سوره مدثر در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های '''[[سوره مدثر]]''' است. "'''[[سوره مدثر]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[سوره مدثر در قرآن]] - [[سوره مدثر در علوم قرآنی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۳۳
مقدمه
«مدّثّر» از ریشه «دثار» (لباس رو، روانداز خواب) است، به کسی که روانداز و پوشش خواب را بر سر انداخته و در بستر آرمیده باشد، مدّثّر گویند.
هنگامی که پیامبر(ص) در غار حرا با نزول آیه ﴿اقْرَأْ﴾[۱] به رسالت مبعوث شد و به خانه آمد و از شعله‌های وحی مشتعل بود، جامه به‌خود پیچید و خوابید. سپس این سوره نازل شد و او را به قیام و انذار و تکبیر فراخواند. این سوره، از نخستین سوره‌ها است و از رسالت و قیامت و مشرکان و فرشتگان و تبلیغ و انذارسخن می‌گوید.
ویژگی‌های سوره مدثر:
- این سوره ۵۶ آیه به عدد کوفی و بصری، ۵۵ آیه به عدد مکی، ۲۵۵ یا ۲۵۶ کلمه و ۱۰۱۰ یا ۱۰۳۶ حرف دارد.
- در ترتیب نزول، چهارمین، دومین یا سومین و در ترتیب قرآن کریم هفتاد و چهارمین سوره است.
- پس از سوره مزّمّل و پیش از سوره فاتحه در مکه پیش از هجرت نازل شد و هیچ آیه مدنی ندارد.
- از نظر کمیت، از سوره‌های مفصّل و از نوع طوال آن و مشتمل بر بخشی از یک حزب قرآن است.
- دهمین سوره از سوره‌های مخاطبات است و با خطاب ﴿يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ﴾[۲] آغاز شده است.
- گفته شده است یک آیه منسوخ دارد.
مطالب سوره مدثر:
- قیام برای مبارزه با فساد اجتماعی و اصلاح جامعه؛
- بیان محورهای اصلی دعوت پیامبر(ص) همچون قیام، تبلیغ و انذار؛
- طهارت و اجتناب از پلیدی‌ها؛
- ویژگی‌های دوزخ و نگهبانان جهنّم و تعداد آنها؛
- ویژگی‌های جهنمیان و بهشتیان و سرنوشت آنان؛
- نشانه‌های انسان‌های متکبر و مغرور؛
- معرفی قرآن به عنوان وسیله تذکر و عامل هدایت[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «بخوان» سوره علق، آیه ۱.
- ↑ «ای جامه بر خود کشیده!» سوره مدثر، آیه ۱.
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۱۲۳؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه (۴۱-۴۲)؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۹؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۸۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۵، صفحه ۲۰۳؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۴۸۴.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۳۰۶۵.