علی بن حر ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد)
 
خط ۹: خط ۹:
نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار [[شهیدان کربلا]] دیده نمی‌شود. ولی در [[مقتل]] منسوب به [[ابومخنف]] آمده است که پس از [[پیوستن]] [[حر بن یزید ریاحی]] و فرزندش در [[روز عاشورا]] به [[امام حسین]]{{ع}}، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه [[ستمگر]] [[حمله]] کند و [[حسین]]{{ع}} را [[یاری]] نماید. آن [[جوان]] حمله برد و هفتاد تن از نیروهای [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[شهادت]] رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)</ref>.
نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار [[شهیدان کربلا]] دیده نمی‌شود. ولی در [[مقتل]] منسوب به [[ابومخنف]] آمده است که پس از [[پیوستن]] [[حر بن یزید ریاحی]] و فرزندش در [[روز عاشورا]] به [[امام حسین]]{{ع}}، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه [[ستمگر]] [[حمله]] کند و [[حسین]]{{ع}} را [[یاری]] نماید. آن [[جوان]] حمله برد و هفتاد تن از نیروهای [[دشمن]] را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام به [[شهادت]] رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و [[خدا]] را [[سپاس]] گفت<ref>مقتل الحسین{{ع}}، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)</ref>.


برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو [[سپاهیان]] [[ابن‌ سعد]] بود. پس از آنکه [[پدر]] و عمویش به [[امام حسین]]{{ع}} پیوستند و [[شهید]] شدند، او نیز نزد [[امام]] آمد و پس از [[توبه]] و اظهار [[ندامت]]، اجازه میدان خواست. [[امام]]{{ع}} او را [[دعا]] کرد و [[اذن]] داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به [[فیض]] شهادت نائل آمد<ref>روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۶۸-۲۶۹.</ref>
برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو [[سپاهیان]] [[عمر بن سعد]] بود. پس از آنکه [[پدر]] و عمویش به [[امام حسین]]{{ع}} پیوستند و [[شهید]] شدند، او نیز نزد [[امام]] آمد و پس از [[توبه]] و اظهار [[ندامت]]، اجازه میدان خواست. [[امام]]{{ع}} او را [[دعا]] کرد و [[اذن]] داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به [[فیض]] شهادت نائل آمد<ref>روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۶۸-۲۶۹.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۳۸

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نام او در منابع مشهور و متقدم، در شمار شهیدان کربلا دیده نمی‌شود. ولی در مقتل منسوب به ابومخنف آمده است که پس از پیوستن حر بن یزید ریاحی و فرزندش در روز عاشورا به امام حسین(ع)، حرّ از فرزندش خواست تا بر آن گروه ستمگر حمله کند و حسین(ع) را یاری نماید. آن جوان حمله برد و هفتاد تن از نیروهای دشمن را به هلاکت رساند و سرانجام به شهادت رسید. حرّ از شهادت او شادمان گردید و خدا را سپاس گفت[۱].

برخی دیگر نوشته‌اند که «علی بن حرّ» نخست جزو سپاهیان عمر بن سعد بود. پس از آنکه پدر و عمویش به امام حسین(ع) پیوستند و شهید شدند، او نیز نزد امام آمد و پس از توبه و اظهار ندامت، اجازه میدان خواست. امام(ع) او را دعا کرد و اذن داد. علی به میدان رفت و پس از کشتن تنی چند از نیروهای دشمن، به فیض شهادت نائل آمد[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین(ع)، ابومخنف، ص۱۱۹-۱۲۰. (نشر رضی، قم)
  2. روضة الشهداء، ص۲۸۱، کتابفروشی اسلامیة. ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۲۲.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۶۸-۲۶۹.