (قیامت) هر فردی از عمل خود بازخواست خواهد شد[۵]. سؤال الهی از انگیزه و علت عمل، نه به دلیل جهل اوست؛ بلکه به حکمت اقرار عبد بر اعمال خود و عدل الهی است: كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا[۶]، لذا یکی از صفات الهی "حسیب" است: وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا[۷]. اعتقاد به حسابرسی و وجود نامه اعمال وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ[۸] از اصول اخلاقی و اعتقادی است که تأثیر مستقیم و جهت‌دهنده بر رفتار سیاسی در جامعه دارد و رعایت اخلاق و تقوای سیاسی را واجب می‌کند. بررسی و شناخت این اصول اخلاقیِ مؤثر بر رفتار سیاسی، از مقوّمات "نظریه هنجاری" در علوم سیاسی است[۹].[۱۰]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.
  2. «آنچه در دل دارید آشکار یا پنهان کنید، خداوند حساب آن را از شما باز خواهد خواست» سوره بقره، آیه ۲۸۴.
  3. «و اگر ما برخی از چیزهایی را که به آنان وعده می‌دهیم به تو نشان دهیم و یا جان تو را بستانیم؛ بر تو تنها پیام رسانی و بر ما حسابرسی است» سوره رعد، آیه ۴۰.
  4. «هیچ از حساب آنان بر گردن تو و نه هیچ از حساب تو بر گردن آنهاست» سوره انعام، آیه ۵۲.
  5. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۳، ص۱۲۸.
  6. «کارنامه‌ات را (خود) بخوان که امروز تو خود بر خویش حسابرسی را بسنده‌ای» سوره اسراء، آیه ۱۴.
  7. «و یتیمان را تا زمانی که توانایی زناشویی یافته باشند بیازمایید، پس اگر در آنان کاردانی یافتید، دارایی‌هایشان را به آنان بازگردانید و آن را به گزافکاری و شتاب، از (بیم) اینکه بالغ گردند (و از شما باز گیرند) نخورید و هر کس از شما که توانگر باشد (در برداش» سوره نساء، آیه ۶.
  8. «و نمی‌دانستم که حسابم چیست» سوره حاقه، آیه ۲۶.
  9. دیوید مارش و جری استرکر، نظریه و روش در علوم سیاسی، ص۴۹.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۶۴-۴۶۵.