نینوا در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
خط ۱۰: خط ۹:


==مقدمه==
==مقدمه==
شهادتگاه [[امام حسین]]{{ع}}. نام منطقه‌ای در [[کوفه]] و [[شرق]] دجله و [[شرق]] [[کربلا]]، از روستا‌های منطقۀ طفّ. “نینوا یک سری تپه‌های باستانی است که کشیده شده و تا مصبّ نهر [[علقمه]] امتداد می‌یابد. قریۀ “یونس بن متّی” است و آن [[حضرت]] از میان [[مردم]] این منطقه بیرون آمده است<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۵۵ (چاپ امیر کبیر).</ref>. [[نینوا]] امروز به “باب طویرج” معروف است که در [[شرق]] [[کربلا]] قرار گرفته است”<ref>الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۱۳۶.</ref>. “ناحیه‌ای در [[سواد کوفه]] که [[کربلا]] از آن [[ناحیه]] است. نام قصبۀ [[موصل]] و نام شهری که [[یونس]]{{ع}} به آنجا جهت [[دعوت]] کردن [[مردم]] آن [[شهر]] رفته بود”<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. وقتی [[حسین بن علی]]{{ع}} به این منطقه رسید به سواری بر خورد که نامۀ [[ابن زیاد]] را برای [[حرّ]] آورده بود.
شهادتگاه [[امام حسین]]{{ع}}. نام منطقه‌ای در [[کوفه]] و [[شرق]] دجله و [[شرق]] [[کربلا]]، از روستا‌های منطقۀ طفّ. “نینوا یک سری تپه‌های باستانی است که کشیده شده و تا مصبّ نهر [[علقمه]] امتداد می‌یابد. قریۀ “یونس بن متّی” است و آن [[حضرت]] از میان [[مردم]] این منطقه بیرون آمده است<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۵۵ (چاپ امیر کبیر).</ref>. [[نینوا]] امروز به “باب طویرج” معروف است که در [[شرق]] [[کربلا]] قرار گرفته است”<ref>الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۱۳۶.</ref>. “ناحیه‌ای در [[سواد کوفه]] که [[کربلا]] از آن [[ناحیه]] است. نام قصبۀ [[موصل]] و نام شهری که [[یونس]]{{ع}} به آنجا جهت [[دعوت]] کردن [[مردم]] آن [[شهر]] رفته بود”<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>.  
 
وقتی [[حسین بن علی]]{{ع}} به این منطقه رسید به سواری بر خورد که نامۀ [[ابن زیاد]] را برای [[حرّ]] آورده بود. مضمون [[نامه]] این بود: [[حسین]] را محاصره کن و در [[سرزمین]] بی‌آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به [[زمین]] [[کربلا]] رسیدند و فرود آمدند<ref>مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۲۷.</ref>.


مضمون [[نامه]] این بود: [[حسین]] را محاصره کن و در [[سرزمین]] بی‌آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به [[زمین]] [[کربلا]] رسیدند و فرود آمدند<ref>مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۲۷.</ref>.
در [[ادبیات عاشورا]]، نسبت به [[نی]] و [[نینوا]] نیز تعابیر [[عاطفی]] و [[عرفانی]] فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای [[کربلا]] را پر از نوای [[حق‌جویی]] و حق‌گویی دانسته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۸۹.</ref>.
در [[ادبیات عاشورا]]، نسبت به [[نی]] و [[نینوا]] نیز تعابیر [[عاطفی]] و [[عرفانی]] فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای [[کربلا]] را پر از نوای [[حق‌جویی]] و حق‌گویی دانسته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۸۹.</ref>.


خط ۲۱: خط ۲۱:


==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نینوا در معارف و سیره حسینی]]
[[رده:نینوا در معارف و سیره حسینی]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ ‏۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۷

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون نینوا است. "نینوا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

شهادتگاه امام حسین(ع). نام منطقه‌ای در کوفه و شرق دجله و شرق کربلا، از روستا‌های منطقۀ طفّ. “نینوا یک سری تپه‌های باستانی است که کشیده شده و تا مصبّ نهر علقمه امتداد می‌یابد. قریۀ “یونس بن متّی” است و آن حضرت از میان مردم این منطقه بیرون آمده است[۱]. نینوا امروز به “باب طویرج” معروف است که در شرق کربلا قرار گرفته است”[۲]. “ناحیه‌ای در سواد کوفه که کربلا از آن ناحیه است. نام قصبۀ موصل و نام شهری که یونس(ع) به آنجا جهت دعوت کردن مردم آن شهر رفته بود”[۳].

وقتی حسین بن علی(ع) به این منطقه رسید به سواری بر خورد که نامۀ ابن زیاد را برای حرّ آورده بود. مضمون نامه این بود: حسین را محاصره کن و در سرزمین بی‌آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به زمین کربلا رسیدند و فرود آمدند[۴].

در ادبیات عاشورا، نسبت به نی و نینوا نیز تعابیر عاطفی و عرفانی فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای کربلا را پر از نوای حق‌جویی و حق‌گویی دانسته‌اند[۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۵۵ (چاپ امیر کبیر).
  2. الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۱۳۶.
  3. لغت‌نامه، دهخدا.
  4. مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۲۷.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۸۹.