زائر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']] | * [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']] | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۲۶
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زائر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
رابطه زائر با زیارت
- در آستانه زیارت خانه خداییم. سفری می‌باید و هجرتی و گشودنِ بند عادت از پایِ روزمرگی و چشیدن آب، از چشمه حیات و پرواز به آنجا که دل‌ها به عشقش می‌تپد. غالباً، زائر، مسافر است و زیارت و سفر، توأم. پس در «حج»، زیارت است و سفر و هجرت، به سوی نبض ایمان و مهدِ قرآن و مهبط وحی .... سیر و سفر در اسلام، بسیار پسندیده است و مفید، ولی باید در جهت خوب و با انگیزه و هدفی سالم باشد. امام صادقS فرموده است: مسافرت باید برای یکی از این سه امر باشد: ۱. تهیه توشه آخرت؛ ۲. تأمین معاش زندگی؛ ۳. لذت مباح و تفریح سالم و غیرحرام[۱].
- رسول خدا (ص) هم فرموده است: مسافرت کنید تا صحّت بدن یابید، جهاد کنید تا غنیمت به دست آورید، حج نمایید تا بی نیاز گردید[۲]. زیارت خانه خدا، هم سفر است، هم حج است، هم برای مسلمین منافع مادی و اجتماعی دارد، هم آگاهی بخش و وحدت آفرین است، هم دشمن شکن و دوست نواز است. سازندگی حج بسیار است و نقش تربیتی و اجتماعی و سیاسی آن، بس عظیم و کارساز، و نخستین گامِ حج، با سفر آغاز می‌شود و سرفصل زیارت‌ها حجّ خانه خدا است. در عین حال باید هشیار بود که این سفر الهی و زیارت پربرکت که بر هر مسلمانِ توانمند و مستطیع، فرض و واجب است، از محتوا تهی و از اثر خالی نگردد ... که اینگونه حج، حج دوره آخرالزمان است. در حدیث است که: «در آخرالزمان، مسافرت و بیرون رفتن مردم برای حجّ به چهار گروه، بیشتر اختصاص پیدا می‌کند: حکمرانان برای تفریح و گردش، ثرومتمندان برای تجارت و داد و ستد، فقراء برای گدایی و قاریان برای سمعه و ریا ...»[۳].
- در هر صورت، دریغ است که این سفر، به هدف‌هایی دنیایی و محاسبات سودپرستانه اختصاص یابد و از محتوا و بعد عارفانه و عاشقانه تهی گردد. چرا که مکه، ضیافتگاه ملکوتی و معنوی خداوند است و حاجی مهمانِ پروردگار است و پذیرایی خداوند، با رحمت و مغفرت است. امام علیS فرموده است: «الحاجّ والمعتمر وَفْدُ اللهِ وحَقٌّ علی الله تعالی انْ یُکرمَ وَفْده ویَحبُوهُ بالمغفره»[۴] و حیف که این میهمانی، که زمینه ساز اکرام خدا و پذیرایی با غفرانِ الهی است، در حدّ سفری تفریحی و گردشی پوچ، و رفت و آمدی تاجرانه درآید ... که صاحبخانه کریم و بزرگ است و مهمان را هدفی والا و نیتی در خورِ عظمت «ربّ البیت» شایسته است.[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «انّ علی العاقل ان لا یکونَ ظاعناً الّا فی ثلاثٍ: تزوّدٍ لمعادٍ او مرمّهٍ لمعاشٍ او لذّهٍ فی غیر محرّم»مکارم الأخلاق، ص 240.
- ↑ «سافِروا تصحّوا، وَجاهِدوا تغنَموا وحَجّوا تستغنوا»محاسن برقی، ص۳۴۵.
- ↑ «اذا کان آخرُالزمانِ خرج الناس للحجّ اربعه اصناف: سلاطینهُم للنّزهه، واغنیائهم للتِجاره، وفقرائهم للمسألهِ وقُرّائهم للسُمعه»محجه البیضاء، جلد۲، ص۱۸۹.
- ↑ بحار الانوار، جلد۹۶، ص۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۱۰۷-۱۰۹.
