احمد بن عبدالله عجلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی]] در [[کوفه]] زاده شد و در [[بغداد]] [[رشد]] یافت. از پانزده سالگی به فراگیری [[حدیث]] روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و [[بصره]] به کسب [[دانش]] پرداخت.<ref>تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۱۴ - ۲۱۵.</ref> از جمله اساتید وی [[شبابة بن سوار]]، [[محمد بن یوسف فریابی]]، [[حسین بن علی جعفی]] و [[یعلی بن عبید]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۵۶۰.</ref> از عجلی افرادی چون پسرش [[صالح بن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی|صالح]]، [[محمد بن فطیس غافقی]] و [[سعید بن عثمان]] [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> به روایتی [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند. عجلی پس از آنکه در [[عراق]] حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به [[مغرب]] [[مهاجرت]] کرد و در طرابلس سکنی گزید. [[شهرت]] و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به [[تدریس]] [[حدیث]] و تصنیف [[اشتغال]] داشت. او از [[محدثان]] برجسته و توانای [[روزگار]] خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> گویا این [[هجرت]]، در [[دوره محنت]] و برای فرار از [[فتنه]] [[خلق]] [[قرآن]] بوده است.<ref>هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹.</ref> یحیی بن معین او را فردی بسیار [[موثق]] دانسته و ستوده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۰۶.</ref> وی به سال ۲۶۱ه در طرابلس مغرب درگذشت<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> و در همان جا به [[خاک]] سپرده شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> آثار وی عبارت‌اند از: الجرح و التعدیل<ref> الوافی بالوفیات، ج۷، ص۷۹.</ref> و التاریخ<ref> شذرات الذهب، ج۲، ص۱۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۵.</ref> | [[ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی]] در [[کوفه]] زاده شد و در [[بغداد]] [[رشد]] یافت. از پانزده سالگی به فراگیری [[حدیث]] روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و [[بصره]] به کسب [[دانش]] پرداخت.<ref>تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۱۴ - ۲۱۵.</ref> از جمله اساتید وی [[شبابة بن سوار]]، [[محمد بن یوسف فریابی]]، [[حسین بن علی جعفی]] و [[یعلی بن عبید]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۵۶۰.</ref> از عجلی افرادی چون پسرش [[صالح بن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی|صالح]]، [[محمد بن فطیس غافقی]] و [[سعید بن عثمان]] [[روایت]] کرده‌اند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> به روایتی [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند. عجلی پس از آنکه در [[عراق]] حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به [[مغرب]] [[مهاجرت]] کرد و در طرابلس سکنی گزید. [[شهرت]] و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به [[تدریس]] [[حدیث]] و تصنیف [[اشتغال]] داشت. او از [[محدثان]] برجسته و توانای [[روزگار]] خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> گویا این [[هجرت]]، در [[دوره محنت]] و برای فرار از [[فتنه]] [[خلق]] [[قرآن]] بوده است.<ref>هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹.</ref> یحیی بن معین او را فردی بسیار [[موثق]] دانسته و ستوده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۰۶.</ref> وی به سال ۲۶۱ه در طرابلس مغرب درگذشت<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.</ref> و در همان جا به [[خاک]] سپرده شد.<ref>تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> آثار وی عبارت‌اند از: الجرح و التعدیل<ref> الوافی بالوفیات، ج۷، ص۷۹.</ref> و التاریخ<ref> شذرات الذهب، ج۲، ص۱۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۵.</ref> | ||
==احمد بن عبدالله عجلی== | |||
(متوفای سال ۲۶۱) او نزد [[اهل سنت]] از علمای بسیار بزرگ به شمار می‌آید، و در کتب [[جرح و تعدیل]] اقوال وی را نقل می‌کنند. [[عجلی]] در کتاب [[تاریخ الثقات]] [[عمر بن سعد بن أبی وقاص]] را [[توثیق]] کرده است<ref>معرفة الثقات، ج۲، ص۱۶۶، ۱۳۴۳، تهذیب التهذیب، ج۷، ص۳۹۶، ۷۴۷.</ref>. | |||
یحیی بن معین پس از نقل توثیق [[عمر بن سعد]] از سوی احمد عجلی و [[نسائی]]، می‌گوید: | |||
{{عربی|کیف یکون من قتل الحسین ثقة!}}<ref>ر.ک: تهذیب التهذیب، ج۷، ص۳۹۶، تاریخ دمشق، ج۴۵/۵۵، ص۵۲۱۲، تهذیب الکمال، ج۲۱، ص۳۵۷، ۴۲۴۰، میزان الاعتدال، ج۳، ص۱۹۹، ۶۱۱۶.</ref>. | |||
و بدین ترتیب این [[توثیق]] را رد می‌کند. | |||
و از این جا [[میزان]] [[تقوا]] و [[انصاف]] [[عجلی]] در [[جرح و تعدیل]] [[راویان]] به دست می‌آید!<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام ج۱ (کتاب)|جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام، ج۱]]، ص ۱۲۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۴
احمد بن عبدالله عجلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن عبدالله عجلی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی در کوفه زاده شد و در بغداد رشد یافت. از پانزده سالگی به فراگیری حدیث روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و بصره به کسب دانش پرداخت.[۱] از جمله اساتید وی شبابة بن سوار، محمد بن یوسف فریابی، حسین بن علی جعفی و یعلی بن عبید را می‌‌توان نام برد.[۲] از عجلی افرادی چون پسرش صالح، محمد بن فطیس غافقی و سعید بن عثمان روایت کرده‌اند.[۳] به روایتی احمد بن حنبل و یحیی بن معین نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند. عجلی پس از آنکه در عراق حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به مغرب مهاجرت کرد و در طرابلس سکنی گزید. شهرت و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به تدریس حدیث و تصنیف اشتغال داشت. او از محدثان برجسته و توانای روزگار خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است.[۴] گویا این هجرت، در دوره محنت و برای فرار از فتنه خلق قرآن بوده است.[۵] یحیی بن معین او را فردی بسیار موثق دانسته و ستوده است.[۶] وی به سال ۲۶۱ه در طرابلس مغرب درگذشت[۷] و در همان جا به خاک سپرده شد.[۸] آثار وی عبارت‌اند از: الجرح و التعدیل[۹] و التاریخ[۱۰].[۱۱]
احمد بن عبدالله عجلی
(متوفای سال ۲۶۱) او نزد اهل سنت از علمای بسیار بزرگ به شمار می‌آید، و در کتب جرح و تعدیل اقوال وی را نقل می‌کنند. عجلی در کتاب تاریخ الثقات عمر بن سعد بن أبی وقاص را توثیق کرده است[۱۲].
یحیی بن معین پس از نقل توثیق عمر بن سعد از سوی احمد عجلی و نسائی، می‌گوید: کیف یکون من قتل الحسین ثقة![۱۳]. و بدین ترتیب این توثیق را رد می‌کند. و از این جا میزان تقوا و انصاف عجلی در جرح و تعدیل راویان به دست می‌آید![۱۴]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۱۴ - ۲۱۵.
- ↑ تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۵۶۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.
- ↑ هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۰۶.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۷۹.
- ↑ شذرات الذهب، ج۲، ص۱۴۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۵.
- ↑ معرفة الثقات، ج۲، ص۱۶۶، ۱۳۴۳، تهذیب التهذیب، ج۷، ص۳۹۶، ۷۴۷.
- ↑ ر.ک: تهذیب التهذیب، ج۷، ص۳۹۶، تاریخ دمشق، ج۴۵/۵۵، ص۵۲۱۲، تهذیب الکمال، ج۲۱، ص۳۵۷، ۴۲۴۰، میزان الاعتدال، ج۳، ص۱۹۹، ۶۱۱۶.
- ↑ حسینی میلانی، سید علی، جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام، ج۱، ص ۱۲۹.