دعوت به پرستش خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '﴿' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '﴾' به ' ') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==قرآن== | ==قرآن== | ||
*{{عربی| {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ}} | *{{عربی| {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ}} }}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند». سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> | ||
*{{عربی| {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} | *{{عربی| {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} }}<ref>«ای مردم! پروردگارتان را بپرستید که شما و پیشینیانتان را آفرید، باشد که پرهیزگاری ورزید». سوره بقره، آیه ۲۱.</ref> | ||
==حدیث== | ==حدیث== | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۱
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث دعوتهای رفتاری و مرتبط با مباحث فلسفه بعثت، تبلیغ، دعوت پیامبر و وظایف پیامبر است. "دعوت به پرستش خدا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دعوت به پرستش خدا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
دعوت به پرستش خدا یکی از اهداف ارسال رسولان الهی و تبلیغ رسالت الهی است.
قرآن
-
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ
[۱] - يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ [۲]
حدیث
- پیامبر خدا(ص): برترینِ مردم، کسی است که عاشق عبادت شود، و ملازم آن گردد، و با جانش دوستش داشته باشد، و با بدنش انجامش دهد، و خود را برای [انجام دادن ]آن، فارغ سازد. چنین کسی را، در رخدادهای دنیا ـ که به سوی سختی یا آسانی است ـ، باکی نخواهد بود.[۳]
- امام صادق(ع) ـ هنگامی که درباره حقیقت بندگی از ایشان سؤال شد ـ: [بندگی] سه چیز است: این که بنده برای خود در آنچه خداوند به او عطا کرده، مالکیت نبیند؛ زیرا بندگان، مالکیت ندارند. مال را مال خدا می‌دانند و هر آنچه را که خداوند متعال فرمانشان دهد، به کار می‌گیرند؛ و بنده برای خود، تدبیری نیندیشیده باشد و تمام اهتمام او در آن چیزی باشد که خداوند متعال، بِدان فرمان داده یا از آن، نهیش کرده است ... و این، نخستین مرتبه پرهیزگاران است.[۵]
- امام صادق(ع): [همانا] عبادت‌گران، سه دسته‌اند: گروهی خداوند عز و جل را از ترس عبادت می‌کنند. این، عبادت بردگان است؛ و گروهی خداوند متعال را به طلب پاداش، عبادت می‌کنند. این، عبادت مزدوران است؛ و گروهی خداوند عز و جل را به خاطر دوستی او می‌پرستند. این، عبادت آزادگان و برترین عبادت است.[۶]
- امام رضا(ع) ـ در بیان حکمت عبادت ـ : تا [بندگانْ] فراموش‌کننده یاد خدا نباشند، و ترک‌کننده تأدیبش نباشند، و به بازی گیرنده امر و نهی او ـ که مصلحت و پایداری آنان در آن است ـ نباشند، و اگر بدون عبادت خداوند، رها می‌شدند، زمان زیادی بر ایشان می‌گذشت و دل‌هایشان قساوت پیدا می‌کرد.[۷]
منابع
جستارهای وابسته
- برپا داشتن حجت
- اتمام حجت
- برانگیختن فطرت و عقل
- احیای انسان
- خارج ساختن مردم از تاریکی‌ها به نور
- دعوت به مصالح دین و دنیا
- دعوت به ایمان آوردن به غیب
- دعوت به ایمان آوردن به توحید
- دعوت به ایمان آوردن به نبوت
- دعوت به ایمان آوردن به معاد
- دعوت به برپا داشتن قسط
- دعوت به رهبری امام عادل
- دعوت به آزادی هدفمند
- دعوت به الفت و پرهیز از تفرقه
- دعوت به شناخت اهل حق از راه شناخت حق
- دعوت به ارزش‌های اخلاقی
- دعوت به کارهای نیکو
- دعوت به پروامندی و پرهیزگاری
- دعوت به دوست داشتن خداوند
- یادآوری کردن روزهای خدا
- تعلیم و تزکیه
- امر به معروف و نهی از منکر
- مبارزه با بدعت‌ها
- نوید و بیم دادن
- فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع نبوت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند». سوره ذاریات، آیه ۵۶.
- ↑ «ای مردم! پروردگارتان را بپرستید که شما و پیشینیانتان را آفرید، باشد که پرهیزگاری ورزید». سوره بقره، آیه ۲۱.
- ↑ "رسول اللّه(ص): أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادَةَ فَعانَقَها، وأَحَبَّها بِقَلبِهِ، وباشَرَها بِجَسَدِهِ، وتَفَرَّغَ لَها، فَهُو لا یُبالی عَلی ما أصبَحَ مِنَ الدُّنیا؛ عَلی عُسرٍ أم عَلی یُسرٍ". الکافی: ج ۲، ص ۸۳، ح ۳، عن عمرو بن جمیع عن الإمام الصادق(ع)، مشکاة الأنوار: ص ۲۰۳، ح ۵۴۱، عن الإمام الصادق(ع) عنه(ص)، الجعفریّات: ص ۲۳۲ عن الإمام الکاظم عن آبائه(ع)، بحارالأنوار: ج ۷۰، ص ۲۵۳، ح ۱۰.
- ↑ "الإمام علیّ(ع): التَّفَکُّرُ فی مَلَکوتِ السَّماواتِ وَالأَرضِ عِبادَةُ المُخلِصینَ". غرر الحکم: ج ۲ ، ص ۴۹، ح ۱۷۹۲، عیون الحکم والمواعظ: ص ۵۳، ح ۱۳۸۷.
- ↑ "الإمام الصادق(ع) ـ لَمّا سُئِلَ عَن حَقیقَةِ العُبودِیَّةِ ـ :ثَلاثَةُ أشیاءَ: أن لا یَرَی العَبدُ لِنَفسِهِ فی ما خَوَّلَهُ اللّهُ إلَیهِ مُلکا؛ لِأَنَّ العَبیدَ لا یَکونُ لَهُم مُلکٌ، یَرَونَ المالَ مالَ اللّهِ یَضَعونَهُ حَیثُ أمَرَهُمُ اللّهُ تَعالی بِهِ، ولا یُدَبِّرُ العَبدُ لِنَفسِهِ تَدبیرا، وجُملَةُ اشتِغالِهِ فی ما أمَرَهُ اللّهُ تَعالی بِهِ ونَهاهُ عَنهُ. .. فَهذا أوَّلُ دَرَجَةِ المُتَّقینَ". مشکاة الأنوار: ص ۵۶۳، ح ۱۹۰۱، عن عنوان البصری، بحارالأنوار: ج ۱، ص ۲۲۵، ح ۱۷.
- ↑ "عنه(ع): إنَّ العُبّادَ ثَلاثَةٌ: قَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل خَوفا فَتِلکَ عِبادَةُ العَبیدِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ ـ تَبارَکَ وتَعالی ـ طَلَبَ الثَّوابِ فَتِلکَ عِبادَةُ الاُجَراءِ، وقَومٌ عَبَدُوا اللّهَ عز و جل حُبّا لَهُ فَتِلکَ عِبادَةُ الأَحرارِ، وهِیَ أفضَلُ العِبادَةِ". الکافی: ج ۲، ص ۸۴، ح ۵، عن هارون بن خارجة، بحار الأنوار: ج ۷۰، ص ۲۵۵، ح ۱۲.
- ↑ "الإمام الرضا(ع) ـ فی بَیانِ عِلَّةِ العِبادَةِ ـ :لِئَلّا یَکونوا ناسینَ لِذِکرِهِ، ولاتارِکینَ لِأَدَبِهِ، ولا لاهینَ عَن أمرِهِ ونَهیِهِ، إذا کانَ فیهِ صَلاحُهُم وقِوامُهُم، فَلَو تُرِکوا بِغَیرِ تَعَبُّدٍ لَطالَ عَلَیهِمُ الأَمَدُ؛ فَقَسَت قُلوبُهُم". عیون أخبار الرِّضا(ع): ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۱، علل الشرائع: ص ۲۵۶، ح ۹، بزیادة «وفسادهم» بعد «صلاحهم» وکلاهما عن الفضل بن شاذان، بحارالأنوار: ج ۶، ص ۶۳، ح ۱.
- ↑ "عنه(ع): أوَّلُ عِبادَةِ اللّهِ مَعرِفَتُهُ". التوحید: ص ۳۴ ح ۲، عیون أخبار الرضا(ع): ج ۱، ص ۱۵۰، ح ۵۱، کلاهما عن محمّد بن یحیی بن عمر بن علیّ ابن أبی طالب(ع)، الأمالی للمفید: ص ۲۵۳ ح ۴ عن محمّد بن زید الطبری، الإرشاد: ج ۱، ص ۲۲۳، عن صالح بن کیسان عن الإمام علیّ(ع)، الاحتجاج: ج ۱، ص ۴۷۵، ح ۱۱۴، تحف العقول: ص ۶۱، کلاهما عن الإمام علیّ(ع)، بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۱۲۸، ح ۲.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵، ص۹۵-۹۹.